Σε καταστρωμα πανω μου μιλαγες για τα δικα σου ταξιδια και τα ματια σου ελαμπαν.

Κι εγω σ’ αγαπησα στο καταστρωμα. Την κουβαλαω μεσα μου τη θαλασσα και τα καραβια κι ας μην ειναι διπλα μου. Ειναι θαυμα το σμιλεμενο βοτσαλο, δικο της εργο, κι ειναι χιλιοραγουδισμενοι οι γλαροι τα δικα της πουλια. Ειναι νοστιμια η αλμυρα της, και αισιοδοξια ο οριζοντας της.

“Βρικιον Ελληνικον ονομαζομενον Αγια Τριας/Διοικουμενον υπο πλοιαρχου Δημητριου Σ. Λοδη /Εζωγραφισθη υπο Χριστοφορου Κηλαδιτη εν Χιω το 1875/Σεπτεμβριου 25 εν Βρονταδω”

Εβραζε το κύμα του γαρμπή
Ήμαστε σκυφτοί κ’ οι δυο στο χάρτη·
γύρισες και μου πες πως το Μάρτη
σ’ άλλους παραλλήλους θα ‘χεις μπει.

Ν. Καββαδιας

Τὰ φορτηγὰ καράβια συλλογίζομαι
ποῦ γέρασαν κὰ τώρα, λαβωμένα,
χωρὶς οὔτε μία βάρδια στὸ κατάστρωμα,
σαπίζουν στ᾿ ἀκρολίμανα δεμένα.

Κ. Ουρανης

Σπασμένο καράβι, να ‘μαι πέρα βαθειά
έτσι να ‘μαι
με δίχως κατάρτια, με δίχως πανιά
να κοιμάμαι

Γ. Σκαριμπας

Εδώ ας σταθώ. Κι ας δω κ’ εγώ την φύσι λίγο.
Θάλασσα του πρωϊού κι ανέφελου ουρανού
λαμπρά μαβιά, και κίτρινη όχθη΄όλα
ωραία και μεγάλα φωτισμένα.

Κ.Π. Καβάφης

Παποράκι του Μπουρνόβακαι καρότσα της στεριάς,πόσα τάλιρα γυρεύεις στον Περαία να με πας;

Λ. Παπαδοπουλος

Θα μεταλάβω με νερό θαλασσινό
στάλα τη στάλα συναγμένο απ’ το κορμί σου
σε τάσι αρχαίο, μπακιρένιο αλγερινό,
που κοινωνούσαν πειρατές πριν πολεμήσουν

Ν. Καββαδιας