Οι κατοχικές στρατιές εξαπολύουν, σήμερα, τις πιο μανιασμένες επιθέσεις εναντίον της Εκκλησίας

Σήμερα μόνο οι «εγκάθετοι» του καθεστώτος, οι αθεράπευτα αφελείς ή όσοι ζουν μέσα σε ολοκληρωτική άγνοια δεν μπορούν να διακρίνουν τη «στημένη» τρομοκρατική «επιχείρηση» και τη μακάβρια σκηνοθεσία της δίωξης του γέροντα Εφραίμ, καθώς και την πολυμορφία των προβοκατόρικων παιχνιδιών του παρακράτους της τοκογλυφικής χούντας εναντίον της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Σήμερα το καθεστώς των κατοχικών ανδρεικέλων προωθεί, οργανώνει και σκηνοθετεί τα τελευταία επεισόδια του σήριαλ για την αρπαγή της Εκκλησιαστικής περιουσίας και το πέρασμά της στους διεθνείς τοκογλύφους.

Ταυτόχρονα τα παρασιτικά ανδρείκελα
των κατοχικών, αποικιοκρατικών δυνάμεων οργανώνουν και σκηνοθετούν τις τελευταίες και πιο άγριες επιθετικές επιδρομές εναντίον των ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΩΝ της Ορθόδοξης Εκκλησίας: πολεμικές επιδρομές για την ολοκληρωτική κατάλυση του Ορθόδοξου αυτού ιστού της εθνικής μας υπόστασης.

Στον Πόλεμο αυτό μεταξύ της Ορθόδοξης Εκκλησίας και των διεθνών ληστοσυμμοριτών, στον πόλεμο μεταξύ της Εκκλησίας κα των δωσίλογων ανδρεικέλων παρασίτων δεν μπορεί να είμαστε ΟΥΔΕΤΕΡΟΙ, ανεξάρτητα αν είμαστε ευσεβείς ή όχι.

Ο Πόλεμος είναι κατεξοχήν ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ και η θέση μας πρέπει να είναι κρυστάλλινη: Είμαστε με την Ορθόδοξη Εκκλησία και ασυμφιλίωτα ενάντια στη χούντα των τραπεζιτών-τοκογλύφων και στα καθεστωτικά της ανδρείκελα: πολιτικά, δημοσιογραφικά, πνευματικά, ακαδημαϊκά…

Ο πόλεμος αυτός εναντίον της Ορθόδοξης Εκκλησίας δεν ξεκίνησε σήμερα. Αρχίζει να οξύνεται από την εποχή του δωσίλογου σημιτισμού. Διένυσε πολλές φάσεις και σήμερα, σε μια Ελλάδα υπό κατοχή, οι στρατιές των κατοχικών δυνάμεων εξαπολύουν τις πλέον άγριες και μανιασμένες επιθέσεις…

Το Βατοπέδιο και ο μοναχός Εφραίμ επελέγησαν σαν τον πιο «αδύνατο κρίκο».

Αναδημοσιεύουμε, για τη βαθύτερη κατανόηση του ζητήματος, ένα άρθρο μας, γραμμένο το Δεκέμβριο του 2008, με τον τίτλο:
«Πλανητικό κράτος και Εκκλησία είναι ασυμβίβαστα»
βρίσκεται εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=2893

Πλανητικό κράτος και Εκκλησία είναι ασυμβίβαστα.

Όταν ένα κακό παίρνει τις διαστάσεις ενός ψυχωτικού δράματος, τότε επιβάλλεται μια βαθύτερη ιστορική και πολιτική εκτίμηση των πραγμάτων και όλα τα δευτερεύοντα υποχωρούν στο υπόβαθρο.
Δεν μπορεί το Βατοπέδιο και ακόμα χειρότερα οι μοναχοί Εφραίμ και Αρσένιος να είναι το υπαριθμόν ένα πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας. Δεν μπορεί γενικότερα τα εκκλησιαστικά «σκάνδαλα» (υπαρκτά ή κατασκευασμένα) να καταδυναστεύουν την κοινωνική και πολιτική ζωή μιας χώρας. Ένα απόστημα (εξωτερικό σύμπτωμα) της καπιταλιστικής διαπλοκής και σήψης να προσλαμβάνει τέτοιες αφηνιασμένες, ψυχωτικές διαστάσεις και να μεταβάλλεται από σύμπτωμα σε κεντρικό πολιτικό πρόβλημα.
Αυτή η δραματοποίηση του «συγκεκριμένου συμβάντος», η δαιμονοποίηση του Βατοπεδίου και κατά σημειολογική επέκταση, ολόκληρου του Αγίου Όρους, του μοναχισμού και της Ορθοδοξίας δεν είναι «αθώα», χωρίς πολιτικό δόλο και καθεστωτικούς υπολογισμούς.
Δεν μπορεί, συνεπώς, να τυφλωνόμαστε από τον «σκανδαλισμό» της τελετουργικής και πολιτικής εμπορίας του βατοπεδιανού «σκανδάλου» ή από το «θρησκευτικό σεχταρισμό» και να μην διακρίνουμε τα βαθύτερα και ουσιώδη χαρακτηριστικά αυτής της υστερικής δαιμονοποίησης των «αμαρτωλών» μοναχών.
Δεν μπορεί να χάνουμε από το οπτικό μας πεδίο το συνθετικό σύνολο της κυρίαρχης κοινωνικής και πολιτικής δομής, να απομονώνουμε τους δύο μοναχούς, να εστιάζουμε πάνω στο «έγκλημά» τους (όπως το «αποφάσισαν» και το πρόβαλλαν οι προπαγανδιστικές μήτρες του καθεστώτος) και να «ξερνάμε» όλη τη χολή μας.
Δεν είναι το Βατοπέδιο και οι δύο μοναχοί το κοινωνικό καθεστώς, το κέντρο της Ελλάδας, οι κινητήριοι μοχλοί του καπιταλιστικού, ιμπεριαλιστικού γίγνεσθαι. Ούτε η ανατρεπτική θεωρία και πράξη μπορεί να έχει ως βάση τα εκκλησιαστικά συμπτώματα της σήψης και τις ενδοεκκλησιαστικές «διαφοροποιήσεις» και «αντιθέσεις».
Όσοι μένουν υστερικά προσηλωμένοι στο «σκάνδαλο» του Βατοπεδίου ουσιαστικά επικαλύπτουν τα αίτια και τις κινητήριες λειτουργίες που γεννούν και γιγαντώνουν τα σκάνδαλα. Τοποθετούν κυριολεκτικά την πραγματικότητα με το κεφάλι προς τα κάτω, αθωώνουν το καθεστώς των πραγματικών ενόχων και μετατρέπουν ένα σύμπτωμα σε καθοριστικό αίτιο.
Κάθε σκάνδαλο είναι το αποτέλεσμα μιας λειτουργίας. Για να διερευνήσουμε αυτή τη λειτουργία πρέπει να γνωρίζουμε τον οργανισμό. Και πρώτα απ’ όλα το σκελετό και το μυϊκό σύστημα του οργανισμού. Είναι αδύνατον να αποκτήσουμε ορθή αντίληψη των πραγμάτων δίχως να έχουμε κατανοήσει τη γενική διάρθρωση του κοινωνικού οργανισμού: Τα οστά και τους μυς της κοινωνίας (καπιταλιστικές σχέσεις) και τα όργανα του κοινωνικού οργανισμού: Κράτος, κόμματα, θεσμοί, μηχανισμοί προπαγάνδας κ.λπ
Το κεντρικό, συνεπώς, καθοριστικό ζήτημα δεν είναι το «απόστημα» της ασθένειας, αλλά ο ασθενής κοινωνικός οργανισμός. Είναι η καρκινώδης εστία και όχι οι μεταστάσεις του.
Και αυτό που έχει σαπίσει αθεράπευτα είναι το καπιταλιστικό σύστημα, τα όργανά του και όλες οι λειτουργίες του συστήματος και των οργάνων του. Όταν τα πάντα ρυθμίζονται από την αγορά της αχαλίνωτης κερδοσκοπίας, όταν το κυρίαρχο «αγαθό» είναι το χρήμα, τότε είναι αυτοί οι κυρίαρχοι ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟΙ νόμοι που επιβάλλονται σε όλα τα κοινωνικά κύτταρα της κοινωνίας και οδηγούν τους ανθρώπους στην απληστία και στο έγκλημα.
Για να αντισταθεί κανείς σε αυτή τη λαίλαπα της αγοράς και του χρήματος δεν αρκεί μόνο να έχει συνείδηση των πραγμάτων. Ούτε αρκούν οι «θεϊκοί λόγοι» και οι προσευχές, γενικά η Πίστη στο Θεό!!!
Απαιτείται και συνειδητή δράση. Μια άλλη όχι μόνο φιλοσοφία, αλλά και πολιτική πρακτική. Μια Θεωρία και Πρακτική που να αναιρούν συνολικά το σύστημα, που να απελευθερώνουν από τις «δαγκάνες» του. Γιατί όταν αποτελείς θεσμικό ή ιδεολογικό γρανάζι του καθεστώτος υποτάσσεσαι και στους νόμους του, σαπίζεις μαζί με αυτό…
Οι διαχειριστές της Ορθοδοξίας και η γραφειοκρατική ιεραρχία της Εκκλησίας πάντα ήταν και είναι εντός του συστήματος: θεσμικό και πνευματικό γρανάζι του καπιταλιστικού κράτους. Οι διαπλοκές κράτους και εκκλησιαστικής γραφειοκρατίας είναι σταθερό και πάγιο φαινόμενο. Μέσα σε αυτό το καπιταλιστικό καθεστώς της άκρατης νέο-φιλελευθεροποίησης λειτούργησε και έδρασε η εξουσία της Εκκλησίας, διαπλεκόμενη με όλες τις λοιπές εξουσίες του καθεστώτος.
Και είναι φαρισαϊσμός ή έχουμε το δάκτυλο στο μάτι και δεν θέλουμε να δούμε ότι η «εκκλησιαστική οικονομία» δεν μπορεί παρά να είναι μια καπιταλιστική οικονομία που υπόκειται στους σιδερένιους νόμους της αγοράς. «Πνευματικές» οικονομικές οάσεις ή «σοσιαλιστικές» μέσα στον καπιταλισμό δεν μπορεί να υπάρξουν.
Γιατί, όμως, σήμερα, ολόκληρο το καθεστώς με όλα τα κόμματά του και τα σκοταδιστικά μέσα προπαγάνδας κτυπούν το Βατοπέδιο και σκούζουνε σαν «μωρές παρθένες»; Γιατί μια «φυσιολογική» καπιταλιστική λειτουργία δραματοποιείται και αναθεματίζεται τόσο υστερικά και γίνεται το μείζον πολιτικό ζήτημα της ελληνικής κοινωνίας; Γιατί τέτοιος άγριος κακουργηματικός λιθοβολισμός εναντίον δύο μοναχών που λειτούργησαν «καπιταλιστικά», όπως λειτουργεί το σύνολο της «εκκλησιαστικής οικονομίας»; Ή μήπως τα οικονομικά εκκλησιαστικά «σκάνδαλα» (τα πασίγνωστα, αλλά επιλεκτικά αποκαλυπτόμενα) περιορίζονται στο Βατοέδι;
Το γιατί το έχουμε αναλύσει πολλές φορές.
Συνοπτικά:
α) Το Βατοπέδιο αποτελεί την αιχμή του νεοταξικού πολιτικού παιχνιδιού που παίζεται σήμερα από τους πλανητικούς και εγχώριους μηχανισμούς εξουσίας: Επικάλυψης της καθεστωτικής σήψης, αποδόμησης και αναπαλαίωσης του πολιτικού σκηνικού σύμφωνα με τους όρους των Αμερικανών.
β). Επίσης το Βατοπέδιο ανοίγει και προλειαίνει το δρόμο για μια συνολικότερη και μετωπική επίθεση κατά της Εκκλησιαστικής περιουσίας και της Ορθοδοξίας γενικότερα.
Το ελληνικό καπιταλιστικό κράτος σήμερα, αποτελεί πλανητικό γρανάζι των υπερεθνικών, ως εκ τούτου η «εκκλησιαστική οικονομία» πρέπει να υποταχθεί στους νόμους και τις ορέξεις των πολυεθνικών. Η δομή, συνεπώς, της εκκλησιαστικής εξουσίας (οικονομική, πολιτική και «εθνική») είναι ασυμβίβαστη με τα πλανητικά συμφέροντα και την κρατική δομή της ελληνικής κοινωνίας που υποτάσσεται ολοένα και πιο πολύ στην πλανητική κρατική δομή. Ελληνικό πολυεθνικό κράτος και «εκκλησιαστικό κράτος» δεν μπορούν πλέον να συνυπάρξουν. Να γιατί η Ορθοδοξία ως συνεκτικός εθνικός ιστός και η Εκκλησία ως «Ορθόδοξη εξουσία» έχουν μπει στο στόχαστρο της πλανητικής αυτοκρατορίας και των πολυεθνικών.
Να γιατί ΥΣΤΕΡΙΚΑ όλοι διακρίνουν μόνο τα «σκάνδαλα» της εκκλησίας, ανακαλύπτουν καθημερινά ή κατασκευάζουν νέα και την ανάγουν σε «διάβολο» της κοινωνίας.
Να γιατί δεν πρέπει να χάνουμε το δάσος πίσω από το δέντρο, το Μέτωπο κατά της Εκκλησίας που προωθείται πίσω από τους μοναχούς Εφραίμ και Αρσένιο…

πηγή