Σαν σταγόνες βροχής από τον ουρανό που δεν προλαβαίνεις να τις μετρήσεις πέφτουν πάνω σου οι πειρασμοί. Δεν προλαβαίνει να τελειώσει η μια δοκιμασία και ξανά ο πειρασμός χτυπά. Πας να συνέλθεις και από τον δεύτερο και ο τρίτος ξαναχτυπά.
Γυρνάς το κεφάλι σου και σε περιμένουν και άλλοι. Όσους καταλάβεις. Είναι αρκετοί. Τη δουλειά τους την κάνουν. Την αναστάτωση στην έφεραν. Την αβεβαιότητα και τώρα τι;
Θα ανοίξω την πόρτα και θα ναι απ’ έξω. Θα μου ρθει από πάνω από κάτω από κάπου τέλος πάντων. Θα χτυπήσει το τηλέφωνο θα μου ρθει το μήνυμα.
Κλείνω πόρτες και τηλέφωνα και στέκομαι ακίνητη, αμήχανη και λέω Θέε μου τι έγινε από που βγήκαν όλα αυτά; Είναι αλήθεια πως στιγμές στιγμές νιώθω πως δοκιμασία είναι, πειρασμός είναι θα περάσει. Έχει ο Θεός. Εκείνος ξέρει. Γιατί καρδιοχτυπάς; Και έπειτα κοιτάω μέσα μου και βλέπω άλλοτε γρατζουνιές, άλλοτε πληγές. Άλλοτε δηλαδή τους ξεπέρασα εύκολα και άλλοτε τους άφησα να πληγώσουν τόσο την ψυχή μου την καρδιά μου.
Μα δεν αξίζει το βλέπω. Η καρδιά μας πρέπει να μένει δυνατή, ανέγγιχτη στα χτυπήματα. Οι γάζες είναι για τους αδύνατους στην πίστη. Στο Χριστιανό δεν χωρά η λύπη η παραχώρηση στο φόβο, στην απελπισία, στη μελαγχολία πως η ζωή σου έτσι θα καταλήξει. Πληκτική, γκρίζα, χωρίς χαμόγελο, πίστη, αισιοδοξία, αναστάσιμη στάση ζωής, γλυκό σταυρό που φέρνει δύναμη στη ψυχή να συνεχίσεις να παλεύεις να δίνεις το παράδειγμα στα παιδιά σου, στους γύρω σου, να παλεύεις να μεταδώσεις πως εφόσον υπάρχει Χριστός υπάρχει ζωή.
Εκείνος που αγαπά και πιστεύει στο Χριστό βλέπει τους πειρασμούς σαν μια ευκαιρία να αποδείξει πως μέσα του θέλει να επικρατεί το θέλημα του Θεού και παλεύει για αυτό. Παλεύει να αγαπήσει και να πλησιάσει περισσότερο Εκείνον.
Επομένως γεννηθήτω το θέλημά Του
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου