Τρεμάμενη εικόνα
παλιού σινεμά
ο κόσμος γλιστρούσε
στα δυο της τα μάτια
.
οι ήχοι με καίνε
και η απουσία
τη νύχτα μου σπάζει
σε χίλια κομμάτια.
.
Γυρεύοντας τάχα
στη λήθη γιατρειά
η θύμηση αρνιέται
μα η αίσθηση θέλει
.
κρατιέται με πάθος
σε λέξεις-κλειδιά
σε λέξεις που γίναν
πικρόχολα βέλη.
.
Και πάλι στο στέκι
ο χρόνος γυρνά
π ‘ ομόρφαινε μόνη
την άχρωμη πόλη
.
ποθώντας να ζήσω
την ώρα ξανά
που φεύγοντας είπε
“μικρέ, καλό βόλι”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου