Παλιά πόλη
Στην οδό Λήδρας,
περπατώ σ’ ένα στενό καλντερίμι
ώσπου πια δε με βγάζει πουθενά.
Ίσως μόνο σ’ ένα αχνό φως∙
κοιτάω στον τοίχο ένα γκράφιτι.
«UN», με μπλε χρώμα,
στο απομεινάρι σπιτιού
πού συντηρεί ακόμη μια πινακίδα∙
καφενείο κάποιου ξεχασμένου αιώνα,
κάποτε χόρταιναν από φωνές οι τοίχοι του.
Η ανάσα μου κομπιάζει και σταματάει,
το δάκρυ δε μου επιτρέπει
να το αφήσω να με αποδυναμώσει.
Ένας φανοστάτης σιγόκαιει ακόμη
από το αιφνιδιαστικό τέλος μιας πόλης.
Η νεκρή ζώνη,
συγγενεύει με εκείνες τις πόλεις φαντάσματα
στο παλιό Γουέστ.
***
Λευκωσία
Ένα στρατόπεδο στην έρημο.
Εντευκτήρια σε κάθε άκρη του.
Κοιτώνες κτίζονται μακριά από την πύλη.
Διοικητήρια και εστιατόρια σ’ όλο το πλάτος.
Πέρα, μακριά, στο γιγαντόσωμο βουνό,
τα δάχτυλα δε σταμάτησαν να ’ναι σφιχτά.
Σημαίες πού τους πρέπει να κυματίζουν,
είναι πλαγιασμένες στο χώμα, δοξάζοντας μια προδοσία.
Αν μια πράσινη γραμμή είναι ικανή να χωρίσει,
τότε πιο χρώμα είναι ικανό να ενώσει;
***
Λάρνακα
Φοινικόδεντρα στις ακτές,
θάλασσα σε κραταιό μπλε,
κύμα που κουβαλάει αξιολάτρευτες μυρωδιές,
άνεμος που χορεύει στο φως
και σπίτια ψημένης ώχρας.
***
Λεμεσός
Χειραψία της ανατολής
με το νεοφανές συστατικό της δύσης.
Ξενοδοχειακές μονάδες
στα μονοπάτια της παραλίας.
Ρευστό χρώμα από νέον
και επιβατικά πλοία
που αρμενίζουν ήρεμα
σε θάλασσα από έβενο.
***
Κύπρος
Ένα καράβι πάνω στη μητέρα μεσόγειο,
μα πώς να ταξιδέψεις, πώς να περιπλανηθείς ελεύθερο;
Μια άγκυρα βαριά σού στερεί την πλεύση, σε κρατάει καθηλωμένο.
Μ’ ακόμη κι έτσι, απλάνευτο είσαι απ’ τ’ άγρια κύματα.
Λευκωσία, Κύπρος, 26 Γενάρη - 2 Φεβρουαρίου 2008
***
Τα πρώτα 4 ποιήματα ανήκουν στην συλλογή “Εννιά μέρες ανεξάρτητης παρακολούθησης - Ημερολόγιο Κύπρου” (ιδιωτική έκδοση, 2008), ενώ το ποίημα “Κύπρος” είναι καινούριο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου