Τετάρτη 16 Φεβρουαρίου 2011

ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΟΛΙΟΡΚΙΑΣ ΤΟΥ ΜΑΧΜΟΥΝΤ ΝΤΑΡΟΥΙΣ

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgV4yMxPlyIZjWHnQae2LriHyoncPOmK40GX6wuFQiWGgkbuBkiihFn2-pRCd7bO-N9HTI37mh6sihUaKOoFe8JsWg-yf3-Ehh5npOh7BXynD6xke1Xx-vxCdiNoO38OFH276-fxHbR1EXJ/s1600/%25CE%259A%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25AC%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25B7+%25CE%25A0%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25AF%25CE%25B1%25CF%2582+%25CE%259C%25CE%25B1%25CF%2587%25CE%25BC%25CE%25BF%25CF%258D%25CE%25BD%25CF%2584+%25CE%259D%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25AF%25CF%2582.jpg

Kυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μαϊστρος, με την επιμέλεια των φιλόπονων εκδοτών Εύης Βουλγαράκη και Δημήτρη Πισίνα, και τη χορηγία του Επιτίμου Προξένου του Λιβάνου στην Πάτρα Γασάν Γαντούρ, ένα ποίημα - ποταμός του μεγάλου ποιητή Μαχμούντ Νταρουίς, σε μετάφραση από τα αραβικά Αγγελικής Σιγούρου.
Πρόκειται για μια δίγλωσση έκδοση και είναι το πρώτο ολόκληρο βιβλίο του Νταρουίς που μεταφράζεται στα ελληνικά από τα αραβικά.
Στην όλη εκδοτική προσπάθεια συνέβαλαν καθοριστικά ο υποπρόξενος του Λιβάνου στην Πάτρα Μισέλ Ναζάρ και ο πτυχιούχος Αραβικής φιλολογίας και μεταφραστής Roni Bou Saba.

Η μεταφράστρια Αγγελική Σιγούρου μας εισάγει στο ποιητικό βιβλίο:

"Τον Ιανουάριο του 2002, απομονωμένος στη Ραμάλα, ο εθνικός ποιητής των Παλαιστινίων Μαχμούντ Νταρουίς (1942-2008), σημειώνει μέρα με τη μέρα, σε σύντομα ποιήματα, τις εντυπώσεις του από έναν πόλεμο όλο και πιο άγριο, γράφοντας τελικά αυτό το εκτενές ποίημα που αποτελείται από εκατό περίπου θραύσματα, ως αντίδραση στην επίθεση του ισραηλινού στρατού στα παλαιστινιακά εδάφη.

Ποίημα άμεσο, μαχητικό, όπου κάθε θραύσμα αιχμαλωτίζει μια στιγμή, μια σκηνή, μια φευγαλέα σκέψη."

Ποίηση στα όπλα, λοιπόν! Η ποίηση εκφράζει τον μαχόμενο λαό. Η ποίηση του Νταρουίς ηχεί σαν πολυβόλο. Μα σκοπός πάντα είναι, πέρα από τη φρίκη του πολέμου, η δικαιοσύνη και η ειρήνη. Τα κατ' εξοχήν ποιητικά όπλα!

Ιδού στίχοι εκρηκτικοί του Νταρουίς:

Καμιά ομηρική ηχώ εδώ.

Οι θρύλοι χτυπούν τις πόρτες μας όταν τους έχουμε ανάγκη.

Καμιά ομηρική ηχώ…

Εδώ, ένας στρατηγός αναζητά ένα κράτος που κοιμάται

Κάτω από τα ερείπια μιας επερχόμενης Τροίας.


Οι στρατιώτες υπολογίζουν την απόσταση

ανάμεσα στο είναι και το τίποτα

πίσω απ’ το στόχαστρο ενός άρματος…


Υπολογίζουμε την απόσταση

ανάμεσα στα σώματά μας και την οβίδα…

με την έκτη μας αίσθηση.

Δεν υπάρχουν σχόλια: