Σπάνιες οι εκδρομές μας
με την οικογένεια.
Άνοιξη πρώιμη
με λίγο καλοκαίρι
στις γωνίες.
Έγχρωμο το χαμόγελο
της μητέρας,
λινή αράχνη υφαίνει το παρόν.
Γκρίζα ντυμένος ο πατέρας
μοιάζει λιγάκι με το άγαλμα
που στέκει δίπλα του.
Γελά ο αδελφός μου
παιδί ακόμα.
Κι εγώ, πίσω από την κάμερα
γράφω μια έκθεση για τη ζωή,
με λίγα λόγια απαθανατίζω το μέλλον
που έρχεται τρέχοντας
να μας ρουφήξει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου