5 επαγγελματίες κόντρα στην κρίση

της Έλενας Μπούλια

Το να δηλώνει κανείς στις μέρες μας ικανοποιημένος από τα κέρδη της δουλειάς του ακούγεται όχι μόνο παράδοξο αλλά και εντελώς ουτοπικό. Κι όμως, παρά την οικονομική κρίση υπάρχουν ακόμα και σήμερα δουλειές που «πληρώνουν καλά» -ή έστω δουλειές που… έχουν δουλειά, αποφέροντας ικανοποιητικά κέρδη.Και οι πέντε επαγγελματίες με τους οποίους μιλήσαμε είχαν την τύχη ή την ικανότητα να «δουν μπροστά». Είχαν ιδέες που ακόμα κι αν στην αρχή έμοιαζαν τρελές, στην συνέχεια αποδείχτηκαν άκρως επιτυχημένες, δίνοντας στους υπόλοιπους από εμάς όχι μόνο κίνητρο για να κυνηγάμε το όνειρό μας, αλλά και το εξής απλό μάθημα: Η επαγγελματική επιτυχία ξεκινά από μία καλή ιδέα.

Οι καλές ιδέες
Ο Θέμος Πιπεράκης (φωτο) σκέφτηκε να «στήσει» το www.tsibato.gr, ένα site που μαζεύει όλες τις καθημερινές προσφορές από τα όλα τα deal sites σε μία σελίδα, και ο χρήστης μπορεί εύκολα να βρει την προσφορά που τον ενδιαφέρει –μέσα σε έναν χρόνο το site έχει περίπου 80.000 επισκέψεις ανά μήνα. Ο Πάρης Γαλάνης σπούδασε γραφιστική και σήμερα είναι ένας άκρως δημοφιλής Web Designer –«με πολλές δουλειές, αλλά όχι τόσα πολλά λεφτά». Στον ίδιο κλάδο και η Κατερίνα Ρουκουνάκη, η οποία σπούδασε Πληροφορική, εργαζόμενη σήμερα ελεύθερα ως Μηχανικός Ανάπτυξης Λογισμικού, με άκρως ικανοποιητικά εισοδήματα.

Η επιτυχία, όμως, δεν βρίσκεται μόνο στα -καθόλου στενά, βέβαια- πλαίσια της Πληροφορικής. Δύο ακόμα κλάδοι που ακόμα «πηγαίνουν καλά» είναι αυτός των τροφίμων, από τον οποίον γνωρίσαμε την Μαρία Βλάχου που ασχολείται με την εκτροφή σαλιγκαριών της επιχείρησης Fereikos Helix, αλλά και εκείνου της φυσικής κατάστασης, όπως τα τρία personal training studios του Πάνου Μπαλατσινoύ (Persona Grata και Base Training), ο οποίoς μάλιστα είναι και ιδιοκτήτης ακαδημίας για μελλοντικούς personal trainers.
Για την ιστορία, κανείς από τους πέντε δεν έχει ακόμα κλείσει τα 35.

Τα πρώτα βήματα
Για κάποιους από τους παραπάνω επαγγελματίες η ιδέα να ασχοληθούν με την δουλειά που κάνουν τώρα προέκυψε αρκετά αργότερα στην ζωή τους. Ο Θέμος, 34 ετών, για παράδειγμα, χρειάστηκε να ολοκληρώσει τις σπουδές του στο ΤΕΙ Ηλεκτρονικής Χανίων για να συνειδητοποιήσει ότι αυτό που πραγματικά αγαπούσε ήταν οι Επικοινωνίες. Έφυγε, λοιπόν, για μεταπτυχιακό στην Αγγλία, συνέχισε με ΜΒΑ και επιστρέφοντας βρήκε εύκολα δουλειά ως προγραμματιστής και μάλιστα με αρκετά ικανοποιητικό μισθό.

Η ιστορία της Μαρίας (φωτο δεξιά) είναι ακόμα πιο παράδοξη: Πριν μερικά χρόνια βρέθηκε σε εστιατόριο της Ελβετίας, όπου πλήρωσε 37 ευρώ για μία μερίδα οκτώ σαλιγκαριών (!). Το είπε στην αδερφή της, καθηγήτρια Ιταλικής φιλολογίας, η οποία ενθουσιάστηκε καθώς έξω, στον κήπο της υπήρχαν χιλιάδες σαλιγκάρια. Χωρίς να έχουν την παραμικρή ιδέα από τέτοιους είδους επιχειρήσεις, πήραν πληροφορίες από το Διεθνές Ινστιτούτο Σαλιγκαροτροφίας το οποίο εδρεύει στην Ιταλία και σιγά-σιγά ξεκίνησαν ένα εκτροφείο στην Κορινθία. Τα πρώτα βήματα δεν ήταν, όμως, εύκολα: «Η γραφειοκρατία ήταν μεγάλη, επιδοτήσεις δεν υπήρχαν, αλλά εάν διαθέτει κανείς υπομονή, επιμονή, αγορά και όραμα τα καταφέρνει», λέει η Μαρία.

Η δε Κατερίνα, όπως λέει, πέρασε «τυχαία» στο Τμήμα Πληροφορικής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών. «Πήγα να δω τι παίζει και κόλλησα... Δύο χρόνια πριν είχαμε αγοράσει έναν υπολογιστή στο σπίτι και ήξερα μόνο να παίζω πασιέντζα και να γράφω κειμενάκια». Βρήκε δουλειά αμέσως, πριν ακόμα ξεκινήσει το μεταπτυχιακό της στο Athens Information Technology, με πρώτο μισθό, το 2005, 1.200 ευρώ (!).

Το μυστικό της επιτυχίας
Ο κλάδος της πληροφορικής, και των επαγγελμάτων που έχουν να κάνουν με υπολογιστές γενικότερα, είναι έτσι κι αλλιώς ο πλέον ανερχόμενος σε παγκόσμιο επίπεδο. Είναι άλλωστε τα νούμερο ένα επαγγέλματα σε ζήτηση και για τα επόμενα 5 με 10 χρόνια, πόσο μάλλον αν κανείς έχει εξειδικευτεί σε συγκεκριμένους τομείς της πληροφορικής, όπως η Κατερίνα, ή αν έχει «μπει» στην λογική της «οικονομίας-προσφοράς», όπως ο Θέμος.

Τα τρόφιμα είναι ένας ακόμα τομέας που, όπως φαίνεται, θα επιβιώνει για πολλά ακόμα χρόνια. Αυτό αποδεικνύεται όχι μόνο από το γεγονός ότι νέα -οικονομικά κατά βάση- «φαγάδικα» ξεπετάγονται σαν μανιτάρια σε όλες τις περιοχές της Αθήνας ακόμα και σε αυτούς τους χαλεπούς επιχειρηματικά καιρούς, αλλά και από την αδιαμφισβήτητη ζήτηση των ελληνικών προϊόντων στο εξωτερικό. Ακόμα κι αν αυτά τα προϊόντα είναι τα ταπεινά σαλιγκάρια.

Αυτό που κάνει -θετική- εντύπωση, ωστόσο, είναι η στροφή του πληθυσμού προς την άσκηση, και δη προς την εξατομικευμένη που είναι και αρκετά ακριβότερη από το κόστος της μηνιαίας εγγραφής σε ένα κοινό γυμναστήριο. Ο Πάνος (φωτο), συγκεκριμένα, λέει πως μπορεί να ήταν αρκετά δύσκολα και επικίνδυνα τα πρώτα του βήματα για να «στήσει» το δικό του studio, όμως είχε αντιληφθεί νωρίς την ανάγκη του κόσμου για στοχευμένη γυμναστική. Η εξειδίκευσή του στο personal training, μέσω σεμιναρίων στο εξωτερικό και προσωπικού διαβάσματος, μετά τις σπουδές του στα ΤΕΦΑΑ, ήταν καθοριστική για την σημερινή του επιτυχία.

Η οικονομική κρίση
Θα ήταν υπερβολή να πούμε πως οι οικονομικές συγκυρίες έχουν αφήσει εντελώς ανέπαφους τους παραπάνω επαγγελματίες, πλην ίσως της Κατερίνας, η οποία λέει πως ακόμα δεν την έχει αγγίξει η οικονομική κρίση: «Γενικά όμως πιστεύω ότι [η κρίση] έχει φέρει ένα καλό και ένα κακό σε εμάς. Το καλό είναι ότι έχει αρχίσει ο κλάδος μας και απομακρύνει αρκετούς που δε θα έπρεπε καν να βρίσκονται εκεί και το κακό ότι υπάρχουν αρκετοί που χρησιμοποιούν την κρίση, ενώ δεν τους έχει καν επηρεάσει». Ο Θέμος, με μεγαλύτερη μετριοπάθεια, λέει πως «όπως και τα περισσότερα επαγγέλματα, η κρίση έχει επηρεάσει και τον χώρο της πληροφορικής. Θα έλεγα όμως σε μικρότερο βαθμό, καθώς ο χώρος του internet θεωρείται από πολλές επιχειρήσεις ως μοναδική επιλογή για ανάπτυξη και ευκαιρία για άνοιγμα σε νέες αγορές. Ο "παράδεισος" των ευρωπαϊκών προγραμμάτων όπως το ΕΣΠΑ και οι επιχορηγήσεις δεν υπάρχουν, όμως, στον βαθμό που υπήρχαν στο παρελθόν, όπως και οι επενδύσεις σε νέες τεχνολογίες που έχουν μειωθεί πάρα πολύ τα τελευταία 2 χρόνια». Ο δε Πάρης (φωτο) περιφραστικά δηλώνει πως «δουλειές υπάρχουν –λεφτά δεν υπάρχουν».

Η Μαρία, αναφερόμενη στον κλάδο της σαλιγκαροτροφίας, μιλά για ανάπτυξη και για στροφή των νέων προς παρεμφερή επαγγέλματα, ενώ αναγνωρίζει τα οικονομικά οφέλη των εξαγωγών τέτοιων προϊόντων στο εξωτερικό. Ο δε Πάνος μας λέει πως προς το παρόν πολύ μικρή μείωση έχει παρατηρήσει στα κέρδη του.

Το μέλλον
Η ανάπτυξη και η επιτυχία που γνωρίζουν οι περισσότεροι από αυτούς που ασχολούνται με τους κλάδους της πληροφορικής, των εξαγωγών τροφίμων, αλλά και της άσκησης, δεν θα μπορούσε να μην τους δίνει λόγους να αισιοδοξούν για το μέλλον της δουλειάς τους. Από την άλλη, η αβεβαιότητα είναι κοινός παρανομαστής στις απαντήσεις όλων με όσους μιλήσαμε, όπως επίσης και η αποφασιστικότητα να συνεχίσουν να προσφέρουν ποιοτικές υπηρεσίες για να διατηρήσουν το καλό τους όνομα.

Ο Θέμος συνεχίζει να πιστεύει στη σημασία της «καλής ιδέας», αφήνοντας πάντα ένα παράθυρο ανοιχτό για δουλειά στο εξωτερικό αν τα πράγματα χειροτερέψουν. Η Μαρία, παρά τις δυσκολίες των καιρών, επιμένει στην ανάπτυξη και δη στα ελληνικά εδάφη «Αυτή την περίοδο έχουμε ξεκινήσει μια σειρά τυποποιημένων προϊόντων σαλιγκαριών, τη ‘Φερέοικος Γεύσεις’, την οποία στοχεύουμε να διαδώσουμε στον Έλληνα καταναλωτή, καθώς πρόκειται για προϊόντα υψηλής γαστρονομικής και διατροφικής αξίας», ενώ επισημαίνει τη σημασία της κοινωνικής ευθύνης στηρίζοντας μέσω της Fereikos Helix το Χαμόγελο του Παιδιού.

Χαρακτηριστική είναι, πάντως, η απάντηση της Κατερίνας (φωτο) όταν τη ρωτάμε πώς βλέπει το επαγγελματικό της μέλλον: «Μια χαρά! Ειδικά μόλις σταματήσουμε να γκρινιάζουμε για την κρίση και αρχίσουμε να δουλεύουμε...»

Δημοσίευση |18 Οκτωβρίου 2011