Tις ακραίες καταστάσεις όλοι τις αναζητούμε έστω κι αν ψιλοβολευόμαστε στη θαλπωρή μιας επαναλαμβανόμενης καθημερινότητας..
Να ας πούμε σήμερα, όλο αυτό το κρύο θα ήθελα να ήταν ένα πυκνό και κατάλευκο χιόνι κι εγώ να κυκλοφορούσα με το ποδήλατο που δεν έχω, σε μια χώρα που δεν θα ήταν η ελλάδα..
σ' ένα δρόμο που στο βάθος του το μέλλον δεν θα ήταν δυσοίωνο..
μετά.. θα τινάζαμε από πάνω μας τις νιφάδες και θα πίναμε ζεστούς καφέδες σε κάποιο μαγαζί που θα μύριζε αλκοόλ και μπύρα και θα είχε θολή από τον καπνό ατμόσφαιρα, τόσο θολή που δύσκολα θα διέκρινες τους θαμώνες..
με το φεγγαρι αγκαλια
1 σχόλιο:
Πραγματικά η Φαντασία δεν Έχει Όρια.
Δημοσίευση σχολίου