Λίγες οι νύχτες, λίγα, για χρόνια,
τα ταξίδια στη γενέθλια πόλη δίχως τρένο.
Πηγαίνω "προς τα πάνω" έχει έκτοτε
πάντοτε κάτι το σιδηροδρομικό,
κι ας γίνεται οδικώς.
Είναι μια ρυθμικότητα που νανουρίζει
τη σκέψη στην αρχή,
μετά την εκτοξεύει ξαφνικά
στο όνειρο
Και πια το ξέρουμε (με το μυαλό)
αυτό που ήδη γνώριζε από νωρίς το σώμα
όνειρο ίσον τ΄αλφαβητάρι των άστρων
που συλλαβίζεις
ακόμα ένα βήμα προς τα πίσω,
Η καθημερινότητα (κάθε "εδώ")
μπαίνει ευτυχώς σε μία κούνια ρυθμική
σαν κίνηση ερωτική δύο σωμάτων
που θ΄αναβλύσουνε
θα φύγουνε
ταξίδι.
Μαρία Τοπάλη , The Books' Journal No 11
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου