Κλείνουν σήμερα 70 χρόνια από τη σφαγή 15.000 κατοίκων της Δράμας και του Δοξάτου (το 1998 με Προεδρικό Διάταγμα χαρακτηρίστηκε ως «Μαρτυρική Πόλη») και της γύρω περιοχής από τους Βούλγαρους, τον Σεπτέμβριο του 1941. Οι ωμότητες των τελευταίων εξανάγκασαν τότε 200.000 Έλληνες να εγκαταλείψουν τις εστίες τους και να καταφύγουν σε περιοχές της χώρας, που δεν βρίσκονταν υπό την κατοχή των Βούλγαρων.
Ο ρόλος του ΚΚΕ στη σφαγή κρίνεται ύποπτος και ακόμα και σήμερα, το κόμμα του Περισσού τηρεί σιγή ιχθύος για το θέμα («παρασύρθηκαν», είπαν μετά τον πόλεμο, από τους Βούλγαρους κομμουνιστές). Το ΚΚΕ, οργάνωσε μια προβοκατόρικη «εξέγερση» αποκλειστικά στελεχών του (με επίθεση στο βουλγαρικό αστυνομικό τμήμα του Δοξάτου, με οκτώ νεκρούς Βούλγαρους και έναν αντάρτη) κατόπιν εντολών από ξένο κέντρο, που την πλήρωσε ο τοπικός πληθυσμός με πάρα πολύ αίμα, καθώς τα βουλγαρικά αντίποινα κατά των κατοίκων, ήταν πολύ αιματηρά. Στην απολογία του ένας κομμουνιστής εν ονόματι Κρόκος, στέλεχος του ΚΚΕ από το χωριό Κύρια, είπε:
«Τι ζητάτε από εμένα ευθύνες και δεν ζητάτε από τον (σ. σ. Βούλγαρο) Νομάρχη Δράμας; Σε εμένα τον ίδιον ερχόταν ο Νομάρχης σας και με παρακινούσε συνεχώς να οργανώσουμε παρτιζάνικο κίνημα. Σε εμένα έδωσε χρήματα, όπλα και άλλα εφόδια για να τα δώσω στο κόμμα μου. Σε μένα μου παρέσχε τόσες και τόσες διευκολύνσεις για να επιτύχω καλύτερα στην διοργάνωση του κινήματος. Ως και τις προκηρύξεις που μοιράζαμε αυτός τις ετύπωσε. Τι ζητάτε λοιπόν ευθύνες από εμένα; Από τους δικούς σας αρχηγούς να ζητήσετε ευθύνες που αφού μας ξεσήκωσαν κι επέτυχαν τον σκοπό τους, μετά μας πρόδωσαν και τώρα θέλουν να μας βουλώσουν το στόμα με τον θάνατο». Και όντως, τον εκτέλεσαν...
Τα γεγονότα
Διαβάστε για τα γεγονότα που ακολούθησαν τη μεθόδευση Βουλγάρων - ΚΚΕ:
«Μετά τις 7 το απόγευμα οι Βούλγαροι μπαίνουν στα σπιτάκια που βρισκόταν στη δυτική άκρη του Δοξάτου όπου είχαν κλεισμένους τους άνδρες από ηλικία 17 μέχρι 45 ετών και παραλαμβάνουν τους μελλοθάνατους κατά ομάδες από 5 ή 10 άτομα η κάθε μια και τους οδηγούν στον τόπο της εκτέλεσης στη θέση ‘Πευκάκια'. Τα γυναικόπαιδα είχαν κλεισθεί στο γειτονικό σχολείο. Υπήρχαν άνθρωποι κλεισμένοι στα σπίτια τους και στο σχολείο που ήταν τα γυναικόπαιδα. Υπήρχαν άνδρες που είχαν φύγει στα υψώματα και στα χωράφια και ορισμένοι κρυμμένοι στα σπίτια τους σε αθέατα σημεία. Από τις 07:30' το απόγευμα τα πολυβόλα άρχισαν να κροταλίζουν και να θερίζουν τους άνδρες κάτω από τα πεύκα .Τα πολυβόλα σταμάτησαν μόνο στις 2 το πρωί. Τα ξημερώματα όμως της 30 Σεπτεμβρίου ξανάρχισαν οι πολυβολισμοί. Σκότωσαν στην ίδια θέση τους υπόλοιπους άνδρες που είχαν απομείνει από το προηγούμενο βράδυ και ήταν αυτοί 49 τον αριθμό. Οι άνθρωποι αυτοί είχαν γίνει μάρτυρες της μεγάλης Θυσίας στην οποία είχαν υποβληθεί οι εκτελεσθέντες το προηγούμενο απόγευμα και βράδυ».
Γενοκτονία κατά των Ελλήνων από τους Βούλγαρους
Τα μαρτύρια των Ελλήνων κατοίκων της περιοχής, δεν τελείωσαν όμως εκεί: «στις αρχές Οκτωβρίου 1941 δηλαδή 10 ημέρες μετά την σφαγή του Δοξάτου, συνέλαβαν με βία 10 άλλους κατοίκους της κωμόπολης και τους διέταξαν να καθαρίσουν το αστυνομικό τμήμα που είχε καεί. Οι άνθρωποι αυτοί δεν ξαναγύρισαν στα σπίτια τους. Η κοινότητα επίσης έλαβε ένα πρόσθετο μέτρο. Επιβλήθηκε στους κατοίκους του Δοξάτου ειδικός φόρος που ανέβαινε στις 2.000-2.500 λέβα στην κάθε οικογένεια για τις σφαίρες που καταναλώθηκαν στην εκτέλεση των 300 κατοίκων του Δοξάτου. Την απόφαση αυτή είχαν λάβει ο πρόεδρος της κοινότητας Ζελέσκο Δασκάλωφ και ο ιερέας Νικόλα Μπλάκιεφ. Οι κακούργες προθέσεις τους είχαν φανεί από ακριτομυθίες που εκμυστηρευόταν επίσημοι Βούλγαροι σε γνωστούς του. Έτσι, ο Βούλγαρος διοικητής της Ασφάλειας Καβάλας είπε σε γνωστούς του ότι όλοι οι Έλληνες που ήταν κλεισμένοι στο σχολείο του Δοξάτου θα σφαγούν για λόγους εκδίκησης για αυτά που είχαν κάνει οι Έλληνες εναντίον των Βουλγάρων το 1913».
Δεν συγχωρούν το ΚΚΕ
Ο πληθυσμός της ευρύτερης περιοχής δεν συγχώρησε ποτέ το ΚΚΕ για τις άθλιες και προβοκατόρικες μεθοδεύσεις του και ακόμα και σήμερα, οι κομμουνιστές είναι σχεδόν ανύπαρκτοι εκλογικά στην περιοχή. Το Δοξάτο πλήρωσε τη βουλγαρική κατοχή και τις βλακώδεις ενέργειες του ΚΚΕ. Εκεί, 400 κάτοικοι έχασαν τη ζωή τους (είχαν γίνει και σφαγές των κατοίκων τον Ιούνιο του 1913, πάλι από τους Βούλγαρους, με 650 νεκρούς, ενώ πυρπολήθηκε η πόλη), ενώ στη Δράμα, δολοφονήθηκαν τουλάχιστον τουλάχιστο 1500 Έλληνες. Φυσικά, δολοφονήθηκαν άνθρωποι και σε κάθε χωριό της ευρύτερης περιοχής (50 οικισμοί στη Δράμα και 36 στο νομό Σερρών).
Για την Ιστορία: όταν η ελληνική κυβέρνηση ζήτησε εξηγήσεις από τη Σόφια για τη σφαγή το 1945, προς υποστήριξη της κυβέρνησης της Βουλγαρίας, έσπευσε το ΚΚΕ...
| |
|---|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου