Ηταν ένα ηλιόλουστο πρωινό στο Τόκιο. Μόλις που είχαν αποχωριστεί και οι δύο τον καναπέ τους για να απολαύσουν την πρωινή τους βόλτα. Αν και γείτονες, δεν είχε τύχει ποτέ να συναντηθούν. Ωσπου έπεσαν µουσούδα µε µουσούδα. Τι κι αν εκείνος είναι ένα βρετανικό γιορκσάιρ τεριέ κι εκείνη ένα γερµανικό πίντσερ; Τι κι αν εκείνος είναι ένας κάζουαλ τύπος που λατρεύει τις τσάρκες, ενώ εκείνη µια καθωσπρέπει κυρία µε προσεγµένη εµφάνιση και κουλτούρα; Τι κι αν εκείνος, έστω και βρετανικής καταγωγής, δεν θα µπορούσε να παραστεί ποτέ σ’ έναν βασιλικό γάµο, σε αντίθεση µ’ εκείνη που αν µη τι άλλο ξέρει να διαλέγει καπέλα; Μια µατιά – µια µυρωδιά, για την ακρίβεια – ήταν αρκετή για να διαπιστώσουν ότι είναι πλασµένοι ο ένας για τον άλλο. Αλλωστε, είναι γνωστό πως τα ετερώνυµα έλκονται και πως ο έρως… ράτσα δεν κοιτά – αυτά µάλλον αφορούν τους ιδιοκτήτες τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου