Ανταπόκριση από την Κίνα

Το σημερινό άρθρο είναι ένα email που έστειλε ένας γλύπτης που ζει στην Κίνα στο αναλυτή Mike Shedlock. Όταν πρωτοδιάβασα αυτή την επιστολή μου έκανε μεγάλη εντύπωση και την έβαλα στα αρχεία μου. Σήμερα θα ήθελα να σας την παρουσιάσω, για να σπάσει λίγο η μονοτονία.


Του Γιώργου Καισάριου

Το σημερινό άρθρο είναι ένα email που έστειλε ένας γλύπτης που ζει στην Κίνα στο αναλυτή Mike Shedlock.

Όταν πρωτοδιάβασα αυτή την επιστολή μου έκανε μεγάλη εντύπωση και την έβαλα στα αρχεία μου. Σήμερα θα ήθελα να σας την παρουσιάσω, για να σπάσει λίγο η μονοτονία.

Αφενός για να γράψω κάτι άλλο εκτός από το κούρεμα (και τα καραγκιοζιλίκια που διαβάζουμε καθημερινά από την Ευρώπη) και αφετέρου, διότι εκτιμώ ότι το "σκάσιμο" της Κίνας (όταν θα έρθει) θα είναι το μεγαλύτερο χρηματιστηριακό γεγονός της εποχής μας.

(*Bill Hopen προς Mike Shedlock, Friday, February 20, 2009)

Η περιοχή Shanghai / Pudong / Hongchow (πληθυσμός 30 εκατομμυρίων), είναι ως επί το πλείστον όπου πηγαίνω, εργάζομαι και ζω μερικούς μήνες το χρόνο.

Έχω άποψη από πρώτο χέρι για το Lon Gong, στην περιοχή Wenzho (στην Κίνα στην ακτή απέναντι από τη βόρεια Ταϊβάν). Είναι μια από εκείνες τις πόλεις - θαύμα που από ένα ψαροχώρι με σχεδόν μηδέν πληθυσμό, έφτασε να έχει 300.000 κατοίκους μέσα σε λίγα χρόνια, τροφοδοτούμενο από τους αγρότες που αγόρασαν αργαλειούς και δημιούργησαν ένα κέντρο κλωστοϋφαντουργίας και παράγουν κουβέρτες για εξαγωγή σε όλο τον κόσμο.

Τα σχόλιά μου όμως έχουν να κάνουν με την αγορά διαμερισμάτων στη Σαγκάη. Απλοί άνθρωποι της μεσαίας τάξης (πχ. ένας γιατρός κάνει περίπου $ 20.000 το χρόνο) συχνά θα αγοράσει ένα διαμέρισμα για να ζήσει και ένα δεύτερο ως "επένδυση". Σας θυμίζει κάτι; Αυτά τα διαμερίσματα είναι συνήθως άδεια και η ενοικίαση τους κοστίζει πολύ λιγότερο από το κόστος χρηματοδότησης για την αγορά τους (τόκος 6% ενός δανείου).

Νοικιάσαμε μία πολυτελής μεζονέτα στον τελευταίο όροφο μιας πολυκατοικίας (20ος όροφος) με βεράντα σε περιφραγμένο περιβάλλον με κήπους, γλυπτική, παιδικές χαρές, πεζόδρομοι, καταρράκτες, λιμνούλες με ψάρια, μπαμπού, κρήνες, καθώς και υπόγειο χώρο στάθμευσης για 800 δολάρια το μήνα! Το διαμέρισμα είναι πλήρως επιπλωμένο με κρεβάτια, HDTV, πιάτα, κουζίνα... τα πάντα.

Ο τύπος που μας το ενοικίασε, μας είπε ότι θα το πουλήσει για $650.000. Αυτή ήταν μια κανονική τιμή αν κρίνουμε από τις πολλές προτάσεις που είχαμε, ψάχνοντας στους μεσίτες της περιοχής.

Ένα τυπικό στεγαστικό δάνειο με εξασφάλιση του ακινήτου έχει επιτόκιο περίπου 6 έως 6,5%, έτσι ώστε ένα δάνειο $600.000 να επιφέρει έναν τόκο τουλάχιστον 36.000 δολάρια τον χρόνο, παρ΄ όλ΄ αυτά εμείς μπορέσαμε να ενοικιάσουμε αυτό το διαμέρισμα προς 800 δολαρίων τον μήνα!

Και υπάρχουν πολλά διαμερίσματα διαθέσιμα. Οι άνθρωποι μας προσέγγιζαν με απίστευτες ευκαιρίες. Έδειχναν ότι είναι πληγωμένοι, καθώς είχαν αγοράσει διαμερίσματα και πονούσαν πολύ για να πληρώσουν το στεγαστικό τους δάνειο. Είναι απεγνωσμένοι και προσπαθούν να πάρουν ό,τι ενοίκιο μπορούν.

Δεν υπάρχουν αρκετοί ξένοι ενοικιαστείς με διευθυντικές απολαβές Αμερικής όπως νόμιζαν. Και όσον αφορά τους ντόπιους, πόσο ενοίκιο μπορείς να αποσπάσεις από έναν Κινέζο γιατρό που βγάζει $20.000 τον χρόνο;

Πάμε για ψώνια σε κάτι τεράστια εμπορικά κέντρα, γεμάτα με πράγματα, wow! Τα εμπορεύματα αυτά όμως έχουν πολύ υψηλές τιμές και κανείς δεν αγοράζει. Δεν υπήρχαν σακούλες στα χέρια με "αγοραστές" και κανείς δεν ήταν στο ταμείο του καταστήματος. Το προσωπικό των καταστημάτων είναι περισσότερο από τους πελάτες.

Η Ai Qiu (η γυναίκα μου) και εγώ πάμε σε αυτά τα καταστήματα, το ένα μετά το άλλο και έχουμε την αίσθηση ότι είναι κάποιο κινηματογραφικό πλάνο και όχι ότι είναι πραγματικές επιχειρήσεις που έχουν σκοπό να κάνουν λεφτά.

Κάθε χρόνο όλο και περισσότερα εμπορικά κέντρα φυτρώνουν και έχουμε όλο και περισσότερες επιλογές. Ωστόσο, είναι όλα τα ίδια. Δεν υπάρχουν αγοραστές και δεν υπάρχει περίπτωση αυτές οι επιχειρήσεις να βγάζουν λεφτά. Μου θυμίζει την έννοια του "Field of Dreams". «Εάν το χτίσετε, θα έρθουν", με τη διαφορά ότι ο μυθικά πλούσιος Κινέζος καταναλωτής και οι ξένοι αγοραστές ακόμα δεν έχουν εμφανιστεί και δεν νομίζω ότι θα εμφανιστούν ποτέ.

Ο ορίζοντας της Σαγκάη είναι μια από τα ίδια. Κοιτάξτε πόσες πολυκατοικίες έχουν φτιαχτεί! Κάθε χρόνο κατασκευάζεται στη Σαγκάη περισσότερα τετραγωνικά πόδια εμπορικών χώρων (γραφείων κτλ) από ό,τι υπάρχουν σε όλα το νησί του Μανχάταν! Κάθε χρόνο προστίθεται σε αυτή την πόλη μια ολοκαίνουργη επιχειρηματική συνοικία του μεγέθους του Μανχάταν, στο ήδη υπάρχον, που ουσιαστικά είναι άδειο.

Δεν έχω καμία επαφή με ειδικούς της τραπεζικής αγοράς ή των ακινήτων, αλλά μπορώ να φανταστώ την κατάρρευση και τις πτωχεύσεις που αρχίζουν να συμβαίνουν. Η Κίνα είναι περίπου ένα χρόνο πίσω από την αγορά condo του Μαϊάμι.

πηγή