Τι γυρεύουμε πίσω από τις λέξεις;
Τι γυρεύουμε τις νύχτες πίσω από τις λέξεις,
μόνοι
χωρίς Θεό
χωρίς αγίους
ανάδελφοι
νωχελικοί
παραιτημένοι;
Άτεχνη η ζωή μας
και δύσκολη,
δε χωνεύεται από κιοτήδες
και ποιητάρηδες ξέπνοους..
Σερνόμαστε κάθε μέρα
σαν πίσω από άλογα που καλπάζουν
-και είναι όμορφα τα άλογα-
ταξιδεύουμε σε τρένα χωρίς προορισμό
-αγριολούλουδα φυτρώνουν στις μάνδρες
που προσπερνάμε-
και αφήνουμε πίσω μας μοναχά
λίγες λέξεις βουβές ερειπωμένες
λίγους αδέξιους αποχαιρετισμούς
Tι γυρεύουμε τις νύχτες πίσω από τις λέξεις
και τι θα γίνουμε σαν ξημερώσει πάλι;
Δεν είναι κληρονομιά των αληθινών ανθρώπων
οι λέξεις οι όμορφες
Δεν είναι κληρονομιά των αληθινών ανθρώπων
οι νύχτες
Μόνη κληρονομιά των ανθρώπων είναι η πνοή τους
στης ανατολής το φως
στης ομορφιάς τη ρύση
η πρώτη δοξολογία
καθώς μυροβλύζει
η πράξη της θυσίας
στο κάλεσμα του αδελφού
Ο άνθρωπος δεν είναι τίποτα περισσότερο
από την πνοή του
δεν είναι τίποτα λιγότερο από ένα πουλί
προορισμένο να ψάλλει την αυγή
μέσα από τις ραγισματιές του στερεώματος
Όμως – αλλοίμονο σε εμένα –
τούτος ο βαθύρριζος ανασασμός μου
– του έρωτα Σου η φλογερή απαντοχή –
σβήνει σκορπά με παράπονο
νοτίζοντας τους παγωμένους τοίχους
πολύ μακριά από την αγάπη
πολύ μακριά από το σώμα Σου!
Αλεξάνδρεια, 27 Ιανουαρίου 2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου