ουτοπία

Το μυαλό του κάθε ανθρώπου μου θυμίζει δάσος πυκνό, δυσδιάβατο και ακατανόητο..

Μου έχει τύχει να θαυμάσω τέτοια δάση από μακριά, δίχως να προσπαθήσω καν να ακουμπήσω έστω το πρώτο δέντρο.. ίσως και να το απέφυγα θέλοντας να κρατήσω την αρχική μου εντύπωση και εικόνα..

Μου έχει τύχει να περπατήσω για λίγο ένα τέτοιο δάσος προσπαθώντας να κάνω το δύσκολο κατανοητό.. πολλές φορές θα ήθελα να έχω εκείνες τις μαντικές ικανότητες που θα με βοηθούσαν στην κατάκτηση του..

Το ακατόρθωτο όμως είναι να βρω ένα δάσος όμοιο με το δικό μου.. ίδιος αριθμός δέντρων, ποιότητα, ποσότητα, ατμόσφαιρα, μυστικές κρύπτες και χιλιάδες ζωάκια που θα με έκαναν να αποκρυπτογραφήσω εύκολα κάθε του κρυφή γωνιά..

με το φεγγαρι αγκαλια