Ένας ολοέν αυξανόμενος όγκος αποδείξεων δείχνει ότι υπάρχει μια έμφυτη ανάγκη στον άνθρωπο για να έρχεται σε επαφή με τη φύση. Οι ψυχολόγοι και οι οικολόγοι από καιρό είναι ενήμεροι αυτού του γεγονότος. Οι οικολόγοι οδηγούμενοι από την βιολόγο του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, E. O. Wilson, έχουν διατυπώσει ‘την υπόθεση για την βιοφιλία’, μια θεωρία, σύμφωνα με την οποία εκείνοι που έχουν στερηθεί την επαφή τους με τη φύση υποφέρουν ψυχολογικά, αυτή δε η στέρηση οδηγεί σε μια μετρήσιμη υποβάθμιση την ευζωία τους.
Lester Brown , Plan B, 4.0
Εν τω μεταξύ οι ψυχολόγοι έχουν επινοήσει τον δικό τους όρο –οικοψυχολογία, και φτάνουν σε παραπλήσια συμπεράσματα. Ο Theodore Roszak, μια σημαντική μορφή στον τομέα του, παραθέτει τα στοιχεία από μια μελέτη που έγινε σε ασθενείς που επρόκειτο να αναλάβουν σε ένα νοσοκομείο της Πενσυλβάνια. Εκείνοι των οποίων τα δωμάτια έβλεπαν στον κήπο με το γρασίδι, τα δέντρα, τα λουλούδια και τα πουλιά, αναλάμβαναν από την ασθένεια τους πολύ πιο γρήγορα, εν σχέσει προς εκείνους που νοσηλεύονταν σε δωμάτια που έβλεπαν σε χώρους στάθμευσης αυτοκινήτων.
Για να δημιουργήσουμε πιο αξιαγάπητες και πιο βιώσιμες πόλεις –θα πρέπει να βγάλουμε τον κόσμο από το ΙΧ του και να τον οδηγήσουμε σε μια πιο στενή επαφή με τη φύση. Τα εντυπωσιακά νέα είναι ότι υπάρχουν σημάδια αυτής της αλλαγής, υπάρχουν καθημερινές ενδείξεις για έναν επανασχεδιασμό των πόλεων για τους ανθρώπους. Το ό,τι η μετακίνηση με δημόσια ΜΜΜ σε εθνικό επίπεδο εντός των ΗΠΑ έχει αυξηθεί κατά 2,5% /έτος από το 1996 μας δείχνει ότι οι άνθρωποι σταδιακά εγκαταλείπουν το αυτοκίνητό τους και προτιμούν το λεωφορείο, τον υπόγειο και τον προαστιακό. Οι αυξημένες τιμές της βενζίνης εξάλλου ενθαρρύνουν τους μετακινούμενους να πάρουν το λεωφορείο, τον υπόγειο ή το ποδήλατό τους.
Οι δήμαρχοι και οι πολεοδόμοι αναγύρω στον κόσμο αρχίζουν να αναστοχάζονται τον ρόλο του αυτοκινήτου εντός του άστεως εν σχέσει προς τα άλλα συστήματα μεταφοράς. Μια ομάδα εξεχόντων επιστημόνων της Κίνας προέβαλαν ισχυρές αντιρρήσεις στην απόφαση της κυβέρνησης του Πεκίνου να προάγει τελικά την αυτοκίνηση. Το επιχείρημά τους ήταν απλό: Η Κίνα δεν έχει τόσα εδάφη, ώστε να εξυπηρετήσει ταυτόχρονα και τα εκατομμύρια των νέων ΙΧ και τις ανάγκες της για τις καλλιέργειες ρυζιού και άλλων αγροτικών προϊόντων. Το ίδιο όμως ισχύει και για την Ινδία και για μια σειρά από άλλες πυκνοκατοικημένες χώρες του πλανήτη μας.
Όταν το 95% των εργαζομένων μιας πόλης πηγαίνει στον τόπο δουλειάς του με το ΙΧ του, κάτι που ισχύει για την Ατλάντα της Giorgia, τότε ολόκληρη η πόλη βρίσκεται σε κατάσταση συναγερμού. Αντίθετα στο Άμστερνταμ το 35% των κατοίκων του πηγαίνουν στη δουλειά τους με το ποδήλατο ή με τα πόδια τους, το ¼ χρησιμοποιεί δημόσια μεταφορικά μέσα και μόνο το 40% χρησιμοποιεί το ΙΧ του. Στο Παρίσι, λιγότερο από το ήμιση των κατοίκων του χρησιμοποιεί το ΙΧ του, αλλά ακόμη και αυτό το ποσοστό συρρικνώνεται χάρη στις προσπάθειες του δημάρχου Delanoe. Αν και αυτές οι δύο Ευρωπαϊκές πόλεις είναι πιο παλιές και έχουν πολλά στενά δρομάκια, εν τούτοις έχουν πολύ λιγότερο μποτιλιάρισμα εν σχέσει προς την Ατλάντα.
Μετάφραση αποσπάσματος , Μαστοράκης Γιάννης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου