Χριστιανισμός καί ἑλληνισμός

π.Μωυσῆς, Ἁγιορείτης

Ἀπό καιρό γίνεται συστηματική προσπάθεια ἀπό ὁρισμένες γνωστές ὁμάδες νά διασαλευθεῖ ἡ μακραίωνη καί ἑνιαία πνευματική καί πολιτισμική ἱστορία τοῦ Γένους τῶν Ἑλλήνων. Μέ συντονισμό, ἐμπάθεια καί ἀτεκμηρίωτες θέσεις γίνεται σφοδρός ἀγώνας κατά τῆς δύο χιλιάδες χρόνια δυνατῆς παρουσίας τοῦ χριστιανισμοῦ στόν ἑλληνικό κόσμο. Θέλουν ἐπίμονα νά μᾶς ποῦν καί νά μᾶς πείσουν ὅτι ὁ χριστιανισμός εἶναι ξένος πρός τήν παράδοσή μας καί προσπαθοῦν νά ἐπαναφέρουν τό μυθικό δωδεκάθεο.

Τίς ἰδέες αὐτές παρουσιάζουν διανοητές, ἀρθρογράφοι καί ὁμιλητές μέ φαιδρά ἐπιχειρήματα. Ἄς σημειωθεῖ παρενθετικά πώς τό δωδεκάθεο τό ἀμφισβητοῦσαν ἀκόμη καί οἱ μεγάλοι, ἀρχαῖοι ἕλληνες φιλόσοφοι, λέγοντας πώς δέν εἶναι δυνατόν τό θεῖο νά εἶναι ἐμπαθές. Οἱ μοντέρνοι αὐτοί ἄθεοι βρῆκαν καταφύγιο σέ θεούς μέ μίση, κακίες, ζηλοφθονίες, φονικά καί ἅγια πάθη.

Ξαφνικά οἱ ἄθεοι ἔγιναν πιστοί θεῶν ἀπίστων. Ἔχουν μεγάλη ἔχθρα καί ἐκδικητικότητα κατά τοῦ χριστιανισμοῦ καί τῶν χριστιανῶν καί δέν χάνουν καμία εὐκαιρία νά κατηγορήσουν καί νά συκοφαντήσουν. Φθάνουν μάλιστα εὔκολα νά διαγράφουν τήν πλούσια σέ προσφορά καί ἐπιτεύγματα ἑλληνοχριστιανική περίοδο. Νά ταυτίζονται μέ τούς ἐχθρούς της φυλῆς μας, τούς κατηγόρους τοῦ βυζαντινοῦ θαύματος.

Θέλουν νά μᾶς πείσουν μέ ἀποδεικτικά στοιχεῖα ἀνύπαρκτα ὅτι ὁ χριστιανισμός εἶναι μεγάλος ἐχθρός του ἑλληνισμοῦ. Μιλοῦν γιά ἐβραιογέννητο καί ἐβραιοκίνητο χριστιανισμό, πού καταπιέζει μέχρι σήμερα τούς Ἕλληνες. Ὅλοι αὐτοί κινοῦνται μέ ἄνεση ἀνενόχλητοι, θέλοντας νά διχάσουν τόν ἑλληνικό λαό, νά τόν κάνουν νά ἀρνηθεῖ τήν πίστη του. Πρός τοῦτο χρησιμοποιοῦν ὅλα τά μέσα πρός ἐπηρεασμό τῶν ἀδαῶν. Σέ μία περίοδο πού ἡ χώρα μᾶς ἔχει μεγάλη ἀνάγκη ἀπό ἑνότητα καί σύμπνοια ἀνίερες ἐνέργειες, ὅπως αὐτές, πού τίς τορπιλίζουν, θά πρέπει νά εἶναι καταδικαστέες. Ὁ καθηγητής κ. Λ. Σκόντζος ὀρθά ἀναφέρει πώς “εἶναι βεβαίως ἀπαράδεκτο κάποιοι πολίτες νά μονοπωλοῦν τόν τίτλο τοῦ Ἕλληνα εἴτε μέ βάση τίς θρησκευτικές τους ἰδιαιτερότητες εἴτε μέ βάση τίς πολιτιστικές τους ἐπιλογές. Εἶναι ἐπίσης ἀπαράδεκτο νά ὁρίζεται ὡς Ἕλληνας ὁ ὀπαδός τῆς ἀρχαίας θρησκείας, τήν ὁποία εἶχαν ἀποκηρύξει ὁριστικά οἱ Ἕλληνες ἐδῶ καί δεκαέξι αἰῶνες καί νά ἀπαιτεῖται ἡ ἀφαίρεση τῆς ἑλληνικότητας ἀπό τόν πιστό της ὀρθοδοξίας, ἡ ὁποία ὑπάρχει, ὡς δευτέρα φύση στόν ἑλληνικό λαό, χωρίς διακοπῆ ἐδῶ καί χίλια ἑξακόσια χρόνια!”

Οἱ πλεῖστοι τῶν θεμελιωτῶν τοῦ νεοελληνικοῦ κράτους ἦταν πιστά τέκνα τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Τά φληναφήματα τηλεοπτικῶν ἐκπομπῶν δέν μπόρεσαν νά πείσουν τούς σοβαρούς μελετητές τῆς ἱστορίας, πού δέν φοροῦν ἔγχρωμα γυαλιά. Ἔφθασαν νά κατηγορήσουν τόν στρατηγό Μακρυγιάννη ὡς παρανοϊκό. Ἡ ἀγαστή συμπόρευση κράτους καί Ἐκκλησίας ἐνοχλεῖ ὁρισμένους ἀρκετά καί γι’ αὐτό θέλουν νά τήν τορπιλίσουν. Ἡ Ἐκκλησία πάντως θά πρέπει νά εἶναι ἕτοιμη γιά τά πάντα. Ὁ γνήσιος καί ἀφανάτιστος πατριωτισμός ἀπό παλαιά καί μέχρι σήμερα γέρνει πρός τή μεριά τῶν ὀρθόδοξων χριστιανῶν. Οἱ χριστιανοί πρῶτοι σέβονται τήν ἱστορία, τήν παράδοση τόν πολιτισμό, τό ἔθνος. Δέν ὑπάρχουν στοιχεῖα γιά νά κατηγορηθοῦν οἱ χριστιανοί γιά κάτι τέτοιο. Εἶναι συνήθως φιλονόμοι, φιλήσυχοι, πολύτεκνοι, τίμιοι, εἰλικρινεῖς καί μέ φόβο Θεοῦ.

Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι πάντοτε ὑπέρ τῆς μελέτης, τῆς γνώσεως, τῆς ἐπιλογῆς, τῆς προόδου, τῆς ἐλευθερίας καί τοῦ σεβασμοῦ τοῦ ἄλλου। Δέν μισεῖ κανένα, δέν ἐχθρεύεται ποτέ κάποιον, εἶναι ἀρχοντική, στοργική μητέρα, τροφός τοῦ γένους. Ἔχει πανανθρώπινο χαρακτήρα, οἰκουμενική διάσταση, σεβάσμια αἴγλη. Τό ἴδιο καί ὁ ἑλληνισμός. Ἡ οἰκονομική κρίση στήν Ἑλλάδα δέν μπορεῖ νά γονατίσει τόν ἑλληνισμό. Εἶναι γεγονός πώς τά κράμα, τό μεῖγμα καί ἡ σύνθεση Ὀρθοδοξίας καί ἑλληνισμοῦ γέννησε κατόρθωμα πολιτισμικά ὑψηλό, πού ἡ λαμπρότητά του ἀστράφτει σέ ὅλη τήν πολιτισμένη οἰκουμένη.
πηγή