Ενα Σάββατο απόγευμα, στην προσπάθειά μου να μπω στο κλίμα των ημερών ακούγοντας χριστουγεννιάτικα χορωδιακά κομμάτια στο YouTube, ήρθα αντιμέτωπη με ένα βιντεάκι που με έκανε να αναθεωρήσω τις απόψεις μου για τις ενωτικές δυνάμεις του Διαδικτύου: φιλοξενούσε χιλιάδες μικροσκοπικά προσωπάκια, σε γαλαξιακή διάταξη, που εκτελούσαν ένα τραγούδι με ανατριχιαστικά αγγελικό τρόπο.
Το εντυπωσιακότερο όλων, όπως αργότερα διαπίστωσα, ήταν το γεγονός ότι το μαγικό αποτέλεσμα δεν προερχόταν από επαγγελματίες τραγουδιστές, αλλά από 2.051 ερασιτέχνες, μέλη της εικονικής χορωδίας του διακεκριμένου αμερικανού συνθέτη και μαέστρου Ερικ Γουίτακερ.
Οικουμενική χορωδία μέσω Διαδικτύου
Ο συνθέτης Ερικ Γουίτακερ
Πριν από περίπου δύο χρόνια ο ευρηματικός μουσικός οραματίστηκε μια οικουμενική χορωδία στην οποία ο καθένας μπορεί να λάβει μέρος, φτάνει να διαθέτει μια web cam και μια σύνδεση στο Internet. Δημιούργησε λοιπόν τη VirtualChoir (εικονική χορωδία), όπου στην τελευταία και πιο πρόσφατη εκδοχή της (2.0) συμμετείχαν χιλιάδες ενδιαφερόμενοι από 58 χώρες.
Αφορμή για την πρωτότυπη ιδέα του αμερικανού συνθέτη στάθηκε ένα βίντεο που του είχε στείλει ένας φίλος του, στο οποίο ένα νεαρό κορίτσι τραγουδούσε a capella ένα από τα τραγούδια του.
«Τραγουδούσε το κομμάτι της σοπράνο από το τραγούδι μου “Sleep” και ακουγόταν τόσο αληθινό, καθαρό και οικείο που σκέφτηκα ότι αν μπορούσα να μαζέψω 100 άτομα να τραγουδήσουν διαφορετικά σημεία του τραγουδιού - σοπράνο, άλτο, τενόρος και μπάσος –, τότε θα μπορούσα να τα συνδέσω μεταξύ τους και να δημιουργήσω μια χορωδία» εξηγεί μιλώντας στο «Βήμα» ο ενθουσιώδης μουσικός.
«Για μένα, προσωπικά, το να τραγουδάει και να παίζει κανείς μουσική μαζί με άλλους ανθρώπους αποτελεί μια θεμελιώδη εμπειρία και λατρεύω την ιδέα ότι η τεχνολογία μπορεί να ενώσει άτομα από ολόκληρο τον κόσμο ώστε να λάβουν μέρος σε αυτή την υπερβατική εμπειρία» μας λέει ο ίδιος.
Ετσι ξεκίνησαν όλα
Το 2010 ο Γουίτακερ δημιούργησε τη VirtualChoir 1.0 που θα τραγουδούσε το κομμάτι του «Lux Aurumque» («Χρυσαφένιο φως»). Σε αυτήν έλαβαν μέρος συνολικά 185 εθελοντές από 12 χώρες. Το τελικό βιντεάκι ανέβηκε στο YouTube και μέσα σε διάστημα μόλις δύο μηνών συγκέντρωσε πάνω από 2 εκατομμύρια χτυπήματα.
Εναν χρόνο αργότερα προχώρησε στην εικονική χορωδία 2.0 με το τραγούδι του «Sleep». Το ενδιαφέρον του κοινού ήταν καθηλωτικό: οι συμμετοχές από σχεδόν 60 χώρες - ανάμεσά τους και η Ελλάδα - ξεπέρασαν τις 2.000 - τρεις από τη χώρα μας. Η πρεμιέρα της τεχνολογικά προικισμένης χορωδίας πραγματοποιήθηκε τον Απρίλιο του 2011, στο πλαίσιο του ετήσιου συνεδρίου Τεχνολογίας, Ψυχαγωγίας και Σχεδίου TED στην Καλιφόρνια, μαγεύοντας τους παρευρισκομένους.
«Πάντα ονειρευόμουν να γίνω σταρ της ροκ μουσικής» είχε πει ο Γουίτακερ τότε, ανοίγοντας με χιούμορ την ομιλία του στο συνέδριο. Εξηγώντας τη γέννηση της ιδέας του, ο ίδιος ανέλυσε τη διαδικασία που ακολούθησε για τη λήψη του χορωδιακού αποτελέσματος.
«Λίγο μετά την ανακοίνωση της πρώτης χορωδίας και ακολουθώντας ένα βίντεο-οδηγό που είχα ανεβάσει, όπου σε ρόλο μαέστρου και με συνοδεία πιάνου μετρούσα τους χρόνους του κομματιού, ο κόσμος άρχισε να φορτώνει τα βιντεάκια του. Ανάμεσα στα χιλιάδες άτομα που με κατέκλυσαν με το υλικό τους ήταν και ο Σκοτ Χάινς, ο οποίος μού εξέφρασε την έντονη επιθυμία του να ασχοληθεί με την επεξεργασία και το μοντάρισμα των βίντεο» είχε εξηγήσει στην κατάμεστη αίθουσα ο ίδιος.
Από την ιδέα, στο στούντιο
Ζητήσαμε από τον Γουίτακερ να μας εξηγήσει αναλυτικά την όλη διαδικασία και φυσικά αυτός δεν δίστασε να μοιραστεί το μελωδικά τεχνολογικό επίτευγμά του.
«Μόλις συγκεντρώσαμε όλα τα βίντεο μέσω του YouTube, τα συμπιέσαμε και τα αποθηκεύσαμε σε έναν εξωτερικό σκληρό δίσκο. To ίδιο κάναμε και με όλα τα ηχητικά αρχεία σε έναν δεύτερο σκληρό. Στην πρώτη περίπτωση ο όγκος των δεδομένων άγγιζε τα 50 GB και στη δεύτερη τα 5 GB» μας λέει ο Γουίτακερ.
«Στη συνέχεια στείλαμε τους σκληρούς δίσκους στη βρετανική δισκογραφική εταιρεία Floating Earth, η οποία ανέλαβε την ανάπτυξη του γενικότερου concept του μουσικού κομματιού. Τη δημιουργία και τη σκηνοθεσία του τελικού βίντεο ανέλαβε η εταιρεία παραγωγής Cake, η οποία και κατέληξε στην ιδέα ενός πλανητικού συστήματος» αναφέρει ο Αμερικανός.
«Στο επίπεδο της επεξεργασίας αρχικά εξετάστηκε το φορμάτ των βίντεο. Στη συνέχεια αλλάχθηκε το μέγεθός τους. O ήχος συγχρονίστηκε με τη βοήθεια του λογισμικού Pyramix Digital Audio Workstation προκειμένου να εξασφαλιστεί η ομαλή ενσωμάτωσή τους στο εικονικό πλανητικό σύστημα. Κατά την τελική μείξη πραγματοποιήθηκε μείωση του θορύβου, το αποτέλεσμα συμπιέστηκε και σε αυτό προστέθηκε ηχώ» καταλήγει ο hi-tech μαέστρος.
Μέσω του blog του, ο Γουίτακερ έχει ήδη ανακοινώσει ότι πρόκειται σύντομα να προβεί στη σύσταση της τρίτης στη σειρά εικονικής χορωδίας και καλεί τους ενδιαφερομένους να γραφτούν στη σελίδα του (www.ericwhitacre.com) προκειμένου να λάβουν τις απαραίτητες ανακοινώσεις. Το νέο χορωδιακό έργο του αναμένεται να παρουσιαστεί online μέσα στον Απρίλιο του 2012.
Το Internet μπορεί να κρύβει αρκετούς άνθρακες, κρύβει όμως ταυτόχρονα και πολλούς θησαυρούς Κάποιοι κάνουν λόγο για ένα παράθυρο στον κόσμο. Ενα παράθυρο όμως που δεν αρκείται μόνο στην online ενημέρωση, στην κοινωνική δικτύωση και στις διαδικτυακές αγορές αλλά εκτείνεται ως τον πολιτισμό, τις τέχνες και τη μαγική δύναμη της συλλογικότητας, ικανή να υλοποιήσει το ακατόρθωτο. Ενα πολύτιμο εργαλείο, το οποίο σε συνδυασμό με την ευρηματικότητα και τη φαντασία μπορεί να αποφέρει δημιουργικά ώριμους καρπούς. Ξεφεύγοντας από τα τετριμμένα μπορεί να μας ταξιδέψει σε άγνωστα αλλά παράλληλα υπέροχα μονοπάτια γεμάτα φως...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου