Κύριε Διευθυντά,
Ἡ διδασκαλία τῆς «μεταπατερικῆς καὶ συναφειακῆς θεολογίας», ποὺ ξεφύτρωσε ἀπὸ τὴν «Ἀκαδημία Θεολογικῶν Σπουδῶν» τοῦ Βόλου, ἐξαπλώνεται ὡς ζιζάνιο, πνίγοντας τὰ θαυματουργὰ βότανα τῆς Πατρίδας μας. Ἀμφισβητεῖται ρητὰ ὁ βίος καὶ ἡ διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων μας, ὅπως ἀποδεικνύεται καὶ ἀπὸ τὸ ἀξιόλογο ἄρθρο τοῦ Ἰ. Μαρκᾶ: «Οἱ "πατρομάχοι" τῆς Ἀκαδημίας Θεολογικῶν Σπουδῶν καὶ οἱ ὄψιμοι ὑπερασπιστὲς τους» (Διαδίκτυο: thriskeftika καὶ «ΟΡΘ. ΤΥΠΟΣ»).
Κάποιοι Ὀρθόδοξοι Ἱεράρχες βέβαια, ἀντιδροῦν, βλέποντας τὴν ἐξάπλωση αὐτῆς τῆς διδασκαλίας, ποὺ σημειωτέον δὲν εἶναι ἡ μόνη, ποὺ ξεφεύγει ἀπὸ τὰ Ὀρθόδοξα ὅρια, ποὺ παραλύει μὲ τὸ δηλητήριό της τὸν σύγχρονο χριστιανικὸ κόσμο, αἰτούμενοι ἀπὸ τὴν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας μας νὰ ἐπιληφθεῖ τοῦ σοβαρότατου αὐτοῦ θέματος...
Οὐδὲν ἔγινε. Σιγή ἰχθύος. Ἀγωνιῶ. Δὲν μπορῶ νὰ καταλάβω τί συμβαίνει. Προσπαθῶ νὰ βάλω, ὅπως ἔλεγε ὁ π. Παΐσιος, ἕναν καλὸ λογισμό, χωρὶς νὰ τὰ καταφέρνω. Μᾶλλον, σκέφτομαι, δὲν κάνω προσευχή, δὲν ἔχω ἀγάπη μέσα μου, τὰ κίνητρά μου ἴσως δὲν εἶναι ἀληθινὰ καὶ ἡ πίστη μου ἐπιφανειακή. Ὅσοι δὲ μιλοῦν, συνεχίζω τὴν σκέψη μου, προφανῶς θὰ προσεύχονται θερμά, ταλαιπωρώντας μὲ νηστεία τὸ σῶμα τους, ἀναμένοντας τὴν ἄνωθεν βοήθεια καὶ ἀπάντηση.
Οἱ Ἅγιοι Πατέρες ὅμως, εἶναι γεγονός, ἀμφισβητοῦνται, θεωροῦνται ξεπερασμένοι, διότι ἔζησαν σὲ ἄλλες ἐποχές. Μὰ οἱ Ἅγιοι Πατέρες μας δὲν ἔκαναν τίποτε ἄλλο ἀπὸ τὸ νὰ βιώσουν, νὰ ἐφαρμόσουν τὸ Εὐαγγέλιο στὴν πράξη. Μήπως τελικῶς, οἱ «πατρομάχοι» θεωροῦν ξεπερασμένο καὶ τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Κυρίου μας, καὶ κατ᾽ ἐπέκταση τὸν ἴδιο τὸν Κύριό μας; Μήπως αὐτὰ ποὺ δίδαξε ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, ἦταν καλὰ καὶ ἅγια, ἀλλὰ μόνο γιὰ τὴν ἐποχή Του; Μήπως ἀργὰ, ἀλλὰ σταθερὰ βαδίζουμε πρὸς τὴν νεοεποχίτικη Πανθρησκεία, μὲ τὴν ἕνωση τῶν λεγομένων μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν; Ἐξ ἄλλου, «ἡ Νέα Ἐποχὴ δὲν ἀρνεῖται ὅτι ὁ Χριστὸς ἦταν ἕνας Μεσσίας, ποὺ κυριάρχησε σὲ μιὰ ἱστορικὴ περίοδο (στὴν «Ἐποχὴ τοῦ Ἰχθύος»). Δέχεται, ὅμως, ὅτι ἡ ἐποχὴ αὐτὴ πέρασε καὶ στὴ "Νέα Ἐποχὴ", ποὺ ἀνατέλλει (στὴν «Ἐποχὴ τοῦ Ὑδροχόου»), ἐποχὴ τῆς προόδου καὶ τῆς εὐημερίας, θὰ κυριαρχήσει ἕνας ἄλλος "μεσσίας", ὁ "μεσσίας" τῆς Νέας Ἐποχῆς» (ἀπὸ ἄρθρο τοῦ π. Σωτ. Ἀθανασούλα, «ΟΡΘ. ΤΥΠΟΣ», 22/7/11).
Σημεῖα τῶν καιρῶν! Ἄς βάλει ὁ Θεὸς τὸ «χέρι» Του, καὶ ὅπως εἶπε κάποιος, ἄς μὴ εἶναι βαρύ!
Φιλήμων Κ.Λάρισα
Οὐδὲν ἔγινε. Σιγή ἰχθύος. Ἀγωνιῶ. Δὲν μπορῶ νὰ καταλάβω τί συμβαίνει. Προσπαθῶ νὰ βάλω, ὅπως ἔλεγε ὁ π. Παΐσιος, ἕναν καλὸ λογισμό, χωρὶς νὰ τὰ καταφέρνω. Μᾶλλον, σκέφτομαι, δὲν κάνω προσευχή, δὲν ἔχω ἀγάπη μέσα μου, τὰ κίνητρά μου ἴσως δὲν εἶναι ἀληθινὰ καὶ ἡ πίστη μου ἐπιφανειακή. Ὅσοι δὲ μιλοῦν, συνεχίζω τὴν σκέψη μου, προφανῶς θὰ προσεύχονται θερμά, ταλαιπωρώντας μὲ νηστεία τὸ σῶμα τους, ἀναμένοντας τὴν ἄνωθεν βοήθεια καὶ ἀπάντηση.
Οἱ Ἅγιοι Πατέρες ὅμως, εἶναι γεγονός, ἀμφισβητοῦνται, θεωροῦνται ξεπερασμένοι, διότι ἔζησαν σὲ ἄλλες ἐποχές. Μὰ οἱ Ἅγιοι Πατέρες μας δὲν ἔκαναν τίποτε ἄλλο ἀπὸ τὸ νὰ βιώσουν, νὰ ἐφαρμόσουν τὸ Εὐαγγέλιο στὴν πράξη. Μήπως τελικῶς, οἱ «πατρομάχοι» θεωροῦν ξεπερασμένο καὶ τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Κυρίου μας, καὶ κατ᾽ ἐπέκταση τὸν ἴδιο τὸν Κύριό μας; Μήπως αὐτὰ ποὺ δίδαξε ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, ἦταν καλὰ καὶ ἅγια, ἀλλὰ μόνο γιὰ τὴν ἐποχή Του; Μήπως ἀργὰ, ἀλλὰ σταθερὰ βαδίζουμε πρὸς τὴν νεοεποχίτικη Πανθρησκεία, μὲ τὴν ἕνωση τῶν λεγομένων μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν; Ἐξ ἄλλου, «ἡ Νέα Ἐποχὴ δὲν ἀρνεῖται ὅτι ὁ Χριστὸς ἦταν ἕνας Μεσσίας, ποὺ κυριάρχησε σὲ μιὰ ἱστορικὴ περίοδο (στὴν «Ἐποχὴ τοῦ Ἰχθύος»). Δέχεται, ὅμως, ὅτι ἡ ἐποχὴ αὐτὴ πέρασε καὶ στὴ "Νέα Ἐποχὴ", ποὺ ἀνατέλλει (στὴν «Ἐποχὴ τοῦ Ὑδροχόου»), ἐποχὴ τῆς προόδου καὶ τῆς εὐημερίας, θὰ κυριαρχήσει ἕνας ἄλλος "μεσσίας", ὁ "μεσσίας" τῆς Νέας Ἐποχῆς» (ἀπὸ ἄρθρο τοῦ π. Σωτ. Ἀθανασούλα, «ΟΡΘ. ΤΥΠΟΣ», 22/7/11).
Σημεῖα τῶν καιρῶν! Ἄς βάλει ὁ Θεὸς τὸ «χέρι» Του, καὶ ὅπως εἶπε κάποιος, ἄς μὴ εἶναι βαρύ!
Φιλήμων Κ.Λάρισα
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου