Τα κιάλια που αγνάντευαν ακτές.. Ησυχες και μπουρινιασμένες θάλασσες..
..συναντήθηκαν με ακτές.. με όνειρα.. ανάκατα.. φοβισμένα..ελπιδοφόρα..
Με πείσμα γυρισμένα σε ένα αύριο που αξίζουμε..
Σ'αυτά που περιμένεις να έρθουν...
Η φλόγα μικρή αλλά η ζωή μου έμαθε να περιμένω.. Πολλές φορές τρεμόπαιζε, μίκραινε.. άλλοτε δυνάμωνε... |
Θα δυναμώσει πάλι! Μη κουραστείς, αντέχεις!
γιαγιά Αντιγόνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου