Δεν σε κρατούν σκελετωμένα δάκτυλα θανάτου, στον Άχραντο την άχραντη παρέδωκες ψυχή σου τρυγόνι, τρυφερά πριν κοιμηθείς στην αγκαλιά Του.
Στην κλίνη σου έκλινε τους ουρανούς κι ο Ίδιος ήλθε, δεν εμπιστεύθηκε τον πιο πιστό αρχάγγελό Του, αδέξιος στη μεγάλη ώρα θάταν υπηρέτης.
Να βλέπουν μόνο, να θαυμάζουν ήλθαν οι άγγελοι
το πως η Κεχαριτωμένη αθάνατα πεθαίνει
κι από τη λογχισμένη Του πλευρά πληγής την πύλη,
μοναδική που βρήκε δρόμο στης Εδέμ τον κήπο να επιστρέψει ακολουθώντας του παιδιού τα ίχνη ανέρχεται στους ουρανούς μ’ ολόσωμο το σκήνος.
Φτωχό τρυγόνι, που αποκοιμήθηκες στην αγκαλιά Του δεν σε νανουρίζουν τώρα οι άγγελοι στ’ όνειρο σου, Μεγαλυνάρια στη δόξα σου δονούν τους ουρανούς.
Λευτέρης Μάινας, Από τη συλλογή, «Της Παναγίας»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου