-.. Τι κάνουν οι άνθρωποι εκεί κάτω κι αντί να στολίζουν τις φωλιές τους τρέχουν συνεχώς.. Τι ψάχνουν.. ρώτησε η μια, ενώ καθάριζε με προσοχή το λαιμό ενός σπασμένου μπουκαλιού.
-.. Α! Το κομματάκι που λείπει από την ψυχή τους ψάχνουν. Και τρέχουν. Και κολλούν ό,τι βρεθεί στη θέση του προσπαθώντας να παραστήσουν την εικόνα που ονειρεύτηκαν. Και όλο βρίσκουν κάτι παράταιρο. Που δεν κολλάει. Και όλο η εικόνα παραμορφώνεται. Και όλο το όνειρο χάνεται. Έτσ΄ είναι οι άνθρωποι. Μην ασχολείσαι.
- Κι αυτός εκεί.. τόση ώρα στη γωνιά παίζει φυσαρμόνικα..
- Άσ΄ τον αυτόν. Μαδά τ΄ 'ονειρό του και ταίζει τα σκυλιά.
- Άσ΄ τον αυτόν.. Μπορεί κάτι να ξέρει παραπάνω.., αλλά δε θα τον ρωτήσει ποτέ κανείς.
Ήσυχη νύχτα. Ο ουρανός ήταν γεμάτος αστέρια.
Κι εκεί, στη γωνιά του δρόμου, κάποιος έπαιζε συνέχεια φυσαρμόνικα..
Αλκυόνη Παπαδάκη
''Τι σου είναι η αγάπη τελικά''
με το φεγγαρι αγκαλια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου