Ο μακαριστός Επίσκοπος Νύσσης κ. Ελευθέριος (κατά κόσμον Γεώργιος Κατσαΐτης) εγεννήθη εις Πάτρας εν έτει 1929, ένθα έλαβεν την πρώτην και μέσην παιδείαν. Το έτος 1947 μετέβη εις Άγιον Όρος και κατετάγη εις τας μοναχικάς τάξεις της πρεσβυγενούς Ι.Μ. Μεγίστης Λαύρας του Αγ. Αθανασίου, εν η εκάρη Μοναχός. Εις την ως άνω Ι. Μονήν το έτος 1951 εχειροτονήθη Διάκονος και Πρεσβύτερος το 1956, υπηρετήσας αυτήν ως και το Άγιον Όρος από διαφόρους θέσεις ευόρκως, καθ’ όλα τα έτη.
Κατόπιν προσκλήσεως προσωπικής της Α.Θ.Π. του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Αθηναγόρου του Α’ μετέβη εις την κατά Χάλκην Ι. Θεολογικήν Σχολήν, εξ’ ης απεφοίτησεν αριστεύσας εν τοις θεολογικοίς μαθήμασι. Εις την Ι. Θεολογικήν Σχολήν υπέβαλε διατριβήν υπό τον τίτλον: «ΤΟ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΟΝ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ ΤΗΣ ΜΕΓΙΣΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ ΚΑΤΑ ΤΑ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΑ ΚΑΙ ΛΟΙΠΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ», τυχούσα του βαθμού «Άριστα» από μέρους του Καθηγητικού Συλλόγου και κριθείσα εκδόσιμος. Κατά τα έτη της διατριβής του εν τη Πόλει υπηρέτησεν ποικιλοτρόπως το Σεπτόν της Ορθοδοξίας Κέντρον ως και τους Ναούς και Κοινότητας της Αρχιεπισκοπής Κωνσταντινουπόλεως, αποσπάσας την ευαρέσκειαν των Κοινοτήτων και ιδιαζόντως της Α.Θ.Π. του Οικουμενικού Πατριάρχου προσωπικώς και των Αγίων Αρχιερεών της Φαναριώτικης Ιεραρχίας.
Μετά την αποφοίτησιν αυτού εκ της Ι. Θεολογικής Σχολής επανήλθεν εις Άγιον Όρος ίνα υπηρετήση. Κατά μήνα Νοέμβριον του έτους 1962 απεστάλη υπό της Α.Θ.Π. του Οικουμενικού Πατριάρχου και της Αγίας και Ιεράς Συνόδου ως Ιερατικώς προϊστάμενος της Ελληνορθοδόξου Κοινότητος Τεχεράνης εν Περσία, την οργάνωσιν της οποίας επέτυχεν αποσπάσας την ομόθυμον αγάπην του πληρώματος και την αναγνώρισιν του επιτελεσθέντος δυσκόλου εθνικοθρησκευτικού έργου, ως και τον έπαινον της Αγίας και Ιεράς Συνόδου και την ευαρέσκειαν της Α.Θ.Π. του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Αθηναγόρου. Εν συνεχεία απεστάλη υπό της Α.Θ.Π. εις την εν Αγκύρα Ελληνικήν Πρεσβείαν δια την θεραπείαν των θρησκευτικών αναγκών του Εξοχοτάτου κ. Πρέσβεως και του χριστεπωνύμου πληρώματος της πόλεως εκείνης.
Αργότερον η Ι. Μ. Μεγίστης Λαύρας προήγαγεν τον ρηθέντα εις Προηγούμενον και Προϊστάμενον αυτής και έλαβεν ενεργόν μέρος κατά την εορτήν της χιλιετηρίδος του Αγίου Όρους τυχών και του παρασήμου αυτής δια την συμμετοχήν και τας υπηρεσίας, συνοδεύσας άμα και την Α.Θ.Π. εν ταις Ιεραίς Μοναίς καθ’ όλην την διάρκειαν της εις Άγιον Όρος παραμονής Αυτής. Σεπτή δε εντολή της Α.Θ.Π. συνέγραψεν και το χρονικόν της χιλιετηρίδος, αποσπάσας και αύθις εγγράφως τας συγχαρητηρίους προσρήσεις από μέρους του Σεπτού Πατριάρχου. Αμέσως μετά τας εορτάς της χιλιετηρίδος ανέθεσεν αυτώ η Ι. Κοινότης του Αγ. Όρους την ταξινόμισιν του πλουσίου εις ύλην αρχείου αυτής ένθα ηργάσθη ευδοκίμως, αποσπάσας την ευαρέσκειαν της Ι. Κοινότητος του Αγίου Όρους.
Το έτος 1964 εφιέμενος ευρυτέρων σπουδών, ενεγράφη εις την Νομικήν Σχολήν του Πανεπιστημίου Αθηνών και ένεκα τούτου έλαβε διορισμόν εις την εις την κοινότητα Μάτι, της Ιεράς Μητρόπολεως Αττικής και Μεγαρίδος. Το αυτό έτος μετετέθη εις τον Ι.Ν. Παναγίας Ελευθερωτρίας, ένθα υπηρέτησεν εργαζόμενος ποικιλοτρόπως, διακρινόμενος δια το από άμβωνος καθ’ εκάστην Κυριακήν κήρυγμα αυτού - δια τον θρησκευτικόν άλλά και τον κατ’ εξοχήν εθνικόν παλμόν αυτού - συντελέσας εις την αποπεράτωσιν και διακόσμησιν του ως άνω πανσέπτου Ναού, αναδείξας τούτον εις Πανελλήνιον Προσκύνημα. Κατόπιν τούτου μετετέθη εις τον Ι.Ν. Ζωοδόχου Πηγής Ν. Λιοσίων, ένθα κατέγινε με τας λειτουργικάς ανάγκας της ενορίας, το κήρυγμα και το φιλανθρωπικόν έργον αυτής.
Το έτος 1969 εζήτησε και ελαβε απολυτήριον από την Ι.Μ. Αττικής και Μεγαρίδος, προκειμένου να διορισθή Πρωτοσύγκελλος της Ι.Μ. Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου. Εις Καβάλαν εδημιούργησεν Εκκλησιαστικήν Στέγην αποτελουμένην από 150 τρόφιμους, προερχομένους από ορεινάς περιοχάς της Μητροπόλεως, έχοντας ως βοηθόν αυτού και πνευματικόν του Ιδρύματος τον νυν Σεβ. Μητροπολίτην Ξάνθης και Περιθεωρίου κ. Παντελεήμονα. Οργάνωσεν αρτίως το Ίδρυμα και εγκατεστάθη εντός της Εκκλησιαστικής Στέγης, ως Διευθυντής αυτής. Οι μαθηταί εδιδάχθησαν την μελέτην εν τοις γράμμασι σε συνεργασίαν μετά των καθηγητών και λοιπών πνευματικών ανθρώπων, ώστε η κατάρτισίς των να είναι πλέον η φανερά εις τα Ανώτερα και Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της χώρας. Φροντίδι αυτού εκτίσθη νέον Οικοτροφείον χωρητικότητος 150 ατόμων και το βαπτιστήριον της Αγ. Λυδίας της Φιλιππισίας παρά τον Ζυγάκτην ποταμόν, το οποίον και ανακαίνισεν ομού μετά του νυν Μητροπολίτου Ξάνθης κ. Παντελεήμονος.
Μετέβαινεν εις τα χωρία, εκήρυττεν ανελλιπώς και προέβαλλεν φωτεινάς προβολάς. Συνέταξεν τους καταλόγους των Βυζαντινών Εικόνων της Μητροπόλεως Ξάνθης και Περιθεωρίου ως επίσης και του Ι. Προσκυνήματος Αγ. Γρηγορίου Νέας Καρβάλης. Ίδρυσεν και εκτισεν Μουσείον εκ των εναπομεινάντων έργων άτινα εφερον οι χριστιανοί της εποχής εκ Καρβάλης, κατοικίαν δια τον ιερέαν, ως επίσης Παρεκκλήσιον άφιερωμένον εις τον Αγ. Σπυρίδωνα, κάτωθεν του Αγιάσματος του Τ. Σταυρού. Καθ’ εκάστην Τετάρτην ελειτούργη εις τας φυλακάς και εκήρυττεν τον θείον λόγον. Ως προϊστάμενος του Καθεδρικού Ι.Ν. Απ. Παύλου Καβάλας επανέφερεν την πολυμελή χορωδίαν, εξ’ ου είχεν βαναύσως απομακρυνθεί, γεγονός όπερ επανηγυρίσθη υπό των ευσεβών χριστιανών της πόλεως.
Εν έτει 1974 γενόμενος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος ο κ. Σεραφείμ και μετατεθείς εις την νεοσύστατον Ι.Μ. Περιστερίου ο από Φιλίππων κ. Αλέξανδρος, διωρίσθη Πρωτοσύγκελλος αυτής δια Προεδρικού διατάγματος. Οργάνωσεν την Ι.Μ. Περιστερίου εις την σημερινήν της μορφήν και ηργάσθη και συνηργάσθη μετά των αρμοδίων δια την οικονομικήν αυτής συγκρότησιν. Εζήτησε και έλαβε από τον Αρχιεπίσκοπον Σεραφείμ δύο οικόπεδα, ένα δια το οίκημα της Μητροπόλεως Περιστερίου και ένα δια το γηροκομείον αυτής. Επλαισίωσεν τον κλήρον δια νέων προσοντούχων κληρικών και εμερίμνησεν δια την πρόσληψιν θελογόγων καθηγητών εις τα γυμνάσια του Περιστερίου, άτινα εστερούντο θεολόγων καθηγητών. Το 1978 εξελέγη Μητροπολίτης Περιστερίου ο από Γαρδικίου Χρυσόστομος, εις διαδοχήν του μακαριστού πρώτου Μητροπολίτου Περιστερίου κ. Αλεξάνδρου. Παραμένων ως Πρωτοσύγκελλος αυτής, συνέβαλεν εις την δημιουργίαν νέων ενοριών και εζήτησε και έλαβε χώρον δια ίδρυσιν Ι. Μονής.
Εν έτει 1986, προτάσει της Α.Θ.Π. του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Δημητρίου εξελέγη υπό της Αγίας και Ιεράς Συνόδου Επίσκοπος της πάλαι ποτε διαλαμψάσης Επισκοπής Νύσσης, διορισθείς άμα Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Ταξιάρχου Μιχαήλ «Πανορμίτου» Σύμης, προκειμένου να μεταβή εις Δωδεκάνησα. Ο τότε Αρχιεπίσκοπος Θυατείρων και Μεγάλης Βρεττανίας κ. Μεθόδιος εκάλεσεν τούτον ίνα μεταβή εις Λονδίνον, δια την εξυπηρέτησην των θρησκευτικών αναγκών των εκείσε ομογενών ως επίσης και δια την ανασυγκρότησιν και αναδιοργάνωσιν της ενορίας ως και του Ι.Ν. Αγ. Νικολάου Δυτικού Λονδίνου, όπερ ανέδειξεν εις Καθεδρικόν συντελέσας έτι εις την αγοράν του πρώτου Επισκοπείου.
Επέπρωτο τότε να λησμονηθή εις Αγγλίαν, παρ’ ότι σκοπός της προαγωγής του ήτο να μεταβή εις Πανορμίτην. Συνηργάσθη μετ’ αμφοτέρων των Αρχιεπισκόπων, Μεθόδιον και Γρηγόριον, τους οποίους εβοήθησεν λειτουργικώς, κηρυκτικώς και διοικητικώς. Εν έτει 1996 εζήτησε και έλαβε την άδειαν της Μητρός Εκκλησίας ίνα επανέλθη εις Αθήνας, παραιτηθείς μόνον του Καθεδρικού Ι.Ν. Αγ. Νικολάου. Έκτοτε εφησυχάζει εν Αθήναις, ιερουργών και κηρύττων όπου αν κληθή άπό την Ιεράν Αρχιεπισκοπήν Αθηνών και τας ομόρους Ιεράς Μητροπόλεις, επικοινωνών αρμοδίως μετά της Α.Θ.Π. του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, της Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου και της Εκκλησίας της Ελλάδος και των κατά τόπους αρμοδίων εκκλησιαστικών αρχών.
Εκοιμήθη εν Κυρίω την 5ην Ιανουαρίου 2012.
Σημείωση: Το παρόν βιογραφικό κατέγραψε προ τριετίας ο Διάκονος π. Βαρνάβας Χρυσάνθου - σήμερα κληρικός της Μητροπόλεως Ταμασού (Εκκλησία Κύπρου), ως φοιτητής Θελογίας τότε, καθ’ υπαγόρευσιν του ιδίου του μακαριστού Επισκόπου Νύσσης κυρού Ελευθερίου .
Το κείμενο παρατίθεται αυτούσιο, όπως ακριβώς το υπαγόρευσε ο μακαριστός Ιεράρχης.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου