Τιμή στη «Γιανναρική» θεολογία!

'Η Θεολογική Σχολή της Βοστώνης τίμησε τον Χρήστο Γιαν­ναρά» είναι ό τίτλος άρθρου, πού δημοσίευσε το διαδικτυακό πρα­κτορείο εκκλησιαστικών ειδήσεων Romfea.gr (23.5.2011), αναφέρον­τας, ότι ή Σχολή τού Τιμίου Σταύρου «απένειμε επίτιμο διδακτορικό δίπλωμα Θεολογίας στον κορυφαίο καθηγητή Θεολογίας-Φιλοσοφίας και συγγραφέα Χρήστο Γιανναρά, το Σάββατο 21 Μαΐου στη διάρκεια της 69ης αποφοίτησης της Θεολογικής Σχολής και του Ελληνικού Κολλεγίου». Την απονομή έκανε ό Αρχιεπί­σκοπος Αμερικής Δημήτριος.

Ό κ. Γιανναράς, σύμφωνα με το δημοσίευμα, αφού ευχαρίστησε τη Σχολή για την «ιδιαίτερη εύνοια» προς το πρόσωπο του και διότι πε­ριέλαβε στις εκδόσεις της τέσσαρα από τα βιβλία του, ώμίλησε, ως κεν­τρικός ομιλητής της εκδηλώσεως, με θέμα «Ή σχέση Ορθοδοξίας και Δύσης, ορθόδοξης εκκλησιαστικής παράδοσης και δυτικού νεωτερικού βίου».Χαρακτήρισε «οξύ το πρό­βλημα του νεοσυντηρητισμού και φονταμενταλισμού πού ταλαιπωρεί σήμερα την πρακτική του βίου των περισσότερων Ορθόδοξων Εκκλη­σιών»^.

Αγνοούν άραγε οι τιμώντες τον κ. Γιανναρά τα νέο-Νικολαϊτικά φρονήματα και συγγράμματα του, διά των οποίων εκμαυλίζει έδώ και δεκαετίες ως καθηγητής τη σπου­δάζουσα νεολαία, και διά τα όποια τον ήλεγξαν σθεναρώς λόγιοι μονά­χοι του Άγ. Όρους και κορυφαίοι θεολόγοι της Εκκλησίας μας; Δεν γνωρίζουν, ότι, τιμώντες τον Χρ. Γιανναρά, τιμούν ανήθικες και αιρε­τικές αντιλήψεις; Προκαλεί δε κατάπληξη το γεγονός, ότι το επί τιμή πτυχίο απένειμε ό Αρχιεπίσκοπος Αμερικής, ό όποιος προ δύο ακρι­βώς ετών είχε ελέγξει δημοσίως, με θαυμαστή παρρησία και επιχειρη­ματολογία τις κακοδοξίες της «Γιανναρικής» θεολογίας και φιλοσο­φίας, ενώπιον τού καθηγητού, αλλά και πολυπληθούς ομογενειακού ακροατηρίου! Τί να ειπούμε; Όντως ζούμε σε καιρούς αποστασίας! Όντως στις ήμερες μας το κακό τι­μάται και στεφανώνεται!

Φίλος των Οίκουμενιστών, εχθρός των Ορθοδόξων

Και τί δεν είπε στην ομιλία του ό Χ. Γιανναράς! Είπε, ότι «οι Ζη­λωτές της Ορθοδοξίας, όπως ονο­μάζονται στα καθ' ήμάς οι φονταμενταλιστές, είναι, κατά κανόνα, φανατικά άντιδυτικοί» (Πολύ φο­βούμεθα, ότι, εάν ζούσε σήμερα ό άγιος Μάρκος ό Ευγενικός, ό άγιος Γρηγόριος ό Παλαμάς, ό άγιος Νι­κόδημος ό Αγιορείτης, θα τούς ονόμαζε φονταμενταλιστάς και θα κατακεραύνωνε και αυτούς για τα άντιδυτικά τους φρονήματα!). Είπε, ότι oi ζηλωτές «αντιμετωπίζουν τις χριστιανικές Εκκλησίες και "Ομολο­γίες της Δύσεως σαν το αντίπαλο της Ορθοδοξίας στρατόπεδο, πρα­γματική απειλή» (Γιατί δεν είναι; Δεν αποτελούσαν ανέκαθεν -πόσο μάλλον σήμερα- οι αιρετικές παρα­τάξεις αντίπαλο της Ορθοδόξου Στρατευόμενης Εκκλησίας στρατό­πεδο; Ως πραγματική απειλή δεν αντιμετώπισαν κάθε αίρεση oi Πατέ­ρες;). Είπε, ότι οι ζηλωτές «διακη­ρύσσουν ότι είναι βυθισμένη στην πλάνη ή Δύση και ταυτόχρονα επι­βουλεύεται την Ορθοδοξία. Γι’ αυτό και κάθε απόπειρα διαλόγου των Ορθοδόξων με τους Δυτικούς Χρι­στιανούς, κάθε συμμετοχή στη λε­γομένη οικουμενική κίνηση σημαί­νει για τούς ζηλωτές προδοσία της Ορθοδοξίας, ενδοτισμό στην πλάνη, παραίτηση από την πίστη ότι η Εκκλησία είναι μόνο Μία, Άγια, Καθολική και Αποστολική» (Δηλα­δή, κατά τον κ. Γιανναρά, το ότι ή Δύσι είναι βυθισμένη στην πλάνη δεν είναι απτή πραγματικότης, άλλα φονταμενταλιστική διακήρυξη των«Ζηλωτών»\ Δεν έχει ακούσει τίποτε για την Ούνία, τις δολιότητες του Βατικανού, τα επεκτατικά σχέδια του Παπισμού, και επομένως δεν βλέπει καμμία επιβουλή κατά της Ορθοδοξίας! Διαστρέφει δε σκοπίμως την αλήθεια, υποστηρί­ζοντας, ότι οι«Ζηλωτές» είναι κατά του διαλόγου μετά των ετεροδόξων, ενώ γνωρίζει καλώς, ότι αυτό πού καταδικάζουν οι πιστοί δεν εί­ναι αυτοί καθ' εαυτούς οι διάλογοι, αλλά ό τρόπος με τον όποιον γίνον­ται, οι υποχωρήσεις και συμβιβα­σμοί σε θέματα Πίστεως, καθώς και οι αντικανονικές συμπροσευχές).

Ό κ. Γιανναράς είπε ακόμη, πώς «αυτή ή βεβαιότητα των Ζηλωτών δεν συνιστά υπεράσπιση συνοδικής απόφανσης, δεν συνάγεται από συνοδική έκφραση της καθολικής εκκλησιαστικής εμπειρίας. Είναι άτομική επιλογή και πεποίθηση ή στηρίζεται συνήθως στη γνώμη κά­ποιου επίσης ατομικά επιλεγμένου γέροντα που του προσδίδει αντικει­μενική εγκυρότητα ή αγιορείτικη ή όποια άλλη μοναστική του προέλευ­ση... "Έτσι ό άτομοκεντρικός χαρα­κτήρας του Ζηλωτισμοΰ - Φονταμενταλισμού και ή συνακόλουθη ειδωλοποίηση του φορμαλισμού (δο­γμάτων και Κανόνων αυτονομημέ­νων από την εκκλησιαστική εμπειρί­α)εξομοιώνουν την Ορθοδοξία των συντηρητικών Χριστιανών με κάθε άλλη ιδεολογική ορθοδοξία: των συντηρητικών Μαρξιστών, των συν­τηρητικών Φρουδιστών, κ.ά.»\ (Είναι τόση ή πνευματική τύφλωση του Χ. Γιανναρά, πού δεν του επιτρέπει να ίδεί την τόσο φωτεινή γραμμή, πού ακολουθούν όσοι Ορθόδοξοι κλη­ρικοί, μοναχοί και λαϊκοί ελέγχουν τούς Οίκουμενιστάς για τα οίκουμενιστικά φρονήματα και ανοίγμα­τα τους. Και πώς να μην είναι φω­τεινή ή γραμμή αυτή, εφ' όσον είναι ή γραμμή των Αποστόλων, των Οι­κουμενικών Συνόδων, των Πατέ­ρων, των Ιερών Κανόνων, των Αγί­ων, της Ιεράς Παραδόσεως, της α­κραιφνούς Ορθοδόξου Πίστεως της Μιας και Αγίας Εκκλησίας, πού ίδρυσε ό Χριστός; Μάχεται ό αντι­φατικός Γιανναράς συχνά την παγκοσμιοποίηση. Με όσα όμως λέγει και γράφει υπέρ του Οικουμενι­σμού και κατά των Ορθοδόξων, α­ποδεικνύεται γνήσιος εκφραστής της και ένα από τα πιστότερα παιδιά της! Να τον χαίρονται όσοι τον τι­μούν και τον βραβεύουν!).

Περιοδικό«Ο ΣΤΑΥΡΟΣ»Ιούνιος 2011

ΣΧΟΛΙΟ : ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ Ο κ.ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ ΝΤΥΜΕΝΟΣ ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΕΝΔΥΜΑ ΤΟΥ ΛΥΚΟΥ.

Οι επινοήσεις τού κ.Γιανναρά ανήκουν στή φιλοσοφία κάι όχι στήν θεολογία. Η Δύση όπως ομολογεί καί ό ίδιος ο πάπας δέν διαθέτει θεολογία, παρά μόνον παραλάσσει μέσα στούς αιώνες τό φιλοσοφικό σύστημα τού Αυγουστίνου.

Δυστυχώς λόγω τών ευκολιών πού προσφέρει, λόγω τής προσκολλήσεως στό διάβασμα καί στήν αισθητική διάσταση τής ορθοδοξίας, λόγω τής φημολογούμενης αλλά ψεύτικης απελευθερώσεως τής φιλοσοφίας του από τίς οργανώσεις, καθότι δεοντολογία, υϊοθετήθηκε από όλους.

Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΜΑΘΗΤΗΣ ΤΟΥ ΧΑΪΝΤΕΓΚΕΡ : ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΤΙΠΟΤΑ

Αμέθυστος