Αλέξανδρος Χριστοδούλου
«Μην ξεχνάτε στις προσευχές σας τα δεσμά μου» (Κολ. 4, 18)
Είναι γνωστό ότι ο Γέροντας Εφραίμ ανήκει σε μια σειρά Γερόντων που κοινό χαρακτηριστικό τους είναι η άρση του σταυρού με διάφορες θλίψεις, περιφρονήσεις και ονειδισμούς. Ο πρώτος των Γερόντων, ο Όσιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής ενώ ακόμη ζούσε χαρακτηριζόταν «πλανεμένος» από διάφορους μοναχούς, που δεν μπορούσαν να καταλάβουν την ησυχαστική του ζωή. Σήμερα ξέρουμε και βλέπουμε τους καρπούς του. Η αναγέννηση του μοναχισμού στο Άγιον Όρος και στο εξωτερικό συνδέεται με το πρόσωπό του, όπως ομολογούν οι διάφοροι μελετητές του έργου του.
Ο διάδοχός του, που η χάρη του Θεού μας αξίωσε να γνωρίσουμε όταν βρισκόταν στη Μονή του Σταυρού της Μίνθης (Κύπρος), πέρασε τη ζωή του συκοφαντούμενος και διωκόμενος. Η Παναγία όμως τον προόρισε να κατοικήσει στο Μοναστήρι της. Όσοι έζησαν από κοντά την αρχή της μετάβασής του, ξέρουν ότι τα γεροντάκια που βρίσκονταν εκεί, και τα οποία μετά γηροκόμησε η σημερινή συνοδεία του Γέροντα Εφραίμ, δεν τον έγραφαν στο μοναχολόγιο της Μονής, ούτε φαγητό του έδιναν. Το θέλημα όμως της Παναγίας έγινε.
Σήμερα ήλθε η σειρά του Γέροντα Εφραίμ να περπατήσει στα ίχνη του Γέροντά του και του «παππού» Οσίου Ιωσήφ του Ησυχαστή. Ο Γέροντας εκπληρώνει πρακτικά αυτό που υποσχέθηκε στη μοναχική κουρά του. Τότε υποσχέθηκε ότι πρέπει να είναι έτοιμος « να υβρισθεί και να ατιμασθεί και να υποφέρει πολλά βάσανα», και όχι μόνο, αλλά έδωσε υπόσχεση «σταυρού και θανάτου». Συνήθως όταν ο μοναχός αρχίζει να δοξάζεται, τότε ακολουθούν μεγάλοι, σκληροί και βαρείς πειρασμοί, που συνοδεύονται όμως από ουράνιες παρακλήσεις και παρηγοριές της Χάριτος, που βιώνει ο ίδιος και που εμείς που δεν έχουμε εμπειρίες και αγνοούμε, δεν μπορούμε να τις καταλάβουμε. Γι’ αυτό και μέσα στους πειρασμούς είναι ειρηνικός και πράος και εσωτερικά νιώθει τη χαρά του Χριστού. Τί να σήμαιναν άραγε τα λόγια του Γέροντα: « Εγώ είμαι αφιερωμένος στην Παναγία και το θέλημά της;».
Τώρα όμως που βρίσκεται στο κελλί της φυλακής, μου θύμισε τους φυλακισμένους Αποστόλους του Χριστού. Χρειάζεται τη δική μας συμπαράσταση. Πολλοί από μας βρισκόμαστε πολύ μακρυά και είναι αδύνατο να τον επισκεφθούμε. Πρέπει όμως να τηρήσουμε την εντολή του Απ. Παύλου. «Να θυμάστε τους φυλακισμένους σαν να είστε κι εσείς φυλακισμένοι μαζί τους, και όσους υποφέρουν, γιατί κι εσείς μπορείτε να βρεθείτε στη θέση τους» (Εβρ. 13, 30). «Άλλους από σας τους διαπόμπευαν με βρισιές και διωγμούς κι άλλοι από σας συμπαραστεκόσασταν σ’ εκείνους που περνούσαν τέτοιες στιγμές» ( Εβρ. 10, 33). Δεν πρέπει να ντρεπόμαστε που ο Γέροντας βρίσκεται στη φυλακή. «Να μην ντρέπεσαι για μένα, που είμαι φυλακισμένος για χάρη του Χριστού» (Β΄ Τιμ. 1, 8) έγραφε στον Απ. Τιμόθεο ο Απ. Παύλος.
Χρειάζεται ο Γέροντας συμπαράσταση; Από τα λόγια του Απ. Παύλου, ναι, χρειάζεται. «Καλά όμως κάνατε και μου συμπαρασταθήκατε στις δυσκολίες μου»( Φιλ. 4, 14) έγραφε στους Φιλιππησίους. Πώς μπορούμε να του συμπαρασταθούμε; Να ακολουθήσουμε την πρακτική της πρώτης Εκκλησίας των Ιεροσολύμων. Τί έκαναν τα λίγα τότε μέλη της, όταν ο Ηρώδης μετά τον αποκεφαλισμό του Απ. Ιακώβου, συνέλαβε τον Απ. Πέτρο και τον έκλεισε αυστηρά φρουρούμενο και αλυσοδεμένο μέσα στη φυλακή; «Ενώ ο Πέτρος ήταν στη φυλακή, η εκκλησία προσευχόταν αδιάκοπα στο Θεό γι’ αυτόν» (Πραξ. 12, 5). Η «εκτενής προσευχή» τους που δεν φαινόταν από κανένα, που γινόταν κρυφά είχε το αποτέλεσμά της. Έφτασε στους ουρανούς και ο Θεός απέστειλε άγγελο που απελευθέρωσε τον δέσμιο απόστολό του. Και ο Απ. Παύλος όταν ήταν φυλακισμένος έγραφε: «Προσεύχεσθε και για μας» (Κολ. 4, 3).
Κάνω λοιπόν μια πρόταση σ’ αυτούς που αγαπούν τον Γέροντα. Να συναντιούνται και να ενώνονται με την προσευχή σε μια συγκεκριμένη ώρα. Προτείνω 10.00 έως 10.15 κάθε βράδυ να προσευχόμαστε γι’ αυτόν και τη συνοδεία του. Όσοι έχουν κομποσκοίνι ας λέμε : « Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον τον Γέροντα Εφραίμ και τη συνοδεία του». Όσοι δεν ξέρουν αυτό τον τρόπο ας διαβάζουν τους Χαιρετισμούς της Παναγίας.
Θα προσευχηθούμε με ταπείνωση και συντριβή γνωρίζοντας την αναξιότητά μας. Πιστεύω όμως ότι παρά την αναξιότητά μας, γιατί λόγω των αμαρτιών μας είμαστε χρεώστες στο Θεό, εκείνος ως εύσπλαχνος και πολυέλεος θα παραβλέψει τα ατοπήματά μας και θα δώσει απάντηση παρηγορητική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου