Μόλις είχε τελειώσει το σχολείο η Ιουλίτα Ηλιοπούλου και είχε εισαχθεί στη Φιλοσοφική Αθηνών όταν στα τέλη του 1983 έγραψε ένα γράµµα θαυµασµού στον Οδυσσέα Ελύτη. Είχε διαβάσει τα «Τρία ποιήµατα µε σηµαία ευκαιρίας» που την είχαν καθηλώσει. Ετσι άρχισε η γνωριµία τους. Εκείνη ήταν 19 χρονών και εκείνος 72, ακµαίος, καταξιωµένος ήδη από τη δεκαετία του '50 - ιδίως µετά το «Αξιον Εστί» - και πρόσφατα (1979) τιμημένος µε το βραβείο Νοµπέλ, που του χάρισε διεθνή αναγνώριση.
Στην ερώτηση της δημοσιογράφου Μικέλας Χαρτουλάρη “Τι τύπος ήταν ο Ελύτης”, κυρίως ως προς την καθημερινότητά του, η Ιουλίτα Ηλιοπούλου απαντά:
“Δεν θα σκεφτόταν ποτέ να στείλει κάποιον άλλον να του αγοράσει την εφημερίδα του. Αγαπούσε την αυτάρκεια, δεν ήταν καθόλου εκκεντρικός, δεν αγαπούσε τη δημοσιότητα – δεν έδινε καν διαλέξεις ούτε συνεντεύξεις, παρά ελάχιστες όπως θα φανεί από την έκδοση Συν τοις άλλοις που θα κυκλοφορήσει τον Απρίλιο με 37 από ένα σύνολο 45 συνεντεύξεων. Δεν τον ενδιέφερε να καλλιεργήσει την εικόνα του διανοούμενου. Συμπεριφερόταν φιλικά, δεν είχε αντιπαλότητες στο σινάφι του, τιμούσε τους ομοτέχνους του, ανεξάρτητα από διαφωνίες και δεν ήταν μονομανής με την ποίηση. Συζητούσε για οτιδήποτε, για ταξίδια, για φαγητά, για μια εκπομπή στην τηλεόραση, για απλά πράγματα ή πιο σύνθετα, ανάλογα με το ποιον είχε απέναντί του. Εγώ είχα τη χαρά να βλέπω έναν άνθρωπο καθαρό και απόλυτο στις αρχές του, με μια ευθύτητα και τιμιότητα απέναντι στον εαυτό του και τους άλλους, που σήμερα σπανίζουν δραματικά. Και πάντως, ακόμα και μετά το Νόμπελ, δεν έπαψε να ζει σε ένα διαμέρισμα 45 τ.μ., το οποίο νοίκιαζε! Η πιο τρυφερή ανάμνησή του ήταν, όπως μου έλεγε, που επισκέφθηκε ένα σχολείο στη Βάρκιζα και τα παιδιά του φώναξαν Γειά σου Οδυσσέα!”.
- Εσείς τι διδαχθήκατε κοντά του;
“Αν θα κρατούσα ένα, αυτό είναι η σημασία της τέχνης για τη ζωή του ανθρώπου και το ενιαίο της ποιητικής λειτουργίας”.
Και στην ερώτηση αν ο Ελύτης “καπέλωνε” την προσωπική δημιουργική της έκφραση η Ιουλίτα Ηλιοπούλου απάντησε: “Τόσο στο έργο του όσο και στη ζωή του Ελύτη, κυριαρχούσε η προτροπή προς κάθε άλλον να βρει την ιδιωτική οδό του...”.
Και αλλού επεσήμανε η Ι. Ηλιοπούλου: “Ο Ελύτης δεν επιθυμούσε ο ιδιωτικός λόγος του να γίνει δημόσιος, αντίθετα από πολλούς συγγραφείς που γράφουν επιστολές, ημερολόγια, σημειώσεις για να δημοσιευθούν”.
Κι ακόμα, στη συνέντευξή της, αναφέρθηκε στην “πολιτική διάσταση” του Ελύτη, η οποία δεν έχει προσεχθεί όπως πρέπει, γιατί ο ποιητής δεν “κραυγάζει” αλλά είναι σταθερά προσηλωμένος στην αξία της ζωής, και, επίσης, στα “αγαπημένα” της, που είναι το Μονόγραμμα (το έχει ηχογραφήσει με τον Μίκη Θεοδωράκη), τα Τρία ποιήματα με σημαία ευκαιρίας, αλλά και τα Ελεγεία της Οξώπετρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου