Οι δυσκολίες που έχεις δεν είναι άγνωστες στην εκκλησία Της είναι κάτι το πολύ συνηθισμένο. Γιατί η εκκλησία αγωνίζεται για τους ανθρώπους.. Να τους επανασυνδέσει με την κοινωνία της. Μα και οι δαίμονες αγωνίζονται, να τους απομακρύνουν μια για πάντα. Και γι’ αυτό, όταν κάποιος θελήσει να επιστρέψει, βάζουν όλες τους τις δυνάμεις.
Το ίδιο κάνουν και σε σένα τώρα. Και πότε σε κάνουν και απελπίζεσαι, πότε να θυμάσαι τη γλύκα της αμαρτίας, πότε βάζει τους πρώην συντρόφους σου να σε κουτσομπολεύουν και να σε ενοχλούν και πότε σου λένε ότι όλοι οι ένδοξοι, ισχυροί και σπουδαίοι άνθρωποι που είχατε στους κύκλους σας, ήσαν άπιστοι και άθεοι!
Πρέπει ν’ ανοίξετε πόλεμο με τους αόρατους εχθρούς. Η νίκη είναι σίγουρη. Αρκεί να μην απομακρύνεις το βλέμμα σου από το πρόσωπο του φιλάγαθου Θεού, του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Γαντζώσου σ’ Eκείνον. Προσευχήσου σ’ Εκείνον. Γεννήθηκε στο σπήλαιο για μας. Κοπίασε και εξαντλήθηκε για μας. Ήρθε κοντά στον σωματικό μας πόνο. Σταυρώθηκε για μας. Αναστήθηκε και αναλήφθηκε για μας. Τον συναντάμε παντού και πάντοτε. Θα νοιώσετε ντροπή, που είχατε μείνει πρώτα μακριά Του και εναντίον Του! Τα δαιμόνια, τι έκαναν για σας;
Μου λέτε, ότι τώρα διαβάζετε την Αγία Γραφή. Και μόνο τη Γραφή. Κανένα άλλο βιβλίο δεν θέλετε πια να διαβάζετε. Ναι, έτσι γίνεται όταν πεινάει κάποιος πνευματικά, του είναι δύσκολο να διαβάζει κάτι άλλο εκτός από τα θεϊκά λόγια. Όμως δεν μπορείτε ακόμα να προσευχηθείτε. Θα έρθει κι’ αυτό. Μην αμφιβάλλετε. Όταν η καρδιά σας θα ανάψει από αγάπη για Κείνον πού είναι η μοναδική αγάπη. Τότε συ από μόνος σου πια δεν θα την αφήνεις ποτέ την προσευχή. Τώρα αρκέσου σε μια σύντομη προσευχή. Π.χ. Το “τρισάγιο”. Ή το “Θεοτόκε Παρθένε”.
Να τις επαναλαμβάνεις τις προσευχές αυτές πέντε φορές την ημέρα. Βάλτο αυτό σαν κανόνα. Και κάνε τον, είτε το θέλεις, είτε όχι. Ποτέ μην τον αμελείς.
Μόνο το Ευαγγέλιο δίνει φως. Η προσευχή δίνει ζεστασιά Και μην ξεχνάς ποτέ την ελεημοσύνη. Η ελεημοσύνη μοιάζει με ένα πνευματικό θερμοκήπιο. Καίει και αυξάνει στην ψυχή το φως του Ευαγγελίου και την ζεστασιά της προσευχής. Και έτσι η ψυχή φέρει καρπό πολύ.
ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ
 |
| Ο άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς (1880-1956). |
Η μετάδοση της κατανύξεως
Δύο ερημίτες που αγωνίζονταν μαζί, διάβαζαν μαζί και την καθημερινή τους ακολουθία. Ο ένας είχε πολλή κατάνυξη! Από τα δάκρυα που έχυνε, άφηνε συχνά το διάβασμα στη μέση.
Μα τι σκέπτεσαι και κλαις με τόσο πόνο, όταν προσεύχεσαι; τον ρωτούσε ο άλλος με απορία.
Νομίζω, αδελφέ μου, πως την ώρα αυτή παραστέκομαι στο βήμα του Χριστού για να δικαστώ. Και μη βρίσκοντας τι ν’ απολογηθώ για τις πολλές μου αμαρτίες, φράζει το στόμα μου από φόβο και χάνω τη συνέχεια τού στίχου πού διαβάζω. Αλλά εάν σ’ ενοχλώ μ’ αυτό, ας διαβάζει ο καθένας μας ξεχωριστά την ακολουθία.
Όχι, αδελφέ μου, διαμαρτυρήθηκε ο άλλος, δεν μ’ ενοχλείς. Αντίθετα μάλιστα, με ωφελείς πολύ. Γιατί, εγώ που δεν έχω το χάρισμα τής κατανύξεως και των δακρύων, βλέποντας εσένα συγκινούμαι και θλίβομαι για τη σκληρότητά μου.
Μα τι σκέπτεσαι και κλαις με τόσο πόνο, όταν προσεύχεσαι; τον ρωτούσε ο άλλος με απορία.
Νομίζω, αδελφέ μου, πως την ώρα αυτή παραστέκομαι στο βήμα του Χριστού για να δικαστώ. Και μη βρίσκοντας τι ν’ απολογηθώ για τις πολλές μου αμαρτίες, φράζει το στόμα μου από φόβο και χάνω τη συνέχεια τού στίχου πού διαβάζω. Αλλά εάν σ’ ενοχλώ μ’ αυτό, ας διαβάζει ο καθένας μας ξεχωριστά την ακολουθία.
Όχι, αδελφέ μου, διαμαρτυρήθηκε ο άλλος, δεν μ’ ενοχλείς. Αντίθετα μάλιστα, με ωφελείς πολύ. Γιατί, εγώ που δεν έχω το χάρισμα τής κατανύξεως και των δακρύων, βλέποντας εσένα συγκινούμαι και θλίβομαι για τη σκληρότητά μου.
(Γεροντικόν)
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου