Ένα από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια – το «Dance me to the end of love» του Leonard Kohen. Αυτό είναι το ωραιότερο ερωτικό τραγούδι που έχω ακούσει, γιατί λέει κάτι που από ένστικτο ακολούθησα σε όλη μου τη ζωή: όλους τους έρωτες που έζησα, τους έζησα μέχρι πάτο, όσο πόνο κι αν είχε κάποιες φορές αυτό ή όσο απαγορευμένο ή επικίνδυνο κι αν ήταν -για διάφορους λόγους. Ίσως γι’ αυτό και κάποια στιγμή το όλο θέμα τελείωσε, αφήνοντας μια στοργή για όσους παιδεύονται από έρωτα.
Κι ίσως και μια συμπόνοια για εκείνους που για λόγους κοινωνικούς, ηθικούς, καθωσπρεπισμού, φόβου για τον πόνο, έκοψαν βίαια στη μέση κάποια ερωτική τους ιστορία, κάνοντάς την κάτι σαν σαράκι που κάπου βαθιά τους τρώει. Ο λόγος που το ανεβάζω τώρα εδώ, στην κανονική του εκτέλεση, είναι ότι αυτό το videoclip -που είναι πολύ απλό, και τρυφερά μεταφυσικό- συνδέει το τραγούδι με ένα τέλος του έρωτα που δεν μπορεί κανείς να κάνει τίποτα για να το αλλάξει: τον θάνατο.
Παραμυθάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου