Τὸ ῥῶ τοῦ Μάρτη εἶναι ὀξὺ καὶ στριγγλό,
σὰν τ’ ἀστραπόβροντο στὴν καταιγίδα.
«Μάρτης – γδάρτης, καὶ κακὸς παλουκοκάφτης».
Τὸ ῥῶ τοῦ Ἀπρίλη εἶναι τρυφερὰ ἐρωτικό,
σὰν τ’ ὄνειρο στὰ μάτια τοῦ Ἐρωτόκριτου
καὶ τῆς Ἀρετούσας.
«Ἔστησ’ ὁ ἔρωτας χορὸ μὲ τὸν ξανθὸν Ἀπρίλη».
Τὸ ῥῶ τοῦ Μάη καβάλλησε τὴ φοραδίτσα
τῆς πρωινῆς δροσιᾶς κι ἔφυγε καλπάζοντας,
κυνηγημένο κατὰ πόδας
ἀπὸ τὴν πύρινη ἀπειλὴ τοῦ δρεπανιοῦ τοῦ Θεριστῆ.
« Ὅταν ὁ μήνας δὲν ἔχει ῥῶ, βάζε στὸ κρασὶ νερό».
Τὸ ῥῶ τοῦ Ἔαρος συναιρεῖται σὲ ἕναν
τριμερῆ Σταυρὸ ἀπὸ κέδρο, πεῦκο καὶ κυπαρίσσι,
καὶ σ’ ἕνα μὲ ἄρρητα ρήματα θεοπρεπῆ
λιγυρῶς ρερητορευμένο μονόγραμμα ΧΡ,
τρόπαιο ἀήτητο τῆς εὐσεβούσης Ρωμηοσύνης.
Πειραιεύς, 11-9-2010
Προικονήσσου π.Ιωσήφ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου