Μήπως είναι καιρός να... «πάρεις τα βουνά»; Οδηγώντας στις μονότονες ευθείες του καρδιτσιώτικου κάμπου τίποτα δεν σε προϊδεάζει γι' αυτό που πρόκειται να συναντήσεις μόλις λίγα χιλιόμετρα δυτικότερα, αν ακολουθήσεις τις ταμπέλες για Ρεντίνα και Λουτρά Σμοκόβου. Οι γρήγορες ανηφορικές στροφές αφήνουν πίσω την πεδιάδα και αναλαμβάνουν με συνοπτικές διαδικασίες να σε ανεβάσουν ψηλά, εκεί όπου ανάμεσα σε κατάφυτους λόφους, υγρές ρεματιές και συννεφιασμένες ακρώρειες ξεπροβάλλει η γαλάζια πινελιά της νεότευκτης λίμνης Σμοκόβου.
Από εδώ και πέρα δεν έχεις να κάνεις τίποτα περισσότερο από το συντονιστείς με τις διαθέσεις του τοπίου και ν' αφήσεις τον δρόμο να σε οδηγήσει σε χωριά και τόπους που κρατούν καλά κρυμμένα τα μυστικά της ορεινής φύσης. Η ευρύτερη περιοχή Σμοκόβου - Ρεντίνας παρότι έχει ήδη να παρουσιάσει μερικά εξαιρετικά καταλύματα, θεωρείται τουριστικά «παρθένος» τόπος και ίσως αυτό να είναι το μυστικό της ταξιδιωτικής σαγήνης της.
Τα Λουτρά Σμοκόβου και η Ρεντίνα προσεγγίζονται μέσω καλού οδικού δικτύου τόσο από την Καρδίτσα όσο και από τη Λαμία. Σε κάθε περίπτωση οι στροφές θα πρέπει να θεωρηθούν δεδομένες, ωστόσο άλλου είδους προβλήματα δεν ελλοχεύουν ακόμη και αν προηγηθεί χιονόπτωση, αφού τα εκχιονιστικά μηχανήματα επαγρυπνούν για να μην κλείσουν ποτέ οι δρόμοι.
Εφορμώντας από την Καρδίτσα εύκολα θα πάτε στο χωριό Κέδρος ?παλιότερη ονομασία Χαλαμπρέζι (24 χλμ. από την Καρδίτσα)-, απ' όπου ουσιαστικά ξεκινά η ορεινή διαδρομή. Ο δρόμος με μαεστρία συνοδεύει την πετρώδη κοίτη του ποταμού Ονοχώνου ή Σοφαδίτη με τα παρόχθια πλατανοδάση. Πιθανόν το όμορφο αυτό ποτάμι να οφείλει το όνομά του σ' ένα ατυχές περιστατικό που συνέβη στους αρχαίους Μακεδόνες, κατά την εκστρατεία τους εναντίον των Φαρσάλων υπό τον στρατηλάτη Φίλιππο, όπου στην άμμο της κοίτης του ποταμού θάφτηκαν οι «όνοι» -τα υποζύγια δηλαδή- που κουβαλούσαν τις προμήθειες του στρατεύματος.
Απ' όπου κι αν περνά ο Ονόχωνος, από τις πηγές του στα βουνά της Ρεντίνας μέχρι τη συνάντησή του με τον Πηνειό, δίνει ζωή σε φύση και ανθρώπους. Μάλιστα παλιότερα στις όχθες του λειτουργούσαν πολλοί νερόμυλοι και νεροτριβές, μερικοί από τους οποίους διασώζονται ακόμη και σήμερα.Μετά από κάθε στριφογύρισμα του ανηφορικού δρόμου το τοπίο αποκαλύπτει την ορεινή του διάθεση. Το ποτάμι γίνεται πιο γρήγορο και κυλά με ορμή ανάμεσα σε μικρά πλατιά σκαλοπάτια που σχηματίζουν οι πέτρες σε όλο το μήκος του. Μετά από 11 χιλιόμετρα ανάβασης θα φτάσουμε στο χωριό Λουτρά Σμοκόβου όπου σε υψόμετρο 400μ., αναβλύζουν οι ομώνυμες ιαματικές πηγές και βρίσκονται οι σύγχρονες εγκαταστάσεις.
Τα Λουτρά Σμοκόβου απέχουν από το επόμενο χωριό, τη Λουτροπηγή (πριν το 1927 ονομαζόταν Σμόκοβο) 6 χιλιόμετρα, μια διαδρομή καθαρά ορεινή, σε αρκετά σημεία της οποίας η τεχνητή λίμνη Σμοκόβου μας κρυφοκοιτά για πρώτη φορά. Στη ροή του χρόνου το Σμόκοβο πέρασε δύσκολες στιγμές. Μία από τις χειρότερες όμως ήταν σαφώς εκείνη η μέρα του Νοεμβρίου του 1943 όπου μετά από μια συντονισμένη επιχείρηση οι Γερμανοί κατακτητές εισέβαλαν στο χωριό και έκαψαν περίπου 100 από τα συνολικά 160 σπίτια, σκοτώνοντας όσους κατοίκους βρέθηκαν στον δρόμο τους. Παρόλα αυτά, η αναδομημένη από τότε Λουτροπηγή διατηρεί το προφίλ ενός καθαρόαιμου ορεινού οικισμού με εμφανή αρκετά από τα παλιά αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά του. Σημείο αναφοράς γίνεται η πετρόκτιστη «Βρύση της Καμάρας» του 1820 για την οποία οι ντόπιοι ακόμα καμαρώνουν. Αξίζει ν' ανηφορίσετε έως το ύψωμα του Αϊ Λιά -στη ρίζα του οποίου είναι κτισμένο το χωριό-, για ν' απολαύσετε την υπέροχη θέα από τη θέση «Κάστρο» όπου διακρίνονται υπολείμματα αρχαίας ακρόπολης, ανάμεσα στα οποία ξεχωρίζει πύργος ύψους 3,50 μ.
Φτάνοντας στη Λουτροπηγή σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να σας περάσει από το μυαλό η ιδέα ότι οι ορεινές περιπλανήσεις έφτασαν στο τέλος τους. Το αντίθετο μάλιστα. Η άγρια φύση των Αγράφων μόλις άρχισε να δείχνει τις πραγματικές διαθέσεις της.
Η ομορφότερη διαδρομή κατά γενική ομολογία είναι αυτή που συνδέει τη Λουτροπηγή με τη Ρεντίνα. Ο δρόμος κουλουριάζεται στο πλούσιο ανάγλυφο που δημιουργούν τα γύρω βουνά και καθώς κινείται σε ύψος 1.000-1.200 μέτρων διασχίζοντας πυκνόφυτο δρυοδάσος, αποκαλύπτει μια αεροπορικών διαστάσεων θέα στα κορφοβούνια της Φθιώτιδας και της Ευρυτανίας. Τα καλύτερα σημεία για στάση είναι το εκκλησάκι του Αγ. Φανουρίου (αμέσως μετά τη διασταύρωση για Αηδονοχώρι) που φωλιάζει στο δάσος πλάι σε πηγή και ο ναός της Αγ. Τριάδος απ' όπου θα απολαύσετε τη μαγευτική θέα -και τους δυο μικρούς ναούς θα τους δείτε πάνω στον δρόμο, σε υψόμετρο 900 μέτρων. Τελικός προορισμός η Ρεντίνα, το παλιό κεφαλοχώρι της Ρούμελης, γνωστό και ως «Βασίλισσα» των Αγράφων.
Τα Λουτρά του Αλη Πασά
Οι φυσικές ιαματικές πηγές Σμοκόβου βρίσκονται 35 χλμ. ΝΔ της Καρδίτσας, στον ορεινό όγκο των νοτίων Αγράφων και σε υψόμετρο 400μ.. Αν και οι θεραπευτικές ιδιότητες των πηγών που αναβλύζουν κοντά στην περιοχή ήταν γνωστές ήδη από την αρχαιότητα, η ανάδειξη και η συστηματική εκμετάλλευσή τους ξεκίνησε το 1662 από δυο εύπορους Σμοκοβίτες εμπόρους που διατηρούσαν σημαντικές εμπορικές δραστηριότητες στις παραδουνάβιες περιοχές. Ο Φράγγος και Μόσχος Στραβοένογλου έστησαν εδώ τους πρώτους μόνιμους λουτήρες.
Με την πάροδο του χρόνου τα Λουτρά έγιναν γνωστά σε όλη την Ελλάδα για τις ευεργετικές και θεραπευτικές ιδιότητες των θειούχων και αλκαλικών νερών τους. Από τους πιο διάσημους επισκέπτες της εποχής ήταν ο Αλή Πασάς των Ιωαννίνων και ο Μαχμούτ Πασάς. Μάλιστα δύο από τις ιαματικές πηγές φέρουν τα όνομά τους. Το 1882 τη διαχείρισή τους αναλαμβάνει το ελληνικό κράτος. Η διάνοιξη του δρόμου Καρδίτσας - Σμοκόβου γίνεται στις αρχές του 20ού αιώνα οπότε αρχίζουν να εμφανίζονται τα πρώτα ξενοδοχεία, ενώ το 1923 κτίστηκε το πρωτοποριακό για την εποχή υδροθεραπευτήριο. Το 1943 οι εγκαταστάσεις των Λουτρών φιλοξένησαν τη Σχολή Αξιωματικών του ΕΛΑΣ. Αυτό θορύβησε αρκετά του Γερμανούς που σχεδίασαν ολόκληρη επιχείρηση με επιλεγμένους άνδρες των Ες- Ες και ανατίναξαν κάθε υποδομή.
Ο σημερινός επισκέπτης θα βρει στα Λουτρά Σμοκόβου ένα σύγχρονο κέντρο υδροθεραπείας και ένα άριστα οργανωμένο spa που διαθέτει πισίνα, ένα πλήρως εξοπλισμένο γυμναστήριο, δύο κλασικές και δύο διαθερμικές σάουνες, δύο χαμάμ και δύο αίθουσες χαλαρωτικού μασάζ. Στο υδροθεραπευτήριο οι επισκέπτες θα βρουν ατομικούς λουτήρες με υδρομασάζ, αίθουσα ατομικών εισπνοών και αίθουσα ρινοπλύσεων. Κατά τη χειμερινή περίοδο από 15/10 έως 1/6 οι εγκαταστάσεις είναι ανοικτές στο κοινό κατά τις ημέρες Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή από τις 10 π.μ. μέχρι τις 7 μ.μ. (24430 61210 www.loutrasmokovou.gr).
ΡΕΝΤΙΝΑ: Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΩΝ ΑΓΡΑΦΩΝ
Το μεγάλο αυτό χωριό που βρίσκεται σε ύψος 850 μέτρων θεωρείται το ιστορικό κεφαλοχώρι της περιοχής. Η ιστορία της Ρεντίνας ξεκινά από την εποχή των Δολόπων, ένα από τα πανάρχαια φύλα που κατοικούσαν στην ευρύτερη ζώνη των Αγράφων. Οι πρώτες γραπτές μαρτυρίες για το χωριό προέρχονται από επισκοπικό κατάλογο της Μητρόπολης Λαρίσης όπου γινόταν αναφορά στην επισκοπή «Λιτής και Ρενδίνης» και χρονολογούνται το 856 μ.Χ. επί αυτοκράτορα Λέοντος Σοφού.
Με την πάροδο του χρόνου η Ρεντίνα λόγω της προνομιακής γεωγραφικής θέσης της ανάμεσα στα Αγραφα και στις πεδιάδες Φθιώτιδας και Καρδίτσας, ήκμασε ιδιαίτερα και μετατράπηκε σε οικονομικό και πνευματικό κέντρο της περιοχής, αλλά και σε διοικητικό, καθώς εδώ ήταν ο τόπος συνάντησης της Δημογεροντίας των Αγράφων. Τότε ιδρύεται η φημισμένη στην εποχή της Σχολή Ρεντίνας, όπου οι μαθητές διδάσκονται Αρχαία Ελληνικά, Λατινικά και σύγχρονες επιστήμες, ενώ δημιουργείται και μια εξαιρετικά πλούσια βιβλιοθήκη που δυστυχώς κάηκε από τους Τούρκους. Σημαντικός ήταν ο ρόλος της κοινότητας στην Επανάσταση του '21. Από εδώ εφορμούσαν οι επαναστάτες που παρενοχλούσαν τα οθωμανικά λεφούσια που στρατοπέδευαν στην πεδιάδα, γεγονός που εξόργισε τον Μαχμούτ Δράμαλη Πασά της Λάρισας και τον Ιούλη του 1821 κατέλαβε και έκαψε τη Ρεντίνα. Ομως η ιστορία κύκλους κάνει... Ετσι πολύ αργότερα μετά την εισβολή των Γερμανών στην Ελλάδα και τη σκληρή τριπλή κατοχή, η Ρεντίνα αναλαμβάνει και πάλι τον εθνικό ρόλο που της αξίζει, καθώς εδώ λειτούργησε από τον Μάρτη του 1944 μέχρι τον Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου, η Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών του ΕΛΑΣ η οποία στεγάστηκε στο Δημοτικό Σχολείο. Από εδώ απεφοίτησαν 1260 μάχιμοι αξιωματικοί.
Η Ρεντίνα έχει αναγνωριστεί από την πολιτεία ως παραδοσιακός οικισμός. Από τις πολλές εκκλησίες αναφέρουμε εκείνη του Αγίου Γεωργίου στην κεντρική πλατεία (1662) με τις θαυμάσιες τοιχογραφίες του 1719 και το λεπτοδουλεμένο τέμπλο από ξύλο καρυδιάς. Δίπλα στον ναό της Κοίμησης της Θεοτόκου βρίσκεται το βυζαντινό νεκροταφείο. Ανάμεσα στο χωριό και στη μονή Ρεντίνας κυλά το Ρεντινιώτικο ποτάμι που πιο κάτω ονομάζεται Ονοχώνος και τα νερά του γεμίζουν την τεχνητή λίμνη του Σμοκόβου.
Η Ρεντίνα, καθώς διαθέτει υποδομή για διαμονή και φαγητό, μπορεί να γίνει εξαιρετικό εφαλτήριο για σύντομες εξορμήσεις στα βουνά και στα δάση που αγκαλιάζουν από παντού αυτόν τον ιστορικό τόπο.
Ενδεικτικά αναφέρουμε την πανέμορφη διαδρομή (όλη σε ασφαλτοστρωμένο δρόμο), η οποία διασχίζοντας πυκνό ελατόδασος συνδέει οδικώς την Καρδίτσα με την Ευρυτανία και τη Ρεντίνα με το άλλο μεγάλο κεφαλοχώρι των Αγράφων, την ιστορική Φουρνά (18 χλμ. επικίνδυνα για πάγο κατά τους χειμερινούς μήνες). Η διαδρομή αυτή έχει γίνει γνωστή με την ονομασία «Ταρζάν» από την ομώνυμη ειδική διαδρομή του Ράλι Ακρόπολις που γινόταν παλιότερα όταν ο δρόμος ήταν χωμάτινος. Αν πάλι έχετε τετρακίνητο όχημα μπορείτε από τη Μονή Ρεντίνας να συνεχίσετε σε κακό χωματόδρομο για 8 χλμ., να περάσετε τη θέση Φτελιά και να κατηφορίσετε για Ροβολάρι Φθιώτιδας όπου θα πατήσετε πάλι άσφαλτο και θα συνεχίσετε για Λαμία. Από τη Ρεντίνα μπορούν να πραγματοποιηθούν και πολλές ευχάριστες πεζοπορικές διαδρομές. Ενδεικτικά προτείνουμε τις Ρεντίνα - Αϊ-Λιάς και Ρεντίνα - εκκλησάκι Αγίου Μάρκου.
Η ιστορική Μονή της Ρεντίνας
Ονομαστό στην περιοχή των Αγράφων είναι το μοναστήρι της Ρεντίνας (15ου αιώνα) που απέχει από τον οικισμό 7 χιλιόμετρα, (ο δρόμος είναι ασφάλτινος, αλλά με πολλές στροφές). Ο πραγματικός χρόνος ίδρυσης της μονής είναι άγνωστος. Ομως σίγουρα ανακαινίσθηκε το 1579 σύμφωνα με σωζόμενη επιγραφή, ενώ το καθολικό (Αθωνίτικου τύπου) που βλέπουμε σήμερα κτίστηκε το 1640 με δαπάνες της οικογένειας Στραβοένογλου (η ίδια οικογένεια που αξιοποίησε τις ιαματικές πηγές Σμοκόβου). Την περίοδο της Τουρκοκρατίας ζούσαν εδώ περισσότεροι από 50 μοναχοί. Το μοναστήρι διέθετε τεράστια περιουσία, πλούσια βιβλιοθήκη και σημαντικά κειμήλια, ενώ παράλληλα λειτουργούσε σχολή ανώτερης μόρφωσης.
Τα μετόχια του ήταν πολλά, διάσπαρτα σε όλη σχεδόν τη Θεσσαλία, αλλά και στη Μόσχα της Ρωσίας, γι' αυτό ονομαζόταν και Ρωσικό.Εδώ φυλάσσεται η κάρα του Αγίου Βασιλείου Αγκύρας που είναι ο προστάτης των ποιμένων και πολιούχος της Ρεντίνας. Σήμερα το μοναστήρι είναι γυναικείο και συντηρείται από τρεις μοναχές. Ο επισκέπτης θα δει το εξαιρετικής τέχνης ξυλόγλυπτο τέμπλο του καθολικού (1659) και τις θαυμάσιες αγιογραφίες του 17ου αι., ζωγραφισμένες από τον αγιογράφο Ιωάννη τον «ευτελή», αλλά και από έναν ακόμα σπουδαίο αγιογράφο, -Ιωάννη επίσης-, έναν από σημαντικότερους των Αγράφων και του Πηλίου, που υπογράφει τα έργα του ως «χειρ Ιωάννου ζωγράφου». Ο Ιωάννης και οι βοηθοί του ήταν αυτοί που φιλοτέχνησαν επίσης τις εικόνες του τέμπλου στο ναό της Κοίμησης της Θεοτόκου στη Ρεντίνα.
Τα μουσεία της Ρεντίνας
Μουσείο Εθνικής Αντίστασης Αγράφων: Εγκαινιάστηκε στις 10 Αυγούστου 1990 και φιλοξενείται στο κτίριο του δημοτικού σχολείου (είναι το ίδιο κτίσμα όπου λειτουργούσε η σχολή αξιωματικών). Εδώ εκθέτονται κειμήλια και φωτογραφικό υλικό από την εποχή του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου και την ηρωική αντίσταση. Η όλη παρουσίαση και το στήσιμο του μουσείου είναι υποδειγματική (www.mear.gr).
Εκκλησιαστικό Μουσείο Βυζαντινής και Μεταβυζαντινής Τέχνης: Ιδρύθηκε το 1975 και στεγάζεται στον Αγ. Σεραφείμ, παρεκκλήσι του Αγ. Γεωργίου. Εκτός από τις εξαιρετικής τεχνοτροπίας εικόνες (16ος και 17ος αι.) που φυλάσσονται εδώ, ξεχωρίζουν τα βαρύτιμα και καλοδουλεμένα ιερά σκεύη, η μεταλλική Σταυροπηγιακή σφραγίδα της Μονής Ρεντίνας, καθώς και παμπάλαια ιστορικά βιβλία και χειρόγραφα (www.rentina-agrafwn.gr).
Το μισοφέγγαρο της Θεσσαλίας
Τα πρώτα έργα για την ανύψωση του φράγματος ξεκίνησαν στις αρχές της δεκαετίας του 1990 στη θέση «Παλιοσταλός». Το ψος του είναι περίπου 105 μέτρα και το μήκος του 460 μ. Το έργο αυτό τιθάσευσε τα νερά του ποταμού Ονοχώνου με συνέπεια να δημιουργηθεί η τεχνητή λίμνη Σμοκόβου που καλύπτει μια έκταση σχεδόν 10.000 στρεμμάτων με συνολική χωρητικότητα 240 εκατ. κ.μ. νερού. Η πλήρωση της λεκάνης ολοκληρώθηκε το 2003. Τα νερά που συγκεντρώνονται εδώ χρησιμοποιούνται αποκλειστικά για την άρδευση σχεδόν μισού εκατομμυρίου στρεμμάτων του θεσσαλικού κάμπου, ενώ παράλληλα θέτουν σε λειτουργία δύο μονάδες παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος.
Το εκκλησιαστικό Μουσείο Βυζαντινής και Μεταβυζαντινής Τέχνης.
Το σχήμα της τεχνητής λίμνης είναι ελλειψοειδές και θυμίζει μισοφέγγαρο. Το πιο όμορφο κομμάτι είναι αυτό που απλώνεται κάτω από το χωριό Λουτροπηγή και δεν προσεγγίζεται οδικά. Ωστόσο το μεγαλύτερο μέρος της μπορείτε να το εξερευνήσετε χρησιμοποιώντας το περιμετρικό ασφάλτινο -σε κάποια σημεία νεόδμητο- οδικό δίκτυο. Από τη Λουτροπηγή λοιπόν αν ενδιαφέρεστε να βρεθείτε στις όχθες και στο φράγμα, δεν θα χρειαστεί να καλύψετε περισσότερα από 5 χιλιόμετρα. Στο φράγμα μπορείτε επίσης να έρθετε και από τον δρόμο Λαμίας ? Καρδίτσας, αν στρίψετε προς Βελεσιώτες και Λεοντάρι μόλις κατεβείτε από τον Δομοκό (στο ύψος των πρατηρίων βενζίνης).
Από το φράγμα προτείνουμε να επιμείνετε στην παρόχθια διαδρομή που διατρέχει το βόρειο τμήμα της λίμνης. Στη συνέχεια θα περάσετε τη νεότευκτη γέφυρα που δρασκελίζει το στενότερο σημείο της λεκάνης και θα καταλήξετε στο ήσυχο χωριό Κάτω Κτιμένη που απολαμβάνει ανεμπόδιστα από θέση «θεωρείο» το θαυμάσιο θέαμα της γαλάζιας ζωγραφιάς. Βρίσκεται σε υψόμετρο 450μ. και πήρε το όνομά του από τον πατέρα του μυθικού αργοναύτη Ευρυμέδοντα, Κτίμενο. Από εδώ ο δρόμος ανηφορίζει για ακόμη 5 χιλιόμετρα έως το απόμερο χωριό Δρανίτσα ή Ανω Κτιμένη που βρίσκεται σε υψόμετρο 700 μέτρων. Η αρχαία Κτιμένη ήταν πρωτεύουσα του βασιλείου των Δολόπων. Μάλιστα σε περιοχή γνωστή σήμερα με το όνομα «Παλαιόκαστρο» έχουν εντοπιστεί υπολείμματα τειχών και στη θέση «Καστρί» τάφοι της Μυκηναϊκής περιόδου (1300 π.Χ.). Λίγο έξω από την Ανω Κτιμένη σε σημείο θέας (800μ. υψόμετρο) βρίσκεται το εκκλησάκι του Αγ. Αθανασίου κυκλωμένο από θεόρατες δρυς.
Διαμονή
Ρεντίνα: «Δολοπία» (24430 71247 www.dolopia.gr), 3 αστέρων, διαθέτει 14 δωμάτια, όλα με εξαιρετική θέα και πλήρως εξοπλισμένα. Λουτρά Σμοκόβου: «Αίγλη» (24430 61211). Επίσης, τα ξενοδοχεία «Τέμπη», «Αγραφα», «Θεσσαλία», «Μετέωρα», «Πίνδος» τα διαχειρίζεται η Δημοτική επιχείρηση Λουτρών Σμοκόβου (24430 61210, www.loutrasmokovou.gr)
Θραψίμι: Στο κοντινό στο Σμόκοβο χωριό λειτουργεί ο ξενώνας «Μενελαϊς» (24430 22332, www.menelais.gr) που διαθέτει 7 νεόκτιστα δίχωρα διαμερίσματα 50-60 τ.μ.
Φαγητό
Στη Ρεντίνα στην ταβέρνα «Το γρέκι του Ραγιά» (24430 71222) θα δοκιμάσετε αγραφιώτικες πίτες και γίδα βραστή από τα χέρια της κυρίας Στέλλας. Στο «ταβερνείο της Βούλας» (24430 71240) ζητήστε κοτόπουλο γεμιστό και αγριογούρουνο στιφάδο, ενώ στην ψησταριά «ο Πλάτανος» (24430 71229) θα δοκιμάσετε ντόπια κρεατικά της ώρας. Στον περιμετρικό δρόμο της λίμνης Σμοκόβου από το φράγμα προς το χωριό Κτιμένη, η ταβέρνα «Δροσοσταλιά»(6982522 593) με θέα στη λίμνη σερβίρει χοιρινό κλέφτικο στη λαδόκολλα και κόκορα αλανιάρη με χυλοπίτες. Λίγο πιο κάτω λειτουργεί το «Κτήμα Κουκούλα». Στο χωριό Θραψίμι θα πάτε στην παραδοσιακή ταβέρνα «Στροφιλιά» (24430 25005) όπου αξίζει να δοκιμάσετε κατσικάκι στη γάστρα και σαγανάκι από τυρί κατσικίσιο, ιδίας παραγωγής. Στη Λουτροπηγή η ομώνυμη ψησταριά είναι ανοικτή τα Σαββατοκύριακα με ντόπια κρέατα. Αν συνεχίσετε από τη Ρεντίνα προς την Ευρυτανία, θα βρείτε φαγητό στις ψησταριές της πλατείας της Φουρνάς.
Βαθύλακος - Αγραφα: Μια ακόμη ενδιαφέρουσα παράκαμψη θα σας φέρει από τη Λουτροπηγή στο χωριό Βαθύλακος (8 χλμ. και 42 χλμ. από Καρδίτσα) που βρίσκεται σε ύψος 800 μέτρων. Το παλιότερο όνομα του χωριού ήταν Λακρέσι και μετονομάστηκε το 1927. Είναι ένα από τα παλιότερα χωριά των Αγράφων (16ος αιώνας) και φημίζεται για τα αγροτικά του προϊόντα (πατάτες- φασόλια-μέλι) που μπορεί να παράγονται σε μικρές ποσότητες, αλλά είναι εξαιρετικής ποιότητας. Στην κορυφή «Τσουνάκα» που απέχει περίπου 90 λεπτά με τα πόδια, υπάρχει μικρό ορειβατικό καταφύγιο με τα στοιχειώδη. Από τον Βαθύλακο ξεκινά ένα δαιδαλώδες σύστημα δασικών και χωμάτινων δρόμων -ο παράδεισος για τετρακίνητα οχήματα- που θα σας οδηγήσουν στη Φουρνά Ευρυτανίας, αλλά και στη Λίμνη Πλαστήρα. Βέβαια για παρόμοιες αποδράσεις η χρήση GPS και ενός καλού χάρτη κλίμακας 1/50.000 είναι απαραίτητη όπως και η πληροφόρηση για την κατάσταση των δασικών δρόμων.
Η θέα από Θραψίμι: Οδηγώντας από Κέδρο προς Λουτρά Σμοκόβου αξίζει να παρεκκλίνετε λίγο από την αρχική πορεία σας και να επισκεφθείτε το χωριό Θρασίμι που θεωρείται το «μπαλκόνι του Θεσσαλικού κάμπου» (6 χλμ. άσφαλτος με μπόλικες στροφές). Η θέα από τη θέση «Κοτρώνια» προς το σύνολο σχεδόν του Καρδιτσιώτικου κάμπου είναι ασυναγώνιστη. Στο βάθος του ορίζοντα ποζάρει ο μεγαλόπρεπος Ολυμπος, ενώ με διαύγεια στην ατμόσφαιρα διακρίνονται ακόμα και οι βράχοι των Μετεώρων. Στο ύψωμα «Kάστρο» έχουν εντοπισθεί υπολείμματα αρχαίου οικισμού ελληνιστικών χρόνων και κυκλώπειων τειχών.
Γιάννης Φώσκολος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου