ΩΣ ΟΜΗΡΟΣ

Όμηρος,
άσαρκης
αγάπης
σαρκοβόρας,
γδέρνω τους βραχίονές μου,
στα συρματοπλέγματα
των ονείρων Σου,
μητέρα.

Το αίμα μου στις γλάστρες,
του μπαλκονιού Σου,
στάζει .

Ποτέ δεν ήσαν τα κρίνα
πιο κόκκινα.
Ποτέ πιο αθώα.

Δύο ηχητικά ποιήματα: εδώ

Αθανασία Δανελάτου