Ο ΣΟΥΛΤΑΝΟΣ ΤΗΣ ΒΑΒΥΛΩΝΑΣ ΚΑΙ Η ΓΥΝΑΙΚΑ

Στης Βαβυλώνας τη γη με ράσο αντί γι΄ ακόντιο
Κινά ένας φίλος για ταξίδι υπερπόντιο
Για να κηρύξει την ανθρωπιά την καλοσύνη
Μα του περάσανε χαλκά οι Σαρακήνοι

Για το δικό του Θεό
Του κόσμου το άδικο
Σ΄ ένα Σουλτάνο μπροστά
Τον παν κατάδικο τον λύνει αυτός απ΄ τα δεσμά του
Κι έτσι ο φίλος μας κινάει να πει κι αλλού το κήρυγμα του

Σ΄ ένα πηγάδι σταματάει να ξεδιψάσει
Μα μια γυναίκα δεν αργεί να πλησιάσει
Ωραία στην όψη μα η καρδιά της δηλητήριο
Με το κορμί της τον καλεί σ΄ άλλο μαρτύριο

Για το δικό σου Θεό
Μαζί σου θα καώ
Της άπλωσε τα χέρια
Και βγήκαν περιστέρια
Πιστεύει αυτή με τ΄ άγγιγμά του
Κι έτσι ο φίλος μας κινάει να πει κι αλλού το κήρυγμα του

Frate Francesco parti una volta per oltr mar
Fino alle terre di Babilonia a predicar,
Coi suoi compagni sulla via dei Saracini
Furono presi e bastonati, i poverini!

Frate Francesco parlo
E bene predico
Che il Gran Sultano ascolto
E molto lo ammiro
Lo libero dale cantene
Cosi Francesco parti per Babilonia a predicare.

Για το φτωχούλη θα πω δυο λόγια απ΄ την Ασίζη
Που πήγε πέρα στην Βαβυλώνας το μετερίζι
Για να κηρύξει την ανθρωπιά την καλοσύνη
Μα του περάσανε χαλκά οι Σαρακήνοι

Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Angelo Branduardi
Πρώτη εκτέλεση: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας