Μπορώ να πώ ότι με την παρουσία του στη Β. Αμερική, η Αμερική γνώρισε μιά δεύτερη Πεντηκοστή!
Εχει επιτελέσει ένα κολοσσιαίο πνευματικό και ιεραποστολικό έργο στην Αμερική, το οποίο σε καμία μα καμία περίπτωση δεν θα είχε επιτελεστεί αν δεν ήταν θέλημα Θεού.
Εχει ιδρύσει 17 μοναστήρια στην Αμερική !!!
Πως έφυγε για την Αμερική ; Μιλάει για το θέμα ο γ. Εφραίμ από τη σκήτη του Αγίου Ανδρέα στις Καρυές από το Αγιο Ορος.
Ο γέροντας Εφραίμ έχει συκοφαντηθεί όσο λίγοι άνθρωποι της Εκκλησίας στις μέρες μας και μάλιστα από ανθρώπους της Εκκλησίας, όπως ακριβώς ο άγιος Νεκτάριος και ακόμη χειρότερα. Πέρυσι μόλις μεγάλο κανάλι αμερικανικό έκανε συκοφαντικό και στημένο ρεπορτάζ για το μοναστήρι του Αγίου Αντωνίου, υποκινημένο από μοχθηρούς ανθρώπους. Βέβαια, πήρε μετά το κανάλι εκατοντάδες e-mails διαμαρτυρίας, αλλά δεν θεώρησαν πρέπον να ζητήσουν συγγνώμη για όλη αυτή την αθλιότητα.
Εντούτοις, όλον αυτό τον σταυρό ο Γέροντας τον σηκώνει με ανεξικακία, χωρίς ποτέ να κατηγορεί τους υβριστές και συκοφάντες του (που έχουν πάρα-πάρα πολλά στην καμπούρα τους, άμα το σκαλίσει κανείς, αλλά ας μην πω τίποτα παραπάνω….). Και γνωρίζω ότι όταν σε εξομολόγηση πήγαιναν άνθρωποι και άρχιζαν να ψέγουν τον επίσκοπο (ακόμη και αν ο επίσκοπος αυτός δεν ήταν φιλικά διακείμενος προς τον Γέροντα), αυτός τους έκοβε την κουβέντα με το μαχαίρι!
Εδώ φαίνεται ότι ο Γέροντας είναι άνθρωπος του Θεού .
19 χρονων ο γέροντας μπηκε σε αυτη την σπηλιά κι έβαλε μετανοια στον γεροντα του π.Ιωσηφ τον Σπηλαιωτη.
Η νηστεία τους δεν ειχε τέλος,η προσευχή τους ασταματητη…ο γεροντας Ιωσήφ το λιγοστο φαγητο το μοιραζοταν με τα ποντικια της σπηλιάς…
ο νεαρος Εφραιμ ηταν φιλασθενος και ταλαιπωρηθηκε πολυ….αλλά…για την υπομονή του τον αντάμειψε πλουσια ο καλός Θεός και η Παναγία Μητέρα Του….
Μακάρι ο Θεός να δίνει μακροημέρευση στον γέροντα Εφραίμ, γιατί έχει βοηθήσει και βοηθά πάμπολλες ψυχές, να του δίνει δύναμη και υπομονή, να στερεώνει τα μοναστήρια που ίδρυσε με τόσο μόχθο και να δυναμώνει την Ορθοδοξία στον Νέο Κόσμο, σε όλες τις κανονικές Ορθόδοξες δικαιοδοσίες.
Αφηγείται ο ίδιος
“Δεκαεννέα ετών ήμουν, ενθυμούμαι, όταν επήρα τον δρόμο για το Περιβόλι της Παναγίας μας, το Άγιο Όρος.
Τον δρόμο αυτόν προς τον Μοναχικό βίον μου τον υπέδειξε ή ενάρετος και φιλομόναχος μητέρα μου – νυν Μοναχή Θεοφανώ.
Εις τα πρώτα έτη της δυστυχίας της Κατοχής, όταν είχα διακόψει χάριν εργασίας το Γυμνάσιο, ήλθε σε μίαν από τις δύο εκκλησίες των Παλαιοημερολογιτών εις τον Βόλο ένας ιερομόναχος Αγιορείτης ως εφημέριος. Αυτός ήταν καλογέρι του Γέροντος Ιωσήφ του ησυχαστού, καθώς τον έλεγε. Αυτός ο Αγιορείτης ιερομόναχος στάθηκε δι’ εμένα εκείνον τον καιρόν πολύτιμος σύμβουλος και βοηθός εις την πνευματική μου πορεία. Τον έκαμα Πνευματικόν και με τις διηγήσεις του και τις συμβουλές του εις ολίγον καιρόν άρχισα να αισθάνομαι την καρδίαν μου να ξεμακραίνει από τον κόσμον και να προσκολλάται προς το Άγιο Όρος. Μάλιστα, όταν μου μιλούσε δια την ζωήν του Γέροντος Ιωσήφ, κάτι εφλέγετο μέσα μου, και διάπυρος εγένετο ή ευχή και ο ποδός μου, πότε να τον γνωρίσω.
Όταν ήλθε πλέον ή ώρα -Σεπτεμβρίου είκοσι έξι 1947-ένα καραβάκι μας έφερνε αργά-αργά ένα πρωινό από τον κόσμον προς το αγιώνυμο Όρος” ωσάν να ειπεί κανείς από την όχθη τον πρόσκαιρου προς την αντίπερα της αιωνιότητας.
Εις την σκάλα της Αγίας Άννης περίμενε ένα σεβάσμιον Γεροντάκι, ο Γέρο- Αρσένιος.
Δεν είσαι συ ο Γιαννάκης από το Βόλο; με ερωτά.
Ναι, του λέγω, Γέροντα, άλλα πως με ξέρετε;
-Α, λέγει, ο Γέροντας Ιωσήφ το ξέρει από τον Τίμιον Πρόδρομο. Του εμφανίστηκε απόψε και του είπε: Σου φέρνω ένα προβατάκι, βάλε το στην μάνδρα σου”.
Εγώ, κόλλησε η σκέψη μου εις τον Τίμιον Πρόδρομο, τον προστάτη μου, εις τον οποίου την ημέραν της γεννήσεως γεννήθηκα. Αισθανόμουν πολλή ευγνωμοσύνη δια την φροντίδα του αυτήν.
- Λοιπόν, Γιαννάκη, πάμε, μου λέγει ο Γέρο Αρσένιος. Πάμε, διότι ο Γέροντας μας περιμένει.
Ανηφορίσαμε. Τι αισθήματα! Όση δύναμιν και αν διαθέτη κανείς δεν περιγράφονται.
Το βράδυ εκείνο, μέσα στο Εκκλησάκι τον Τίμιο Πρόδρομο, πού είναι λαξευμένο μέσα στην σπηλιά, έβαλα την μετάνοια της υποταγής μου. Εκεί μέσα εις το παραμικρό εκείνο φως γνώρισε ή ψυχή μου με τον δικό της τρόπον την φωτεινή φυσιογνωμία του αγίου Γέροντος μου. “
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου