Λουκάς Βενετούλιας (1930-1984): " Οδός Δωδεκανήσου" (1980)Γεννήθηκα την εποχή του χαλκού
τώρα
δεν με θυμάται πια κανένας
σκεπάσαν τους βωμούς μου δάφνες και φρύγανα.
Πικραμύγδαλο, συ έρωτά μου,
ήπια τρία βαρέλια ρετσίνα στην Δόμνα *
χτες, για να ξεχάσω
ρούφηξα τον Aλιάκμονα, τον σφοδρό Bαρδάρη
- οι λιμναίοι οικισμοί της Θεσσαλίας
μείναν ξεροί για χάρη σου.
Περιμένω τρεις χιλιάδες χρόνια να πεθάνω,
αδύναμος να αποσυντεθώ τόσο που σ' αγαπώ.
*Δόμνα: Η θρυλική ταβέρνα στην Πάνω Πόλη της Θεσσαλονίκης,
όπου μαζεύονταν οι προοδευτικοί (κυρίως φοιτητές ) τον καιρό της Χούντας.
Ο καταστηματάρχης Τάκης , ένας λεβένταρος Αριστερός, ζούσε έως πρόσφατα και
άνοιγε την ταβέρνα κάθε Τρίτη για τους πολύ δικούς και φίλους,
σε ανάμνηση "των παλιών καλών ημερών , όταν οι ιδέες δεν είχαν ακόμα
θολώσει και οι Αριστεροί δεν ήταν μπουλκουμέδες", κατά την προσφιλή του ρήση.
Κωστής Μοσκώφ (1939-1998): "Ποιήματα". Εκδ. Kαστανιώτης, 1987.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου