Ο Γιώργος Σεφέρης γράφει:
“Προσπέρασε την ελπίδα και την συντριβή, προσπέρασε το χρέος.
Στάσου …. κι ανοιχτός χωρίς πόνο.”
Χωρίς χέρια είμαι. Σήμερα.
Χωρίς πνοή.
Δεν έχω τα χέρια μου, δεν έχω την γραφή μου. Δεν έχω πνοή.
Με αυτά τα χέρια γράφω, για την ελπίδα που έφερε ο Ερχομός Του και για
τη Συντριβή που νιώθουμε εμείς οι αμαρτωλοί, όταν ξενιτεύουμε το
χρέος. Το Χρέος απέναντι στην Πίστη μας, στον Θεό μας, στον Γέροντα
μας.
Χριστέ μου, μου δίνεις τα χέρια μου;
Γιατί τώρα σ’ έκαναν να λείπεις;
Ποιοί είναι αυτοί που συνεχίζουν να σε σταυρώνουν; Προτού γεννηθείς;
Δεν σε θέλουν Χριστέ μου.
Βαριά η καρδιά μας από την θλίψη του “χρέους” εκείνων που σε ποδοπάτησαν .
Για να μείνουμε με παραλυμένα χέρια.
Με μαβιές καρδιές από την λήθη.
Τα χέρια μου τα έχεις Εσύ Χριστέ μου στην φάτνη σου.
Να’ ρθεις απόψε να μου δώσεις τα χέρια μου.
Τα κλαδιά μου ν’ αναθαρρέψουν για ν’ αγαπήσουμε το Χρέος μας και να
μην μείνουμε σκύβαλα ξενιτιάς
Ελένη Μπουτσορή
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου