Κάποτε, είπε ο μαθητής στον δάσκαλό του:
-Αυτό που επιθυμώ είναι να έχω μια ήρεμη ζωή,
χωρίς απρόοπτα που μπορεί στο διάβα της να την ταράξουν.
Ο δάσκαλος άφησε να περάσουν λίγα λεπτά πριν μιλήσει:
-Υπάρχουν κάποια γεγονότα στη ζωή του ανθρώπου
που έρχονται εντελώς ξαφνικά και είναι απόλυτα λογικό
να τον ταράζουν, δημιουργώντας φόβο κα ανασφάλεια.
Και καθώς προχωράς τη ζωή σου βάση του περίφημου σχεδίου σου,
ξαφνικά μια και μόνο εικόνα αρκεί για να σου την αλλάξει,
περνώντας τελικά σε άλλη κατεύθυνση.
Όλα όσα είχες στο μυαλό σου τα βλέπεις ν’ ανατρέπονται.
Αρχίζεις να διασχίζεις αυτό το νέο δρόμο νομίζοντας
πως τελικά αυτόν ήθελες στη ζωή σου.
Δεν λειτουργείς πια με την λογική, αλλά με την καρδιά.
Κι απολαμβάνεις κάθε μικρό ή μεγάλο βήμα που κάνεις.
Μπορεί, κοιτώντας μπροστά να μη φαίνεται όλος ο δρόμος,
μπορεί να συναντάς μεγάλες πέτρες και αγκάθια,
όμως συνεχίζεις με ακλόνητη αποφασιστικότητα
ελπίζοντας πως στο τέλος του δρόμου
υπάρχει η εκπλήρωση του ονείρου.
-Κι αν δεν το βρεις αυτό το όνειρο;
-Τότε, πηγαίνεις σε μια γωνιά γλύφοντας τις πληγές σου.
-Και τι κερδίζεις ακολουθώντας έναν τέτοιο δρόμο
που δεν ξέρεις που θα σε βγάλει;
-Το θάρρος ότι τον διέσχισες, ώστε μέσα σου
να μην υπάρχει καμία αμφιβολία.
aeriko
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου