Του Μιχάλη Δημητρακόπουλου
Σύμφωνα με το Σύνταγμα της Ελλάδας, «θεμέλια του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία. Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του έθνους. Έλληνες είναι όσοι έχουν τα προσόντα που ορίζει ο νόμος. Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης. Η οικογένεια ως θεμέλιο της συντήρησης και προαγωγής του έθνους τελεί υπό την προστασία του κράτους. Το κράτος δικαιούται να αξιώνει από όλους του πολίτες την εκπλήρωση του χρέους της κοινωνικής και εθνικής αλληλεγγύης. Οι βουλευτές αντιπροσωπεύουν το έθνος».
Αυτές οι διαχρονικές διατάξεις του Ελληνικού Συντάγματος εφαρμόστηκαν από το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) και οι γνωστές, θορυβώδεις, μειοψηφικές δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας εξανέστησαν και, κατά την προσφιλή τακτική τους, στοχοποίησαν το Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο της χώρας. Οι ανωτέρω συνταγματικές ρυθμίσεις, σε απλά ελληνικά, λένε ότι η λαϊκή βούληση (ο λαός) νομιμοποιεί την κρατική εξουσία, πλην όμως αυτή ασκείται προς το συμφέρον του έθνους. Το έθνος υπερβαίνει τα γεωγραφικά όρια του ελληνικού κράτους και δεν αναφέρεται μόνο στις παρελθούσες και παρούσες γενεές αλλά και στις μέλλουσες, τα συμφέροντα των οποίων πρέπει να υπηρετεί και να διασφαλίζει η κρατική οντότητα.
Είναι υποχρέωση του νομοθέτη - κατά το Σύνταγμα - να διαφυλάξει την εθνική ομοιογένεια του κράτους, να μεριμνά για τη συνέχεια του έθνους και να οργανώνει την εκπαίδευση κατά τέτοιον τρόπο ώστε - μεταξύ των άλλων - να συμβάλλει στην ανάπτυξη της εθνικής συνειδήσεως, συγχρόνως δεν πρέπει να λαμβάνει μέτρα που αποσυνθέτουν την έννοια του έθνους.
Με βάση τις άνω συνταγματικές επιταγές -ορθώς- το ΣτΕ έκρινε ως μη συνάδουσες με το Σύνταγμα τις αθρόες πολιτογραφήσεις (χορήγηση ελληνικής ιθαγένειας σε αλλοδαπούς), με μόνο κριτήριο τη νόμιμη παραμονή στη χώρα για μία πενταετία των γονέων ή τη φοίτηση για μία επταετία σε ελληνικό σχολείο, γιατί δεν διερευνάται in concreto (σε κάθε περίπτωση) αν ο αιτούμενος την ελληνική ιθαγένεια αποδέχεται τις αξίες, που συνάπτονται με τον ελληνισμό, και αν έχει αποκτήσει ελληνική εθνική συνείδηση. Δικαίωμα στην εργασία σ’ ένα κράτος δικαίου - οι νόμιμοι μετανάστες, βεβαίως, και έχουν, αλλά η αθρόα ελληνοποίηση αλλοδαπών, οι οποίοι δεν διατηρούν κανέναν εθνικό δεσμό, υποθηκεύει τις μελλοντικές γενεές, αποσυνθέτει το έθνος, γεγονός ανεπίτρεπτο συνταγματικά.
Περαιτέρω η λαϊκή κυριαρχία πραγματώνεται με την άσκηση του εκλογικού δικαιώματος από τον λαό ως εκλογικό σώμα, το οποίο απαρτίζεται μόνο από τους έχοντες δικαίωμα ψήφου Έλληνες πολίτες. Με το υπάρχον Σύνταγμα μόνο οι Έλληνες δύνανται να εκλέγουν και να εκλέγονται. Οι αντιπρόσωποι του έθνους πρέπει να διαθέτουν εθνική συνείδηση και όχι καμερουνέζικη. Οι νόμιμοι μετανάστες δικαιούνται – μόνο να απολαύουν της προστασίας της ελληνικής πολιτείας.
Δυστυχώς, για μία ακόμα φορά η μειοψηφική Αριστερά μοιράζει πιστοποιητικά ορθοφροσύνης. Οι δικαστές του ΣτΕ, με την πρόσφατη απόφασή τους, εξόργισαν τους ‘μόνους κοινωνικά ευαίσθητους’ σ’ αυτή τη χώρα, τους φεουδάρχες αριστερούς, και αυτοί αμείλικτοι και αυστηροί δεν τους χορήγησαν το πτυχίο των ορθά συλλογιζόμενων δικαστών. Τουναντίον τους ενέταξαν στο κάδρο των αντιδραστικών και των οπισθοδρομικών. Το ΣτΕ, κατά τη γνώμη τους, δικαιοδοτεί ορθά μόνον όταν αναστέλλει αναπτυξιακά έργα προκειμένου να προστατευθούν οι όρνιθες.
Αυτό που δεν αντιλαμβάνονται οι αριστεροί των βορείων προαστίων και του Κολωνακίου είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού στηρίζει το Σύνταγμα και επιδοκιμάζει τη συγκεκριμένη απόφαση του ΣτΕ. Πρέπει σιγά- σιγά οι οπαδοί της δεξαμενής σκέψης Αλαβάνου να σταματήσουν να λοιδορούν, με ανοίκειες προσωπικές επιθέσεις, τις αντίθετες απόψεις και να αρχίσουν να προβληματίζονται, γιατί η κοινωνία, που βογκάει από τη μνημονιακή πολιτική, δεν τους εμπιστεύεται αλλά τους γυρνάει την πλάτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου