Παλιά συνήθεια να μαζεύω απ’ τη φύση διάφορα «υλικά», να φτιάχνω συνθέσεις προσπαθώντας όλα αυτά να τα συμφιλιώνω μεταξύ τους δίνοντάς τους, όσο γίνεται φυσικά, μια αρμονική συνύπαρξη। Ύστερα…τα φωτογραφίζω…
«Σκηνοθέτησα» εδώ, λοιπόν, διάφορες συνθέσεις με πρωταγωνιστή και κυρίαρχο της εικόνας το πλατανόφυλλο που, φθινοπωριάζοντας άφησε το δέντρο κι έπεσε χάμω στη γη. Από εκεί το συμμάζεψα και το απόθεσα δίπλα σε διάφορα άλλα θέλοντας να φτιάξω με τις παρακάτω εικόνες μου κάτι σαν αυτό που οι ζωγράφοι ονομάζουν «Νεκρή φύση»!
Θα δείτε, λοιπόν, να «ξεμυτίζει» και να αποκαλύπτεται με όλη την πρωτόπλαστη αγνότητά του δίνοντας ομορφιά κι ένα κάτι -έτσι για να ξεγελάμε τους καιρούς και να γλυκαίνουμε το χρόνο. Ν’ ακουμπάνε και να μερεύουνε οι στεναγμοί… σε μια εποχή αποσύνθεσης σαν αυτή που ζούμε…
Χαίρεστε κι ευδαιμονείτε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου