Να σας πω τον πόνο μου;
Επιτρέπεται;
Σέρνεται βαρεμάρα ή μου έτυχε; Γραφείο –κρεβάτι σταθερά!
Και συγχρόνως θυμώνω! Δεν με αντέχω σας λέω! Και δεν θέλω να σας λέω τις βλακείες μου.
Είναι κουραστικό, μέσα στις έγνοιες σας να διαβάζεται και τα δικά μου!
Κατάλαβα το δύσκολο, όταν δεν είχα κουράγιο να καθίσω στον υπολογιστή. Είμαι σοβαρά;
Τα συμπτώματα άρχισαν μετά από έναν απίστευτο θυμό!
Μια μανταμίτσα, από αυτές που φέρουν τον τίτλο της «προϊσταμένης», της ατσαλάκωτης ψηλομύτας, από αυτές που ασκούν την εξουσία του τίποτα, τράβηξε τα χαλί κάτω από τα πόδια της Ε.. μου.
Αυτές οι κόμπρες που καταπίνουν όποια νοιώθουν πως τις απειλεί.. χωρίς λόγο ιδιαίτερο, απλά γιατί κάνουν την δουλειά τους και έχουν δυο- τρία προσόντα περισσότερα από την πάρτη τους!
Πόσο γυμνοσάλιαγκας μπορείς να γίνεις, γλύφοντας τα κατουρημένα;
Πόση δύναμη σου δίνει η συγγενική σχέση με το αφεντικό;
Πόσο ισχυρή νοιώθεις;
Αν είσαι πραγματικός «μάγκας», παραδέχεσαι την αξία του άλλου, κομπλεξικό μου πλάσμα!
Για αυτή την απόλυση θύμωσα! Έβρισα! Ανέβασα πίεση και μετά …έπεσα…
Τώρα θα μου πεις ακόμα ρομαντικά θέλεις να βλέπεις τα πράγματα;
Όχι.
Δεν έχεις δει αδικίες;
Πολλές.
Αλλά κάθε φορά είναι το ίδιο, δεν μπορώ να το καταπιώ!
Γιαγιά Αντιγόνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου