ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΙΣΟΝ ΑΝΑΚΤΗΣΗ ΚΑΙ ΟΥΧΙ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ
Υπαρξιακώς περιπλανώμενη ακροβάτισσα είναι η ευθύνη μας σε διαδρομές που σέρνονται διαγώνια, που τέμνονται και τέμνουν, που σκεπάζονται από τη βρωμιά των δρόμων μα κυρίως από τις φυλακές των ψυχών.
Η καλύτερη επανάσταση είναι αυτή της ψυχής, αμήχανα ψιθύρισε ο Αδάμ στο Θεό και εκτοπίστηκε, προσδιορίστηκε και γυμνός από την ορφάνια της παντοδυναμίας του στήθηκε εμπρός στην ευθύνη της ύπαρξής του. Μα ποιος Θεός θέλει να χάσει τους πιστους του άρα και την εξουσία του; Η συνάντηση στο ιερό – Σύνταγμα ‘ήταν μια κάποια λύσις’ για να μετατραπούν οι βάρβαροι σε συμμάχους.
2011, Μάης. Με ποιο τρόπο η ανάληψη της ευθύνης του εαυτού μετατρέπεται σε αγανάκτηση; Με ποιο τρόπο η αγανάκτηση μετατρέπεται σε υπερτιμημένες βρισιές και τσίκνα;
Άραγε μια ελεγχόμενη επανάσταση δεν βολεύει πρισσότερο από την ορμή που φέρει η ελευθερία της ψυχής; Μήπως τελικά η Μεσόγειος θα πυρακτωθεί όπως η Μέση Ανατολή; Κι εμείς τελικά είμαστε οι επαναστάτες ή τα στρατευμένα πιόνια τους που εκμεταλλεύονται την επιθυμία μας για ζωή;
J.F.K (Jefreys f……key) ή στο ντιβάνι με τον πρωθυπουργό
Παλλινδρομημένε μου Οιδίποδα ήρθε η ώρα των διαγγελμάτων σου, του κύκνειου άσματος σου πριν στην αγκάλη της αρχαϊκής σου μητέρας επιστρέψεις.
Τροπαιοφόρος και φαλλοφόρος, αφού κατέρριψες κάθε νόμο, κάθε αρχή ισοτιμίας και ισονομίας.
Επιστρέφεις με περισσή ανακούφιση και μακάρια ανοησία, ξεχνώντας πως αναμασώντας έργα και ημέρες άλλων, τα δικά σου έργα και ημέρες ξεφτιλίζεις.
Επιστρέφεις με τον ηρωϊσμό εγκατεστημένο μέσα σου πως θυσιάζεις ακόμη και την πρωθυπουργία προς όφελος της χώρας. Ναρκισσιστική αναπλήρωση η θυσία σου εκπορευόμενη όχι από οικουμενική συνείδηση αλλά από σχεδόν ψυχοπαθητική ασυνειδησία.
Επιστρέφεις από το χαμό στο χάος, πεζεύοντας ένα ‘Μ’, παραδίδοντας τα ηνία στην αμηχανία της παιδικής σου συμμόρφωσης. Με μια Αμερική και μια Ελλάδα για γονείς να συμπιέζεσαι ανάμεσα στη ματαιότητα και την ηδονοθηρία του φαίνεσθαι και ουσιαστικά η ύπαρξή σου είναι αφανής ήρωας.
Ταλαιπωρημένε μου Οιδίποδα μετά από το τέλος της παράστασης των οματιών σου θα πάρεις και την τυφλότητά σου για κληρονομία। Ως Φαρμακός δυσοσμία θα αναδίδεις και μια ρανίδα λύπησης, γιατί όλους εμάς μας ‘λύτρωσες’ με την θυσία σου για την πλήρη αποτυχία διαχείρισης της κρίσης, βοηθώντας μας να ξεχάσουμε τη δική μας ενοχή και ανοχή αλλά εσύ να παραμένεις περιπλανώμενος ανάμεσα στους δύο ‘γονείς’, χωρίς τόπο δικό σου, για πάντα εξόριστος από την προσωπική σου ευθύνη, ενδυόμενος τη βρεφική σου φύση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου