Το γυρίζει ο καιρός σε αναχώρηση…
 |
| Το χρυσαφί… |
 |
| και τ’ ασημένιο… του Σεπτέμβρη |
 |
Τι να «λεζαντάρεις»… το αφήνεις έτσι σκέτο να το χαρούν τα μάτια σου… Μια απόδειξη πως οι λέξεις είναι φτωχότερες από την εικόνα… |
 |
| Το έστρωσε με τα πεσμένα πλατανόφυλλα σε αποχρώσεις σκουριάς |
 |
Αναχωρεί το θέρος συμπαρασέρνοντας μαζί του ό,τι απόμεινε στα δέντρα… Λίγο πριν πέσουν κι αυτά… |
 |
| Μπορεί να τα βρούμε να καίνε ακόμη και σε καντήλι κάποιου άγιου της μοναξιάς… |
 |
| Διστακτικός ο ζωογόνος ήλιος μόλις ξεπρόβαλε αφήνοντας να φανούν δειλά, ανάμεσα στα στάχια, οι ακτίνες του… |
 |
| Στην παρατεταμένη κάμψη τους τα στάχια αφήνουν να φανεί το ξεβαμμένο χρυσαφί… Γέρνουν, όπως ο Σεπτέμβρης… |
 |
| Η απόλυτη αρμονία λίγο πριν φέρει τ’ απάνω κάτω η τάξη του κόσμου… |
 |
| Στα ξεραμένα αγκάθια έχουν πιαστεί και κρέμονται σιωπηλά ξεχασμένα μηνύματα |
 |
| Η κουρτίνα της φύσης… Τι θέλει να κρύψει άραγε; |
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου