Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2011
O ποιητής της Ηρακλειάς
Στητός, αγέρωχος, στα ογδόντα και βάλε χρόνια του, νωρίς κάθε μεσημέρι ανταλλάσσει βλέμματα με το μικρόκοσμο του λιμανιού (φυσικός κλειστός κόλπος, βράχος άκαμπτος η απάνεμη ασφάλειά του) της γνώριμης πατρίδας.
Φίλων παιδιά και εγγόνια της νέας γενιάς οι ψαράδες, ένα με τα ψαροκάικα στο κυνηγητό της ημέρας, ένα με όλους και οι επισκέπτες με πολλά καλοκαίρια παρουσίας στο ενεργητικό, μια και όποιος με την Ηρακλειά γνωριστεί δεν λέει να φύγει.«Αποκαλύπταμε σχεδόν τα τελευταία τούμπανα μιας παρέλασης σαλτιμπάγκων». Εδώ κι έξι δεκαετίες τα «αποκαλυπτήρια» του νησιώτη ποιητή Γιώργου Γαβαλά (η εναρκτήρια φράση, στίχος από το ποίημά του «Σαλτιμπάγκοι»), αποτυπώματα πορείας θριαμβικής μοιάζουν στα γνώριμα για τους μυημένους κατατόπια της άγονης γραμμής. Αυτοδίδακτος, παιδί της «πέτρινης» Ηρακλειάς, της πιο αριστερής (γεωγραφικά) των Μικρών Κυκλάδων
«Διάβασέ τα, θα καταλάβεις. Μπορείς...», με τιμά με την εμπιστοσύνη του, «μου τα επιστρέφεις αύριο. Εδώ, τέτοια ώρα», ευθύς με αποχαιρετά, αφήνοντάς με μόνο στη μικρή σκιά μου, παρέα με επιλεγμένα αποτυπώματά του. Το ένα και μοναδικό τσάκισμα στα φύλλα χαρτιού μοιάζει προσταγή: «Διώχτε το φόβο του αδυνάτου, πνίχτε σε γέλιο τους λυγμούς», ο στίχος - κέντρισμα νοηματοδοτεί τη διαγώνια ανάγνωσή μου. Αφιερωμένο σε παγκόσμιο συνέδριο νέων στο Λονδίνο το ποίημα -διαβάζω τις σημειώσεις στο κάτω μέρος της σελίδας- γράφτηκε με αφορμή το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και τη συντριβή του Φασισμού, το 1945. Ηταν το πρώτο δημοσιευμένο ποίημα του Γ. Γαβαλά από τη «Φοιτητική Φωνή», όργανο -τότε- των φοιτητών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ακολούθησαν εκατοντάδες άλλα.
«Παρακλητικά στέκομαι σε μια γωνιά και ζητιανεύω φίλους», αλλάζω σελίδα και πετάγομαι στο κοντινό χθες (ποίημα «Συνονθύλευμα οργάνων», 2003). Νιώθω πλέον το βλέμμα του ποιητή εποπτικό στο ηλιοκαμένο «σώμα» του πέτρινου νησιού. Νιώθω και τον ίδιο. Σε πέτρινους χρόνους, η επαναγνωριμία θα ξεκινήσει από το πιο αριστερό νησί τής... όποιας άγονης γραμμής. Κατόπιν πρόσκλησης του ποιητή της...
ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΚΟΡΔΙΛΗΣ
πηγή
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου