Ο Νίμα Γιούσιζ (12, Νοεμβρίου 1896 - 6 Ιανουαρίου, 1960) θεωρείται ως ο πατέρας της σύγχρονης περσικής ποίησης. Το πραγματικό του όνομα είναι Αλί Εσφαντιάρι και γεννήθηκε στο χωριό Γιούς στην περιοχή Νουρ της επαρχίας Μαζαντεράν, του Ιράν. Εκεί, πήρε την πρώτη του παιδεία, και αργότερα, συνέχισε τις σπουδές του στην Τεχεράνη, όπου έμαθε τη γαλλική γλώσσα και ήρθε σε γνωριμία με τα έργα των Ευρωπαίων ποιητών. Ήταν αυτή η γνώση που ενίσχυσε τις δικές του ιδέες σχετικά με την εξέλιξη του περσικού στίχου και που τον οδήγησε στη δημιουργία της λεγόμενης "νέας" ποίησης, ή σε'ρ-ε-νοβ. Κατά συνέπεια, το 1921 παρουσίασε την πρώτη του σε'ρ-ε-νοβ ποιητική συλλογή με τον τίτλο Αφσανέ. Από τότε ο Νίμα έχει γράψει πολλά βιβλία ποίησης, καθώς και κείμενα σχετικά με τη μεταρρύθμιση της περσικής προσωδίας. Τα ποιήματα και τα κείμενά του έχουν εμπνεύσει μια μεγάλη ομάδα από νεότερους συγγραφείς για να δοκιμάσουν νέες κατευθήνσεις στην ποίηση.
Άι, ΆνθρωποιΆι, εσείς εκεί
που κάθεστε στην παραλία, ευτυχισμένοι και γελάτε,
κάποιος πεθαίνει στο νερό,
κάποιος αγωνίζεται διαρκώς
σ' αυτή τη θυμωμένη, βαριά, σκοτεινή, γνώριμη θάλασσα.
Όταν μεθάτε
με τη σκέψη ότι παίρνετε στα χέρια σας τον εχθρό σας,
όταν μάταια σκέφτεστε
ότι αν δώσετε ένα χέρι σε ένα αδύναμο άνθρωπο
θα παράξετε ένα περισσότερο αδύναμο άνθρωπο,
όταν σφίγγετε το ζωνάρι σας, όταν,
όταν σας λέω
ότι κάποιος στο νερό
μάταια θυσιάζετε
Άι, εσείς εκεί
που κάθεστε ευχάριστα στην παραλία,
με ψωμί στα τραπεζομάντιλα σας, με ρούχα στο σώμα σας,
κάποιος σας φωνάζει από το νερό.
Αυτός που κτυπά το βαρύ κύμα με το κουρασμένο χέρι του,
μ' ανοικτό το στόμα, με μάτια γουρλωμένα από τρόμο,
έχει δει τις σκιές σας από μακριά,
κατάπιε νερό στο σκούρο μπλε βυθό,
κάθε στιγμή η ανυπομονησία του μεγαλώνει.
Ξεπροβάλει από αυτά τα νερά
ένα πόδι, κατά στιγμές,
κατά στιγμές, το κεφάλι του ...
Άι εσείς εκεί,
εξακολουθεί να έχει τα μάτια του πάνω σ΄αυτό τον παλιόκοσμο από μακριά,
φωνάζει και ελπίζει για βοήθεια.
Άι, εσείς εκεί
που κάθεστε ήρεμα και παρακολουθείτε από την παραλία,
το κύμα χτυπάει πάνω στην σιωπηλή απλωμένη ακτή,
σαν μεθυσμένος που πέφτει πάνω στο κρεβάτι του χωρίς αισθήσεις,
υποχωρεί με βρυχηθμό, και αυτή η φωνή επανέρχεται και πάλι από μακριά:
Άι, εσείς εκεί ...
Και ο ήχος του ανέμου
πιο σπαραχτικός από τη μια στιγμή στην άλλη,
και η φωνή του πιο αδύναμη στον ήχο του ανέμου
από νερά κοντινά και μακρινά
και πάλι αυτή η φωνή ακούγεται:
Άι, εσείς εκεί ...
Μετάφραση NOCTOC
آی آدمها
آی آدمها، که در ساحل نشسته شاد و خندانید،
یک نفر در آب دارد می سپارد جان
یک نفر دارد که دست و پای دائم می زند
روی این دریای تند و تیره و سنگین که می دانید،
آن زمان که مست هستند
از خیال دست یابیدن به دشمن،
آن زمان که پیش خود بیهوده پندارید
که گرفتستید دست ناتوان را
تا توانایی بهتر را پدید آرید،
آن زمان که تنگ می بندید
بر کمرهاتان کمربند...
در چه هنگامی بگویم؟
یک نفر در آب دارد می کند بیهوده جان، قربان.
آی آدمها که در ساحل بساط دلگشا دارید،
نان به سفره جامه تان بر تن،
یک نفر در آب می خواهد شما را
موج سنگین را به دست خسته می کوبد،
باز می دارد دهان با چشم از وحشت دریده
سایه هاتان را ز راه دور دیده،
آب را بلعیده در گود کبود و هر زمان بی تابی اش افزون.
می کند زین آب ها بیرون
گاه سر، گه پا، آی آدمها!
او ز راه مرگ این کهنه جهان را باز می پاید،
می زند فریاد و اُمید کمک دارد.
آی آدمها که روی ساحل آرام در کار تماشایید!
موج می کوبد به روی ساحل خاموش؛
پخش می گردد چنان مستی بجای اُفتاده. بس مدهوش
می رود، نعره زنان این بانگ باز از دور می آید،
آی آدمها!
و صدای باد هر دم دلگزاتر؛
در صدای باد بانگ او رها تر،
از میان آبهای دور و نزدیک
باز در گوش این نداها،
آی آدمها!
27 آذر 1320
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου