Μολυβένιος ουρανός, γκρίζα θάλασσα, νοτισμένοι δρόμοι. Στα τζάμια ριπές νερού. Ιδανική μια κούπα ζεστού, μυρωδάτου καφέ, αλλά παρασύρομαι στο να παραγγείλω παγωμένο φραπεδάκι.
Απόψε, ο καιρός μοιάζει λίγο με τα δικά σου συναισθήματα. Πότε έτσι και πότε αλλιώς, το πρωί έκαιγαν οι πατούσες σου καθώς άπλωνες ξυπόλητη τα ρούχα στην αυλή. Το απόγευμα με διάθεση Φθινοπωρινή, σου απαγόρευσε να φορέσεις το φόρεμα με τις λεπτές τιράντες.
Κι η χθεσινή παραδεισένια θάλασσα σου, ίσως να σε φιλοξένησε για τελευταία φορά παραδομένη σε μια καυτή, νωχελική ηρεμία.
Ίσως ένα δυνατό αεράκι να γυρνάει από εδώ και στο εξής τις σελίδες του βιβλίου σου κι η θάλασσα σου να δείχνει οργισμένη.
Και τότε θα αρχίσεις να της μιλάς.. για να την ημερέψεις πάλι!
με το φεγγαρι αγκαλια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου