Θωμάς Σίδερης
Μια απελπισμένη μάνα τριών παιδιών πήγε σ’ ένα σουβλατζίδικο της Κηφισιάς κι αγόρασε φαγητό για τα παιδιά της। Επειδή δεν είχε να το πληρώσει, άφησε διακριτικά τη βέρα της στο ταμείο, μαζί μ’ ένα σημείωμα με μια μόνο λέξη: “ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ”.
Η συγκεκριμένη μάνα, εκτός από απελπισμένη, ήτανε και περήφανη.
Η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου μπορεί να έχει γονατίσει έναν ολόκληρο λαό και να τον έχει οδηγήσει στην απελπισία –ο ίδιος λέει ότι κάνει διαρθρωτικές αλλαγές, αλλά ποιον κοροϊδεύει;-, θέλω να πιστεύω όμως ότι ο λαός αυτός κρατάει ακόμα την περηφάνια του.
Βέβαια, υπάρχουν ακόμα κάποιοι που πιστεύουν ότι δεν ήρθε η ώρα τους ή ότι δε θα τους αγγίζει η λαίλαπα και γι’ αυτό δεν αντιστέκονται. ΑΚΟΜΑ.
Πριν από κάνα μήνα άκουγα στο ραδιόφωνο μια διαφήμιση με μια χαζογκόμενα που ήθελε ν’ αγοράσει τηλεόραση, ν’ αλλάξει υφάσματα και κουρτίνες στο σαλόνι, να πάει να πετάξει από πάνω της την κυτταρίτιδα... Επειδή όμως ο άντρας της δεν της έδινε δεκάρα τσακιστή –και κατά τη γνώμη μου πολύ καλά έκανε- ζητούσε από μια φίλη της, το ίδιο ηλίθια και χαζή μ’ αυτή, να της δώσει λύση. Η φίλη της λοιπόν της έλεγε να πάρει ό,τι χρυσαφικά είχε στο σπίτι (κάλπικες λίρες, χρυσά σκουλαρίκια- δώρο της πεθεράς στο γάμο, βραχιόλια, ρολόγια κλπ.) και να τα πάει στην τάδε εταιρεία που τ’ αγοράζει μετρητοίς και σου γεμίζει τη χούφτα με ζεστό χρήμα.
Η συγκεκριμένη διαφήμιση είναι μια καλή αφορμή και ευκαιρία να ξαποστείλεις μια κι έξω τα πεθερικά και να στείλεις τον άντρα σου με εγκεφαλικό στην εντατική. Όλα σε ένα.
Σήμερα το πρωί που βγήκα από το σπίτι, είδα έναν πιτσιρικά που μοίραζε τα φυλλάδια κάποιου ενεχυροδανειστηρίου. Φέρτε ό,τι άχρηστο χρυσαφικό αραχνιάζει μέσα στα συρτάρια και πάρτε ζεστό χρήμα.
Οι γιαγιάδες και οι γονείς μας το ‘λεγαν, εμείς δεν τους πιστεύαμε. Ο χρυσός είναι επένδυση.
Η απελπισία του ελληνικού λαού είναι προφανής. Ξεπουλάει τη συνείδησή του και την αξιοπρέπειά του για μια δουλειά, προσκυνώντας τα κάθε λογής λαμόγια. Την ίδια στιγμή, ξεπουλάει ό,τι χρυσαφικό υπάρχει στο σπίτι για να πληρώσει τη ΔΕΗ, την τράπεζα που του έχει σφηνώσει το μαχαίρι στην καροτίδα, το σουβλατζίδικο για ν’ αγοράσει σουβλάκια για τα παιδιά του.
Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, ο πρωθυπουργός, το ίδιο απελπισμένος εξαιτίας των δεσμεύσεών του στους ξένους εντολείς του, εξοντώνει με διάφορους τρόπους και μεθόδους τον λαό του.
Η κατάσταση είναι κωμικοτραγική. Το υπουργείο Οικονομικών έστειλε εκκαθαριστικά σημειώματα με επιστροφή φόρου και αρνείται να καταβάλει τα χρήματα. Θεωρεί a piori ψεύτες τους πολίτες. Τους υποβάλει σε ταλαιπωρία να του προσκομίσουν εκ νέου αποδείξεις και δικαιολογητικά. ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕ ΜΙΛΑΕΙ.
Θα μας υποχρεώσουν, λέει, να πληρώσουμε κεφαλικό φόρο ένα και δύο τοις εκατό. Από πού; Γιατί; Όλοι ξέρουμε ότι ό,τι κι αν κάνουμε αυτή τη στιγμή, με την πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση, ακόμα κι αν ξεπουληθούμε στο παζάρι όλοι μαζί, η κατάσταση δεν πρόκειται ν’ αλλάξει. Γιατί τότε να πληρώσουμε; Επειδή εκβιάζουν τον Παπανδρέου; ΟΚ λοιπόν ο κεφαλικός φόρος. ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕ ΜΙΛΑΕΙ.
Εν προκειμένω, η ΣΙΩΠΗ είναι ΧΡΥΣΟΣ. Ό,τι έχει απομείνει ακόμα στα συρτάρια μας. Άντε, κάνα ζευγάρι σκουλαρίκια ακόμα και ξεπουλήσαμε. Και μετά, τι γίνεται;
Για πόσο ακόμα θα εξαγοράζουμε τη σιωπή μας με χρυσάφι;
Για πόσο ακόμα θα εξαγοράζουν τη σιωπή μας με ψίχουλα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου