Ενενήντα χρόνια κλείνει το καφεκοπτείο στην οδό Σωκράτους και η μυρωδιά φρεσκοκομμένου καφέ, ανακατεμένη με κύμινο και πιπέρι, σου γαργαλάει τη μύτη. «Δεν είχαμε σχέση με την Παλιά Ελλάδα. Είχαμε τη δωδεκανησιακή υπηκοότητα. Για να πάμε, έπρεπε να δείξουμε διαβατήριο», θυμάται ο 79χρονος κύριος Μιχάλης Καμπέρης, ο οποίος γεννήθηκε επί ιταλικής κατοχής και μεγάλωσε μέσα σε αυτό το μαγαζάκι. «Παπλωματάδες ήμασταν. Τρία μαγαζιά είχαμε στη Σωκράτους. Μετά ήρθαν οι Ιταλοί και έφεραν τον καφέ: τον εσπρέσο. Αυτός που
είχε το μαγαζί έφτιαχνε καφέ για τον στρατό, 30.000 κόσμο είχαν εδώ», μου λέει και μου δείχνει το ιταλικό μηχάνημα που καβουρδίζει καφέ αδιάκοπα σχεδόν έναν αιώνα. Ο ίδιος, παραδόξως, δεν είναι φίλος του καφέ. Διάδοχός του είναι ο γιος του, ο Σταύρος, ο οποίος ακολουθεί τους κανόνες στην άριστη ποιότητα του καφέ και των μπαχαρικών, ακολουθώντας την εμπειρία του αλλά και τις συμβουλές της «τράπεζας των μνήμεων», όπως χαρακτηριστικά ονομάζει τον πατέρα του.πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου