εσυ
που ευλογήθηκες τόσο ν'αγαπηθεις
κι ως θέλησες
ή όφειλες
ή ως ήσουνα ταγμένος
άφησες άμμο μέσα απ τα δάχτυλα
να φύγει η πνοη
δεν είναι κείνο πού 'χασες
που τώρα συλλογιέσαι
δεν είναι το κρίμα
η απώλεια
ούτε η ενοχη
μια κι ό,τι σου δόθηκε
χάρισμα ήτανε
χωρις συναλλαγη να απαιτει
δεν είναι κείνα τα σκορπισμένα μεσοκαλόκαιρα μέσα στο χειμώνα
δεν είναι ούτε καν ετούτα τα σημάδια
αυτα που τον ύπνο σου στερούνε
τόσο βάναυσα
είναι που ξέρεις την αλήθεια
πως λύτρωση ποτέ δεν θά 'χεις
αν κι εσυ όμοια δεν αγαπήσεις...
Ενυδρείον
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου