Χάιδεψε την κοιλιά της ακριβώς εκεί στο εξόγκωμα που θάταν
το ποδαράκι του; ή μήπως το κεφαλάκι του; και χαμογέλασε
ευτυχισμένα.
-Επιτέλους. Σίγουρα τούτο το παιδί θα βγει γερό,
οπωσδήποτε.
Ο Γιώργος από τη γωνιά ετοιμάζοντας τις βαλίτζες, της
έστειλε ένα φιλί ανάμεσα στα δάχτυλά του.
-Λοιπόν έτοιμοι Αγάπη; Επιστροφή στη βάση μας.
Πόσο τους στοίχισε τούτο το ταξίδι ένας Θεός το ξέρει. Ας
είναι καλά όλοι οι συγγενείς και οι φίλοι, όλοι οι συνάδελφοι
στην Τράπεζα ως κι ο προϊστάμενος που συγκινήθηκαν και πρόσφεραν
ό,τι ο καθένας τους μπορούσε. Ήταν άτυχοι. Αυτό είναι όλο. Άτυχοι
μα και τυχεροί μαζί αφού πρόλαβαν πριν τη γέννα. Ας είναι καλά η
γιατρίνα που πρωτόδε το αίμα της και της είπε δειλά δειλά.
-Μήπως κυρία μου έχετε στίγμα;
Στίγμα! Τότε, ούτε που τόχε ακουστά. Μόνο για τους χάρτες
και τα ταξίδια τόξερε, στ' αεροπλάνα ίσως "Πες μας το στίγμα
σου". Έτσι δε λένε; Στίγμα στο αίμα πρώτη φορά το άκουγε. Και να
που βρέθηκε κι οι δύο τους νάχουν τέτοιο στίγμα. Στιγματισμένοι
κι οι δυο.
-Αν ήταν μόνο ο ένας! είχε μουρμουρίσει ο γέρο γυναικολόγος,
πρόβλημα κανένα. Μα τώρα! Τώρα, κυρία μου, έχετε 1 στα 4
πιθανότητα να κάνετε παιδί με νόσο, τη Μεσογειακή Αναιμία, θα την
έχετε ακουστά. Κανένα άλλο παιδί στην οικογένεια ίσως...είπε με
δισταγμό πούκρυβε την ατράνταχτη πεποίθησή του, πως ναι, σίγουρα
υπήρχε στην οικογένεια κι άλλο περιστατικό.
Και όμως δεν τόχαν ακουστά. Ούτε κείνος, ούτε κείνη είχαν
ποτέ στην οικογένεια παιδάκι άρρωστο. Κι οι δυο τους από χωριό κι
οι δυό τους από οικογένειες με πολλά παιδιά, όλοι παντρεύονταν
όπως σε όλα τα χωριά δίχως να πολυψάξουν τα πράματα, όλοι
γεννούσαν πολλά παιδιά, τι κι αν πέθαιναν καμπόσα;
Και τώρα να, ψάξε και ξαναψάξε και μήπως έγινε λάθος και για
να ξαναδούμε.
-Εκείνος ο ευλογημένος ο γιατρός ο τελευταίος γυναικολόγος
νάναι καλά, κείνος ο νεαρούλης, όχι ο γυαλάκιας με το ύφος, της
είπε "Ξέρετε στην Αμερική κάνουν προγεννητική διάγνωση. Ψάχνουν
πριν τη γέννα και βρίσκουν αν είναι καλά το παιδί κι αν είναι
εντάξει το κρατάς, αλλιώτικα το ρίχνεις."
Ευτυχώς που βρέθηκε αυτός ο χριστιανός, αλλιώτικα ποτέ δε
θ' αποφάσιζαν για παιδί, νέοι ήταν, θέλαν να ζήσουν. Μόλις
τέλειωνε το στρατιωτικό του ο Γιώργος, εικοσάχρονη κι η Αγάπη.
Βέβαια στην αρχή λέγανε για 12 παιδιά, μα όλα τα ζευγάρια
τέτοια λένε πριν παντρευτούνε κι έπειτα μένουν στο ένα. Και όταν
έμεινε έγκυος η Αγάπη, μάνι μάνι να παντρευτούνε, μη και πάρουν
το κρίμα στο λαιμό τους και το ρίξουν κι ο Θεός τους εκδικηθεί
και δεν πιάνουν άλλο. Τάχαν ακούσει κάτι τέτοια και φοβόντουσαν.
Έτσι τα ζυγιάζαν από δω, τα μετρούσαν από κει, τα κακά μαντάτα κι
αποφασίστηκε να πάνε στο ειδικό νοσοκομείο της Αμέρικας. Η μάνα
της πούλησε το χρυσό ρολόι κι ο πατέρας του ότι έβγαλε από τη
σταφίδα τάδεσε σ' ένα μαντήλι και τους τάφερε, ας είναι όλοι
τους καλά. Την τρύπησαν στην κοιλιά, κάτι υγρό της πήραν -ένα
νοσοκομείο σωστό ξενοδοχείο- και σε καμιά βδομάδα πήραν την
απάντηση, εγγλέζικα ήταν, μα ήξεραν εγγλέζικα κι οι δυο. Ποιος
δεν ξέρει εγγλέζικα τη σήμερον ημέρα; ΝORMAL: φυσιολογικό. Το
παιδάκι τους ήταν εντάξει, τέλειο. Τόχαν κι όλας αποφασίσει. Με
το καλό να γίνει τούτο κι έπειτα τέρμα. Κανένα άλλο παιδί.
- Και να σκεφθεί κανείς, Γιώργο, τούπε η Αγάπη πως κείνος ο
σπυριάρης ο γιατρός, μου είπε εμπιστευτικά, πως καλύτερα να
χωρίσουμε.
Την κοίταξε και ξέσπασε στα γέλια.
-Ε λοιπόν, θα το πιστέψεις; και μένα τα ίδια μούλεγε. "Να
πάρετε μια γυναίκα που να μην έχει στίγμα, κύριε Ευαγγελίου" είπε
χοντραίνοντας τη φωνή του κοροϊδευτικά. "Θα βασανίζεστε σε όλη σας
τη ζωή." Όρμησε και τον αγκάλιασε ρίχνοντάς τον κάτω.
-Σιγά, ήσυχα, αγάπη. Σκέψου και το παιδί.
Κοκκίνισε και κάθισε συμμαζεμένη.
-Άμα γεννήσω θα δεις, τον φοβέρισε.
Δεν άργησε να γεννήσει. Η Μαρία ήταν το πιο όμορφο παιδί του
Μαιευτηρίου. Τουλάχιστον έτσι τους φαινόταν σαν το κοιτούσαν
ανάμεσα στ' άλλα απ' το τζαμένιο παράθυρο. Τι γελαστό μωρό! Τι
δώρα μάζεψαν! Ήταν βλέπεις το πρώτο εγγονάκι στην οικογένεια κι
έπειτα όλοι οι φίλοι κι οι γνωστοί τόνιωθαν δικό τους μετά
εκείνη την περιπέτεια.
Ίσαμε που το βάφτισαν στους 6 μήνες δεν είχε δείξει τίποτε.
Έπινε όλο του το γάλα, σίδερο, βιταμίνες, φρουτόκρεμες, λαχανικά,
κρεατόσουπες, ψαρόσουπες. Όλοι έτρεχαν για τη Μαρία, νάναι φρέσκο
το αυγό, άπαχο το κρέας, ολόπαχο το γάλα, όχι του κουτιού. Κι
έπειτα από τη βάφτιση, το ίδιο κιόλας βράδυ ανεβάζει ένα πυρετό
που λαχταρήσαν όλοι.
-Φταίει ο παπάς, είπαν. Το πούντιασε το μικρό. Τόσην ώρα το
βουτούσε θεόγυμνο, λες κι ήταν κατακαλόκαιρο.
Άρον άρον στο νοσοκομείο. Κυριακή βράδυ πού να βρεις γιατρό;
Περίμεναν, περίμεναν στα εξωτερικά ιατρεία η Αγάπη με το μωρό να
ψήνεται κι ο Γιώργος πάνω κάτω. Φέρναν τραυματισμένους
μεθυσμένους, αυτοκτονημένους κι ο παιδίατρος φαίνεται κοιμόταν
και τους είδε με μισό μάτι. Το ξάπλωσε σ' ένα κρύο κρεβάτι, το
πασπάτεψε κοίταξε το λαιμό του πήρε μια σύριγγα.
-Τι έχει γιατρέ; ρωτούσαν με αγωνία
-Λίγο αίμα του παίρνω, κυρά μου. Δε βλέπεις; Βάλτου αυτό το
υπόθετο και περίμενε τ' αποτέλεσμα. Φαίνεται πήγε να
ξανακοιμηθεί ο φουκαράς, είχε κάτι μάτια κοκκινισμένα κι ένα ύφος
νυσταγμένο κι η Μαρία έπειτα απ' το υπόθετο κοιμήθηκε στην
αγκαλιά της Αγάπης.
-Γιώργο, μήπως πρέπει να φύγουμε; Το παιδί φαίνεται
καλύτερα.
-Να δούμε και το αίμα τι θα πει.
Μα τα αίμα αργούσε κι έπειτα από κάνα δυο ώρες αναγκάστηκε ο
Γιώργος να βάλει τις φωνές.
-Μα πόσην ώρα θα περιμένουμε; κι ήλθε πάλι ο κοιμισμένος
γιατρός πολύ σοβαρός και τους είπε. Πρέπει να μείνει μέσα το
παιδί να το ψάξουμε.
-Γιατί γιατρέ; τρόμαξαν κι οι δυο κι η Αγάπη τόκλεισε
βαθύτερα στον κόρφο της.
Τους κοίταξε λοξά, να το πει, να μην το πει, λες κι ήτανε
βρισιά.
-Έχει κανείς σας το στίγμα;
Ανάσαναν κι οι δυο τους μ' ανακούφιση. Αυτό ήταν; Ε, και πως
έχουν κι οι δυο; Τι έγινε; Εδώ κοτζάμ ταξίδι στην Αμερική έγινε
για δαύτο κι είναι σίγουρο, σιγουρότατο. ΝORMAL έτσι τόγραφε και
με κεφαλαία ΝORMAL.
-Πάντως θα πρέπει να το κρατήσουμε, τους είπε ο νυσταγμένος
γιατρός, αλλιώτικα θα μας υπογράψετε, θάχετε εσείς την ευθύνη.
Ας το κρατήσουνε λοιπόν. Ας το ψάξουνε. Εδώ ολάκερη Αμερική
είπε ΝORMAL. Εδώ, τι θα του βρούνε;
Και όμως να που του βρήκαν. "Η Μαρία έχει τη νόσο" έτσι τους
είπανε.
-Κι η Αμερική; Και το ΝORMAL;
-Θεοί δεν είμαστε. Παντού γίνονται λάθη.
Άρχισαν οι μεταγγίσεις κάθε μήνα, κάθε 15, τούβαλαν κι ένα
μηχανάκι στην κοιλιά να διώχνει το σίδερο που περισσεύει. Η Μαρία
έκλαιγε, δε μπορούσε τις ενέσεις, της έδιναν ηρεμιστικό για να
κάτσει να τη τσιμπήσουνε, δεν είχε και φλέβες, ήταν τόσο παχουλή.
Ο Γιώργος έστειλε γράμμα στην Αμερική.
-Το παιδί μου είναι άρρωστο Τι ΝORMAL μου τσαμπουνάγατε.
Λάθος αίματα μετράγατε;
"Sorry wrong diagnosis, του αποκριθήκανε. Έπρεπε να το
ξέρετε. Σ' αυτές τις περιπτώσεις η πιθανότητα πετυχημένης
διάγνωσης είναι 70%. Εσείς πέσατε στο 30% του λάθους.
Λυπούμαστε."
Και η Αγάπη κρύβεται, όταν τσιμπάνε το παιδί που χτυπιέται
στο κρεβάτι και ιδρώνει κι ο Γιώργος κοιτάει αλλού καθώς την
κρατά ακούνητη, μη στάζουν πάνω της τα δάκρυά του.
Κι η Μαρία δεν ξέρει. Δεν ξέρει γιατί βασανίζεται και θα
Βασανίζεται, γιατί θα βασανίζει. Μόνο χτυπιέται στο κρεβάτι μόλις
δει τη σύριγγα μόλις καταλάβει κι αρχίζει τις φωνές
- Όχι άλλο μαμά. Όχι άλλο. Σου λέω, φτάνει.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου