Μανώλης Μητσιάς : «Αυτά που τραγούδησα ήταν πράγματα αληθινά, χωρίς μαλάματα»

«Σταθμοί και Δρομολόγια» του Μανώλη Μητσιά στο Μέγαρο Μουσικής
της Μάνιας Ζούση

Με μια διήμερη συναυλία που φιλοδοξεί να αποτελέσει ένα οδοιπορικό στα τραγούδια που ερμήνευσε, ο Μανώλης Μητσιάς, από τους πιο συνεπείς και έντιμους Έλληνες καλλιτέχνες, με σταθερή διαδρομή και πορεία στο ελληνικό τραγούδι, θα θυμίσει αγαπημένες μελωδίες και στίχους από όλο το φάσμα των κορυφαίων συνθετών και των μεγάλων ποιητών που μας γνώρισε. Πολλά τα δρομολόγια, οι σταθμοί και η διαδρομή για τον Μανώλη Μητσιά με τους 65 έως τώρα δίσκους, που εμφανίζεται 21 και 22 Ιανουαρίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών σε ένα πρόγραμμα που περιλαμβάνει παραδοσιακά μακεδονίτικα τραγούδια αλλά και όλα όσα αυτά τα χρόνια ο κόσμος αγάπησε και τραγούδησε

«Είναι σημαντικοί όλοι οι δημιουργοί με τους οποίους συνεργάστηκα, ποιητές, συνθέτες, στιχουργοί. Δόξα τω θεώ, είμαι πλήρης δρομολογίων» εξηγεί ο Μανώλης Μητσιάς . «Οφείλω να ομολογήσω ότι ο κόσμος με ακολουθεί και αυτό είναι κάτι που με συγκινεί πολύ. Η τελευταία συναυλία στο Ηρώδειο, πριν τέσσερα χρόνια, θα μου μείνει αλησμόνητη, όπως και η αγάπη του κοινού προς το πρόσωπό μου. Ήταν κάτι πρωτοφανές καθώς μέσα σε μια μέρα πουλήθηκαν όλα τα εισιτήρια. Ελπίζω αυτή η αύρα του Ηρωδείου να με ακολουθήσει και στο Μέγαρο Μουσικής. Γιατί σε τόσο δύσκολες εποχές, όπως αυτή που περνάμε, τα αληθινά πράγματα, ένας στίχος, ένα τραγούδι, είναι πάντα μια διέξοδος για τον άνθρωπο. Και πιστεύω ότι όλα αυτά τα χρόνια, αυτά που τραγούδησα ήταν πράγματα αληθινά, χωρίς μαλάματα , χωρίς ψευτιές.

Ήταν ποιήματα, στίχοι και μουσικές, εμπνευσμένες μέσα από την καρδιά των δημιουργών. Σε αυτές τις δυο βραδιές στο Μέγαρο θα τραγουδήσω όσα περισσότερα τραγούδια μπορώ. Θα είναι μαζί μου τα Χάλκινα της Γουμένισσας, για να με συνοδεύσουν σε παραδοσιακά τραγούδια του τόπου μου, της Μακεδονίας, και να θυμίσω με αυτόν τον τρόπο την καταγωγή μου. Άλλωστε ο πρώτος ήχος που άκουσα και με αυτά με τα οποία μεγάλωσα ήταν τα μακεδονίτικα τραγούδια και η βυζαντινή μουσική. Θέλω πάντα να τιμώ την καταγωγή μου.

Θα πω παραδοσιακά τραγούδια που δεν τα γνωρίζει πολύ το κοινό, θα πω και ένα επιτραπέζιο που είναι γραμμένο για την Θεσσαλονίκη και φέτος που γιορτάζουμε τα 100 χρόνια της ένωσής της με το ελληνικό κράτος θα το αφιερώσω στην πόλη, καθώς εκεί έζησα τα πρώτα χρόνια μου, που διαμόρφωσαν και τον χαρακτήρα μου, την ποιότητά μου σαν άνθρωπο. Τα δημοτικά τραγούδια της Μακεδονίας είναι συνδεδεμένα μαζί μου από τα πρώτα μου βήματα, μικρό παιδί, του δημοτικού σχολείου, που πηγαίναμε και τραγουδάγαμε σε πανηγύρια. Τα χορεύαμε, τα λέγαμε στους τόπους της δουλειάς και στα χωράφια. Αυτά τραγουδάγαμε, δεν είχαμε και άλλο μέσο να επικοινωνούμε με τον έξω κόσμο, ήταν χρόνια δύσκολα, δεν είχαμε ούτε ραδιόφωνο. Είναι συνδεδεμένα με εποχές, με τοπικά γεγονότα. Μετά ήρθαν τα λαϊκά.

Η πρώτη μου συνεργασία με τον Δήμο Μούτση, η «Ελευσίνα» που θα μου μείνει αλησμόνητη. Ο Δήμος ήταν ένα πολύ μεγάλο όνομα. Κατέβηκα στην Αθήνα και βρέθηκα σε ένα μαγαζί που τραγούδησε ο Τσιτσάνης, όπου με φώναξε η Ελένη Ροδά να τραγουδήσω ένα τραγούδι, και εκεί με άκουσε ο Μούτσης και έγινε η γνωριμία μας που έφερε συνεργασίες. «Τα χέρια» ήμουν στρατιώτης όταν τα τραγούδησα. Πήρα μια 48ωρη άδεια και κατέβηκα από τα Γιαννιτσά. Το τραγούδι γράφτηκε από τον Δήμο μέσα στο αυτοκίνητο προς την Αθήνα. Όλα αυτά για μένα είναι σημαντικά και σημασιακά. Θυμάμαι τη γνωριμία μου με τον Γκάτσο με εκείνο το επιβλητικό παράστημα, ένιωθα πάντα σαν μαθητής μπροστά του.

Η πρώτη μου γνωριμία με τον Χατζιδάκι που έγινε κρυφά. Ήταν όταν ο Μάνος είχε πρωτοέρθει από την Αμερική το 1972 και απέφευγε τον κόσμο και όλη η Ελλάδα έπεφτε στα πόδια του. Και μια μέρα ο Γκάτσος μου λέει «πάμε να δούμε τον Χατζιδάκι», και πήγαμε κρυφά σε ένα καφενείο απέναντι από τη Σχολή Ευελπίδων. Όλους όσους γνώρισα ήταν σημαντικοί , ο Λεοντής, ο Ξαρχάκος, ο Κηλαϊδόνης που τον ήξερα από την Θεσσαλονίκη όταν σπούδαζε αρχιτεκτονική και είχανε μια μπουάτ όπου τραγούδησα. Ο Λουκιανός μου έδωσε τα καταπληκτικά τραγούδια της «Πόλης» της Κωστούλας Μητροπούλου.

Επίσης η γνωριμία μου με την Ραλλού Μάνου και το θέατρο όπου έβγαινα για πρώτη φορά. Κάθε φορά άνοιγε μπροστά μου ένας δρόμος και ένας ορίζοντας. Και μετά από τόσα χρόνια, συνεχίζω να αγαπάω αυτό που κάνω. Δεν ξοδεύω τον εαυτό μου σε ανούσια πράγματα που με κουράζουν και με γερνούν. Σε λίγες μέρες θα κυκλοφορήσει ένας δίσκος με αντιμνημονιακά τραγούδια σε στίχους του Κώστα Μαρδά και μουσική Χρίστου Νικολόπουλου και Μιχάλη Τερζή. Ενώ το Πάσχα θα παρουσιαστούν σε μουσική Γιάννη Σπανού, ποιήματα του Κώστα Καβάφη, έναν δίσκο που περίμενα χρόνια».

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ
«Σταθμοί και Δρομολόγια»
Σάββατο και Κυριακή 21 και 22 Ιανουαρίου Αίθουσα Χρήστου Λαμπράκη Μέγαρο Μουσικής Αθηνών
Παίρνουν μέρος:
Χάλκινα της Γουμένισσας» του Αλέξανδρου Ζώρα, 8μελής Λαϊκή Ορχήστρα και η τραγουδίστρια Νάνα Μπινοπούλου. Παίζουν οι μουσικοί: Ηρακλής Ζάκκας (μπουζούκι, μαντολίνο), Βασίλης Δρογκάρης (ακορντεόν), Γιώργος Μπεχλιβάνογλου (κλασική κιθάρα), Παναγιώτης Σαμαράς (ακουστική κιθάρα), Αλέξανδρος Μποτίνης (βιολοντσέλο), Χάρης Μέρμηγκας (κοντραμπάσο), Γιάννης Σαρίκος (ντραμς, κρουστά) και Αχιλλέας Γουάστωρ (πιάνο) ο οποίος υπογράφει και την ενορχήστρωση.

Τιμές από 14( φοιτητικό) 25, 35, 50, ειδικές τιμές 7,50 και 9,50 ευρώ
Πληροφορίες: www.megaron.gr