. Παραμονὴ τῆς Παναγίας. Καὶ καθὼς ἡ σκέψη στρέφεται στὶς «Παναγίες» τοῦ Αἰγαίου κι ὅλης τῆς Ρωμηοσύνης, γιὰ νὰ φθάσει στὴν Μονὴ Σουμελᾶ, περνᾶ κι ἀπὸ τὸν Πατριάρχη, ποὺ γιόρτασε χθές, 13.08.2011, τὰ πενήντα χρόνια Ἱερωσύνης του. Τὰ γιόρτασε στὴν γενέτειρά του Ἴμβρο, ὅπου καὶ ἐχειροτονήθη διάκονος τὸ 1961. Τὰ γιόρτασε μὲ πατριαρχικὴ ἁπλότητα. Λειτούργησε μὲ συλλειτουργούς του δυὸ μόνον Ἑλλαδίτες Ἀρχιερεῖς. Κι αὐτὴ ἡ ἀρχοντικὴ ἁπλότητα τοῦ Πρώτου τῆς Ὀρθοδοξίας δὲν μπορεῖ νὰ περάσει ἀπαρατήρητη, γιατὶ ἔχουμε μπουχτήσει ἀπὸ τὶς κραυγαλέες ἐκκλησιαστικὲς (δῆθεν) τελετὲς ἀρχιερατικῶν γενεθλίων, ὀνοματηρίων καὶ ἰωβηλαίων καὶ ἔχουμε θαμπωθεῖ ἀπὸ τὴν ἐκτυφλωτικὴ κενοδοξία καὶ τὴν χρυσοστόλιστη μεγαλομανία.
. Μπορεῖ ὁ Πατριάρχης νὰ μᾶς βυθίζει σὲ βαθειὰ περισυλλογὴ καὶ ἀνησυχία γιὰ τὰ οἰκουμενιστικὰ «φιλήματα» καὶ τὰ διαθρησκειακὰ «ἀνοίγματα», ἀλλὰ ἐν προκειμένῳ δίνει ἕνα καθαρὸ μήνυμα ὀρθοδόξου ΜΕΤΡΟΥ μὲ πολλοὺς …ἀρχιερατικοὺς παραλῆπτες!
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου